అప్పట్లో ఎవరింటికి వెళ్లినా.. మనసాలలోనో, మధ్యహాల్లోనో పెద్దపెద్ద ఫొటోలు వేలాడదీసి కనిపించేవి. ధనవంతుల ఇళ్లల్లో.. ఆ ఫొటోల చుట్టూ అందమైన లతలు చెక్కిన కర్ర ఫ్రేములు ఉండేవి. ఎంత పెద్ద ఫొటోలుంటే.. అంత ధనవంతులన్�
మా చిన్నప్పటి ఆటలన్నీ సొంతూరు ఘనపూర్‌, అమ్మమ్మ ఊరు బమ్మెర, నానమ్మ ఊరు కూనూరు, అప్పుడప్పుడూ హైదరాబాద్‌ .. ఈ ప్రదేశాలకు చెందినవే. బమ్మెరలో మా ఇరవై ఒక్కమంది ఆడ కజిన్స్‌లో ఇంచుమించు మా ఈడువాళ్లమే పన్నెండు మంది
Ramaayanam | చలికాలం.. పల్లెటూరి వాళ్లకు టూరిజం సీజన్‌ అని చెప్పొచ్చు. ఈ సమయంలో ప్రముఖ పుణ్యక్షేత్రాల వద్ద జాతరలు ఘనంగా జరిగేవి. సంక్రాంతితో మొదలై కొన్ని, శివరాత్రితో మొదలై మరికొన్ని.. ఉగాది దాకా సాగేవి.
చిన్నప్పుడు నాకు స్నేహితులకన్నా.. సహచరులే ఎక్కువ. ‘ఎస్‌ బాస్‌!’ గాళ్లకు లెక్కేలేదు. అక్కకు మటుకు చాలామంచి జీవితకాలపు స్నేహితులున్నారు. అసలు మొదట అక్కా, నేనూ మంచి స్నేహితులం. మా ఇద్దరి మధ్యా వయసు తేడా రెండే�
Ramaayanam | ఓసారి తాతయ్య వాళ్ల ఊరికి వెళ్లాం. మధ్యలో వాగుదాటి వెళ్లాలి.. ఆ ఊరికి. అమ్మ పుట్టిల్లు బమ్మెర ఓ వైపూ, నాన్న సొంతూరు కూనూరు మరోవైపూ ఉంటాయి. మేముండే ఊరి నుంచి ఈ రెండూర్లూ సుమారు పద్దెనిమిది కిలోమీటర్ల దూర�
Ramaayanam | ఎప్పుడూ ఇంటి పనిలో మునిగి ఉండటం వల్లో, అలంకరణ పట్ల పెద్దగా ఆసక్తి లేకపోవడం వల్లో మొత్తానికి.. అమ్మ మా ‘ముస్తాబు’ విషయం పట్టించుకునేది కాదు. చక్కగా తలలు దువ్వి, రిబ్బన్లు కట్టి జడలు వేయడం, ఉతికిన బట్టలు
Ramaayanam | పొద్దున తొమ్మిదిన్నరకు బడి మొదలైతే.. రెండు క్లాసుల తరువాత ఇంటర్వెల్‌ ఉండేది. దాన్ని ‘ఒంటేలు బెల్లు’ అనేవారు చాలామంది. బయటికి వెళ్లడం కోసం చిటికెన వేలు చూపించి అనుమతి అడిగితే ఒక దానికీ.. రెండు వేళ్లు చ�
Ramaayanam | కూరగాయలు కొనడం అనేది.. మా చిన్నతనంలో ఇంతలా లేదు. ఎందుకంటే.. మాకు అటు బావి దగ్గరా, ఇటు ఇంటి పెరట్లో అన్ని రకాల కూరగాయలూ పండేవి. ఒక్క వాన పడగానే.. ఇంటి వెనుక పాదులు, మళ్లూ చేసి.. బీర, చిక్కుడు, ఆనప, దోస, పొట్ల, బె�
Ramaayanam | పోయినవారం చెప్పినట్లు.. నాకు చిన్నప్పటినుంచే చెట్లూ గుట్టలూ ఎక్కడం ఇష్టంగా ఉండేది. ఏదో ఒక చెట్టు ఎక్కడం.. పండ్లను తెంపుకొని తినడం నా అలవాటు. అంతేకాదు.. ఆ చెట్లు నన్ను అనేక రకాలుగా ఆదుకునేవి. చిన్నచిన్న �
Ramaayanam | ట్రెక్కింగులూ, మౌంటెనీరింగులూ అనేవి ఉంటాయని కూడా తెలియని బాల్యంలో.. చెట్లూ గుట్టలూ ఎక్కడం నాకు చాలా ఇష్టంగా ఉండేది. మా ఇంటి వెనుక పెద్ద పెరడూ, అందులో రకరకాల చెట్లూ ఉండేవి. వాటిలో జామచెట్లు నాకు అత్యంత
Ramaayanam | మా చుట్టుపక్కల ఇళ్లలోని కోళ్లు.. రోజంతా మా ఇంటి చుట్టూనే తిరిగేవి. ఓ కోడిపెట్ట, చిన్నచిన్న కోడిపిల్లలు.. భలే ముద్దొచ్చేవి. ఇక కొన్ని కోడిపెట్టలైతే.. మా పెరట్లోనే గుడ్లు పెట్టేవి. మా ఆర్థిక పరిస్థితులు ద�
Ramaayanam | చుట్టు పక్కలవాళ్లు సరాసరి మా ఇంటికే వచ్చేవాళ్లు. “మా కోడి వచ్చిందా! మా కోడి వచ్చిందా!?” అని మమ్మల్ని అడిగేవాళ్లు. మేము “రాలేదు!” అని చెప్పగానే.. “అయ్యో రాలేదా!?” అంటూ, ఎంతో నమ్మకంగా వెళ్లిపోయేవాళ్లు. ఎంద�
బతుకమ్మ సామాన్యుల పండుగ. సబ్బండ వర్గా లు సంతోషంగా పండుగ. రెండు వారాల పాటు పిల్లలందరికీ ఆటవిడుపు. సకలవర్గాల వారికీ సంతోషాన్ని కలిగించే ముద్దు ముడుపు. తెలంగాణలో ఈ పండుగకు పెండ్లయిన ఆడపిల్లలు తప్పకుం డా తల్�
Ramaayanam | ఒక్క సినిమా కష్టాల్లోనే కాదు.. గప్పాలు కొట్టడంలోనూ అనసూయ అతిగానే ఉండేది. వేడుకల్లో కీచుగొంతుకతో పాటలు పాడుతుండేది. నలుగురూ కూర్చుని మాట్లాడుతున్నప్పుడు మధ్యలో దూరి.. ‘అంతే! నాకు కూడా అంతే! మా ఇంట్ల కూ�
