Ramaayanam | మా ఇంటికి ఎడం పక్కన వరుసగా రెండిళ్లు పురోహితులవే. అందులో మరీ పక్కింట్లోనే ఓ అయ్యగారి కూతురు, అల్లుడు కాపురం ఉండేవారు. అప్పటికి ఆ యువ దంపతులకు ఇంకా పిల్లలు లేరు.
Ramaayanam | మా పాత ఇల్లు ఓ చతుశ్శాల భవంతి. ఆ ఇంటి వాకిలికి ఎడం పక్కన జగిలి ఉండేది. నేల కంటే ఒక మెట్టు ఎత్తులో చదునుగా ఉండే వరండాలాంటి పూరిపాక అది. మూడుపక్కలా గోడలతో.. ఒక వైపు ఓపెన్‌గా ఉండేది
Ramaayanam | మా బాల్యమంతా ఒక పాతకాలపు ఇంట్లో గడిచింది. ఆ ఇంటి వీధి వాకిలికి రెండుపక్కలా అరుగులు ఉండేవి. రెండు పెద్దపెద్ద వేపచెట్లు ఇరుపక్కలా విస్తరించి.. బాగా నీడనిచ్చేవి. నాన్న గ్రామ కరణం కాబట్టి పత్రాలు రాయించు
Ramaayanam | పెద్దపెద్ద ప్రాజెక్టులు, జాతీయ రహదారులు, ప్రతిష్ఠాత్మక నిర్మాణాలు వంటివాటిని ప్రభుత్వం జాతికి అంకితం చేసినట్టే.. అప్పట్లో చాలామంది తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల్ని బడికి అంకితం చేసేవారు.
Ramaayanam | ఉన్నట్టుండి నా తల మీద కుండపోతగా వర్షం. వెంటనే మెలకువ వచ్చి ఉలిక్కిపడి లేచాను. మళ్లీ.. మళ్లీ అదే వాన! ముద్దలు ముద్దలుగా.. జిగట జిగటగా! విపరీతమైన దుర్వాసనతో.. నా మీద కురుస్తూనే ఉంది. నేను కెవ్వుమన్నాను.
Ramaayanam | నెలనెలా జరిగే పరీక్షలు నోట్‌బుక్‌లో మధ్య పేజీ (పిన్నులుండేది) చింపి రాసేవాళ్లం. లేదంటే కొన్నిసార్లు నోటికి అప్ప జెప్పమనేవారు. ఇక త్రైమాసిక, అర్ధవార్షిక, వార్షిక పరీక్షలకైతే బయట అయిదు పైసలకు రెండు రూ�
Ramaayanam | నేను బడికి వెళ్లడమే గొప్పగా.. దేశాన్ని ఉద్ధరించినట్లుగా ఫీల్‌ అయ్యేదాన్ని. కాబట్టి, ఇంకా ‘ట్యూషన్‌' అనే మాట.. పొరపాటుగా కూడా ఎత్తేదాన్ని కాదు. అక్క కూడా హిందీ, లెక్కలు తప్ప మిగతా సబ్జెక్ట్స్‌లో క్లాస్�
Ramaayanam | మా ఇంటి ముందున్న పాఠశాల పక్కనే ఖాళీ స్థలం. దాని పక్కనే గ్రామ పంచాయతీ ఆఫీస్‌ ఉండేది. ఆఫీస్‌ అంటే పెద్ద సెటప్‌ ఏమీ లేదు. ఓ గది, దాని ముందో వరండా.. అంతే! ఆ వరండాకు పొడిగింపుగా బల్లలు వేసి ఆ వేదిక మీద మా ఊరి కళా
Ramaayanam | ఒకసారి ఇంటిల్లిపాదీ సినిమాకు వెళ్లాం. మా ఊర్లో ఫస్ట్‌ కం సెక్‌ండ్‌ షో మొదలయ్యేసరికి రాత్రి ఎనిమిది, ఎనిమిదిన్నర అయ్యేది. సినిమా వదిలేసరికి పదకొండున్నర అయింది. ఇంటికొచ్చేసరికి పన్నెండు! నాన్న నిద్రప
Ramaayanam | అప్పట్లో మా ఊర్లో ‘జయలక్ష్మీ నరసింహ’ అనే ఏకైక సినిమా థియేటర్‌ ఉండేది. అందులో ఐదారేండ్ల కిందటివీ, ఇంకా పాత సినిమాలు మాత్రమే వస్తుండేవి. లేట్‌గా వచ్చేవి కాబట్టి.. బాగా హిట్‌ అయిన సినిమాలే వచ్చేవి. ఒక్కో
Ramaayanam | అనివార్య పరిస్థితుల వల్ల మూడో ఏటే బడిలో చేరాను కానీ.. రోజూ బడికి పోవడం నాకు ఏ మాత్రం ఇష్టం లేకుండేది. మొదట్లో అక్షరాలు దిద్ది నిద్రపోగానే, సీనియర్లు ఇంట్లో దింపి వెళ్లేవారు. తరువాత రోజుల్లో ఆ సౌకర్యం ల
Ramaayanam | పెద్దసారు వైభవం ఇంతా అంతా కాదు. ధోతి కట్టుకుని పైన కమీజు వేసుకునేవాడు. ఆయన పక్కూరి నుంచి సైకిల్‌మీద వచ్చేవాడు. నాలుగో తరగతి పిల్లల్లో ఒకడిని సెలెక్ట్‌ చేసుకుని, అతడికి సైకిల్‌ శుభ్రంగా తుడవడం దగ్గర్�
Ramaayanam ( ర‌మాయణం ) |అమ్మ నన్ను రెండేళ్లు దాటి మూడో ఏడు రాగానే బడికి పంపించానని ఎప్పుడూ చెబుతూ ఉంటుంది. ఇప్పుడంటే ప్లే స్కూల్స్‌ , ప్రీ స్కూల్స్‌ , కిండర్‌ గార్టెన్లూ వచ్చాయి గానీ అరవైల్లో అందరూ ప్రభుత్వ బడుల్లో
