Pothana Bhagavatam Episode 106 | ‘బ్రహ్మము (దేవుడు) లేడు అని పిడివాదం చేయువాడు, బ్రహ్మవేత్తను పడి-పడి ద్వేషించువాడు, అనుభవం (అనుభూతి) లేకనే బ్రహ్మమును గురించి వాడిగా వాదించువాడు- ఈ ముగ్గరూ బ్రహ్మహత్యా పాతకానికి ఒడిగట్టినవారని శాస్త్రం’.
నారద ఉవాచ- నరనాథా! పద్మనాభుని పదపద్మ చింతనాలోలుడు, ప్రభావిశాలుడైన ప్రహ్లాద బాలుడు పితృపాదునితో వినయంతో విస్పష్టంగా ఇంకా ఇలా పలికాడు..
దానవ సార్వభౌమా! దయతో శ్రద్ధగా ఆలకించు. ఆ దామోదర స్వామి ఇక్కడుంటాడు, అక్కడ ఉండడని అనవసరంగా అనుమానపడకు. అచ్యుతుడు అంతటా అలముకొని ఉన్నాడు. ఎక్కడెక్కడ వెదకి చూస్తే అక్కడల్లా అవశ్యం అగుపిస్తాడు. నా మాట నమ్ము.
నిత్యనూతనమైన పై కంద పద్యం పోతన అమాత్యుని సొంతం. ఇందు, అందు, ఎందెందు, అందందు- ఈ బిందుపూర్వక ‘ద’కారాల అందెల చిరుగంటల చిందులే అందమైన ఈ కందంలోని వీనుల విందులు. ఈనాటికీ తెలుగువారి నాలుకల మీద నర్తిస్తూ ఉన్నదంటే, ఈ పద్యంలోని పదాల జిగిబిగి అల్లికే నిదానం- కారణం.
హిరణ్యకశిపుడు ప్రత్యక్షవాది. అనగా ఆధునిక భౌతికవాది. కంటికి కనిపించిన దాన్నే నమ్ముతాడు. ‘విష్ణువు ఎక్కడున్నాడు? నాకు కనిపించడేమి? అసలు ఉంటేగా కనిపించేది’- ఇదీ అతని ప్రశ్న. జ్ఞానీ భక్తుడు ప్రహ్లాదుడు బెదురులేకుండా కుదురుగా ఎదురడుగుతాడు- ‘పరమాత్మ తప్ప అసలు ప్రపంచమనేది ఎక్కడుంది?’ అని. ‘చక్రి సర్వోపగతుండు’- అంతటా ఉన్నవానిని వెదకటమనే తంటా ఎందుకు? అంటే, ఉన్నా కళ్లకు కనిపించడం లేదు కనుక. ఎందుకు కానరాడు? రూపం లేదు కనుక. సర్వత్ర (అంతటా) ఉన్నవానికి రూపమెలా ఉంటుంది? అంతటా, అన్నిటా ఉన్న జడమైన స్థూల ఆకాశానికే (ఆకాశం గగనం శూన్యం) రూపం లేదే! అత్యంత సూక్ష్మమైన నిర్గుణ, నిరాకార శుద్ధ చైతన్యాత్మకు రూపమెలా సంభవం. కాన, ఆ తత్తాన్ని అరూపం- రూపరహితంగానే దర్శించగలగాలి మానవుడు. అదే వాస్తవమైన జ్ఞానం. ఆ సాత్తిక (శుద్ధ సత్త గుణమయమైన) జ్ఞానం ఈ దానవుడికి ఎక్కడుంది?
కం॥‘తనలో సర్వంబుండగ
తన లోపల వెదుకలేక ధరలో వెదికే
తనవుల మోసెడి యెద్దుల
మనముల దెల్పంగ వశమె మహిలో వేమా?’
‘నైవ వాచా న మనసా ప్రాప్తుం శక్యో న చక్షుషా, అస్తీతి బ్రువతోన్యత్ర కథం తదుపలభ్యతే’ (కఠోపనిషత్తు)- పరమాత్మ వాక్కుచే గాని, మనసు, కన్నులచే గాని పొందజాలనిది. ‘అది ఉన్నది’ అని చెప్పువారి వలన కాక మరి ఏ ఇతర విధంగా దానిని పొందవచ్చు? అనగా, పొందలేమని పిండితార్థం- సారాంశం. సర్వత్ర సమంగా ఉన్న సచ్చిదానంద రూపమైన బ్రహ్మమును- పరమాత్మను జ్ఞాననేత్రం (మూడోకన్ను) కలవాడే కనగలడు. ధగద్ధగాయమానంగా ప్రకాశిస్తున్న జగజ్జ్యోతి- సూర్యుని జనుషాంధుడు- పుట్టు గుడ్డి చూడజాలనట్లు ప్రజ్ఞాచక్షువు లేని అజ్ఞాన నేత్రుడు ఆత్మను దర్శించలేడు. ‘ఎందెందు వెదకి చూచిన’- ప్రతి అణువులోనూ అన్వేషించి దర్శించాలి తత్తదర్శి. వెదకటం, చూడటం- రెండు ప్రక్రియలున్నాయి ఇక్కడ. వెదకటం ప్రయత్నం, చూడటం ప్రతిఫలం! వెదకటం పరోక్ష జ్ఞానమైతే, చూడటం అపరోక్ష జ్ఞానం- అనుభవం, అన్నారు వేదాంతులు. ‘తండ్రీ! దేవదేవుని వెదకటానికి దేవతా బుద్ధే శరణ్యం. దానవ బుద్ధి అరణ్యరోదనే- వ్యర్థం. అదీకాక, నీవు అల్పదానవుడవు కావు, దానవ అగ్రణివి- వరేణ్యుడవు, కారణ జన్ముడవు. నీ వంటి వానిని మిష (నెపం)గా పెట్టుకొని విషధర (విశ్వేశ్వర) సఖుడు, విష్వక్సేనుడు, విష్ణువు అశేష భక్తలోకాన్ని అనుగ్రహించడానికి విశేష కృపతో విలక్షణ రూపంగానే దర్శనమిస్తాడు’ అని ప్రహ్లాద బాలుని మనోగతం (మనసులోని మాట) కాబోలు!
నారదమహర్షి.. పాండవాగ్రజా! అచ్యుతుడు చరాచర జగుత్తులో అన్ని ఆకారాలలో అలరారుతూ ఉన్నాడని ప్రహ్లాదుడు బల్లగుద్ది వాదిస్తున్నాడు. వెనువెంటనే అందిపుచ్చుకొని ‘ఎందునా లేడు-లేడూ’ అని కనక కశిపుడు ప్రతివాదం చేస్తూ కుమారుని అతిదారుణంగా గద్దిస్తున్నాడు. తర్జన పూర్వకంగా- బెదిరింపులతో గర్జిస్తున్నాడు. అస్తి (ఉన్నాడు), నాస్తి (లేడు)- తండ్రీకొడుకుల ఈ తర్జన-భర్జనలో తన అస్తిత్వం (ఉనికి) గురించి తనకే అనుమానం కలగగా అతులః- విష్ణువు (‘అతులః శరభో భీమః’ అని విష్ణు సహస్ర నామ స్తోత్రం) తన తలపట్టుకు కూర్చున్నాడు! బహిర్ముఖుడైన హిరణ్యకశిపుడు తనను ఎక్కడ చూపించమని ఆగ్రహిస్తాడో అని, భక్తుని మాట కల్ల కాకూడదని వల్లమాలిన ప్రేమతో విష్ణువు విశ్వంలో ఎల్లెడల- సమస్త చర (కదిలే), అచర (కదలని) జీవ వస్తు సముదాయాల లోపల శ్రీనరసింహ ఆకృతిలో, ఉద్దండ- అధికంగా దండించగల దివ్య ప్రభావంతో అణువణువునా ఆవరించి ఉన్నాడు ఆవిర్భవించడానికి అభిముఖుడై. ‘సర్వాకృతులం గలండు’- వ్యాపకమైన పరతత్తానికి, మహాచైతన్యానికి ఒక విశిష్టమైన ఆకృతి- రూపం ఉండదు. అమూర్తం (రూప రహితం), అమితశక్తివంతం కాన, తాను కోరిన మూర్తి- రూపం ధరించగలదు. కనుకనే, హరి సర్వరూపాలలో విరాజిల్లుతున్నాడని భక్తుని వాదన. నిరాకారంగా సర్వవ్యాపకమైన తత్తమే ఇపుడు ‘నర-హరి’ ఆకారంతో సృష్టిలో ప్రతి అణువులో సుప్రతిష్ఠితమై ఉంది.
ప్రహ్లాదుడు బాలనర్తనంతో ‘కలడంభోధి కలండు గాలి’ అని నర్తిస్తూ చెప్పిన అమూర్తమైన తత్తాన్ని అందుకోలేని అంధీభూతు- బహిర్ముఖుడైన హిరణ్యకశిపునికి మూర్తిమంతుడుగానే- ఏదో ఒక రూపంతోనే కనిపించాలి. పరమేష్ఠి- బ్రహ్మదేవుడు హిరణ్యకశిపునికి ప్రసాదించిన వరాలను పురస్కరించుకొని శ్రీహరికి, తాను పూర్వం దాల్చిన రూపాలన్నిటినీ పరిహరించి అపూర్వమైన నర-హరి రూపాన్ని ధరించవలసి వచ్చింది.
(సశేషం)
-తంగిరాల రాజేంద్రప్రసాద శర్మ , 98668 36006
Pothana Bhagavatam EPisode 105 | వెదకంగా నేల నీ యా యెడన్
Pothana Bhagavatam Episode 104| ..మరి వాఁడెందుండురా? దుర్మతీ!
Pothana Bhagavatam Episode 103 | ఇంద్రజిత్తు కన్నా.. ఇంద్రియజిత్తు మిన్న
“Pothana Bhagavatam Episode 102 | ఇంపు సొంపైన ముగింపు మాటలు”