కవిత్వ వస్తువుకు కాలం చెల్లనంతవరకు కవి హృదయాలు ప్రజ్వరిల్లుతూనే ఉంటాయి. కలం ఎప్పుడూ తనను తాను పదును పెట్టుకుంటూనే ఉంటుంది. సాహిత్యంలో మానవతావాదం అనేది ఉన్నప్పుడు ‘స్త్రీవాదం’
దసరాకు ఒకట్రెండు రోజుల ముందు సద్దుల బతుకమ్మను జరుపుకొంటారు. ఆ రోజు బతుకమ్మను పెద్దగా పేర్చుకుంటారు. కొత్త బట్టలు కట్టుకుంటారు. ఆడబిడ్డలను పిలుచుకుంటారు.
తెలంగాణ ప్రాంతంలో ప్రాచీన, మధ్య యుగ చరిత్రల్లో జైన సంప్రదాయనువర్తనులైన పలువురు గురువులు వైద్యవిద్యలో ఆరితేరిన వారుగా కనిపిస్తున్నారు. అటువంటివారిలో 11వ శతాబ్దికి చెందిన జైన వైద్యాచార్యుడు, మహా సామంతుడ�
పుట్టుకకు, బతుకుకు ఆధారభూతమైన ప్రకృతిని పూజించడం, గౌరవించడం మన సంస్కృతి. దానికి చిహ్నం బతుకమ్మ. బతుకమ్మ కేవలం పండుగ మాత్రమే కాదు. మన ఆచార వ్యవహారాలను, మన సంబంధ బాంధవ్యాలను,
పాఠశాల అంటే విద్యార్థులను పాఠ్యపుస్తకాలకే పరిమితం చేస్తూ వారిని పరీక్షలకు సిద్ధం చేసే యాంత్రిక సంస్థ కాదు. అన్వేషణ, సేకరణ, చర్చ, నైతిక విచక్షణ జ్ఞానం, విశ్లేషణ నైపుణ్యాలను అందించి సరైన మార్గదర్శనం చేసే మ�
ఇలా ఆధునిక కవిత్వ ప్రక్రియలైన ముక్తకాలు, గజళ్లు, హైకూలు, చుక్కలు, రెక్కలు, నానీలు, వ్యంజకాలు, మెరుపులు, రవ్వలు, విస్మయాలు మొదలైన లఘు కవితా రూపాలు సాహిత్యాన్ని పరిపుష్ఠం చేస్తూ,
తెలంగాణ ప్రజల ప్రకృతి పండుగ బతుకమ్మ, ప్రత్యేకించి ఇది స్త్రీల పండుగ, ఆడపడుచుల పండుగ. ఈ పండుగ ఆశ్వయుజ పాడ్యమికి ముందు వచ్చే పితృ అమావాస్య రోజున ప్రారంభమై దుర్గాష్టమితో ముగుస్తుంది.
