అనగనగా ఓ కుర్రాడు. ఆజానుబాహుడేమీ కాదు. అంత ఆకర్షణీయంగా కూడా ఉండడు. కానీ సినిమా హీరో కావాలన్నది లక్ష్యం. చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేకపోతేనేం, కలలకు మాత్రం కొదవలేదు. ఇంట్లో వాళ్లు వారించారు. స్నేహితులు చెప్పి చూశారు. కానీ తను ఆగలేదు. తపన వీడలేదు. ఒక రోజు చెప్పాపెట్టకుండా రాజధాని బండి ఎక్కేశాడు. ఆ మహానగర కూడలిలో అయోమయంగా నిలబడ్డాడు. పొద్దున్నే సినిమా స్టూడియోల ముందు వాలిపోవడం, వచ్చేపోయే వాళ్లను ఒకే ఒక్క చాన్సు కోసం బతిమిలాడటం.. దినచర్యగా మారింది. చివరికి లైట్బాయ్గా అవకాశం వచ్చింది. ఆ కాస్త పట్టు చాలు.. అంచెలంచెలుగా ఎదగడానికి! దశాబ్దం తిరిగేసరికల్లా తను ఓ స్టార్ హీరోగా మారిపోయాడు. తనకు అనుగుణంగా కథలను రూపొందించడం మొదలుపెట్టారు. ఆ తర్వాత?
.. బ్లాక్ అండ్ వైట్ రోజుల్లో ఇలాంటి కథలు మనకు కొత్తేమీ కాదు. సర్కార్ బండి సాక్షిగా మద్రాసు రైలెక్కిన సినీ ప్రముఖులు ఎంతోమంది. కాలం మారింది. జీవితాలూ మారాయి. కానీ, పోరాడే తత్వం మారలేదు. వెండితెరను ఏలేయాలన్న తపన మాత్రం సన్నగిల్లడం లేదు. ప్రతి సినిమా విజయం తర్వాత.. ఓ కొత్త విజేత వెలుగులోకి వస్తున్నాడు. ఇంకో వందమందికి పోరాడే బలం ఇస్తున్నాడు.
సినిమా కొంతమందికి వ్యాపారం, కొందరికి వినోదం. కానీ కొద్దిమందికి మాత్రం ప్రాణం. కలను మించిన జీవితం. కళను మించిన లక్ష్యం. ఆ బీజం ఎప్పుడు ఎలా పడుతుందో చెప్పలేం. బయటివాళ్లకు ఆ తపన అర్థం కాకపోవచ్చు. కానీ వాళ్లు మాత్రం.. దాన్ని నిజం చేసుకునే ప్రయత్నంలోనే ప్రయాణిస్తుంటారు. అదృష్టవశాత్తు ప్రస్తుతం.. మన నేపథ్యం, పరిస్థితుల కంటే నైపుణ్యానికే ఎక్కువ ప్రాధాన్యం దక్కుతున్నది. ప్రతిభ ఉన్నవారికి అవకాశం చిక్కుతున్నది. ఇప్పుడు చెప్పుకొంటున్న కథలు ఉదాహరణలే కాదు… స్ఫూర్తి కేంద్రాలు కూడా!
తన పేరు రామ్. వికారాబాద్ కుర్రాడు. ఊళ్లో సినిమా హాలు నడుపుతుంటాడు. ఆర్థిక పరిస్థితి అంతంత మాత్రమే! ఓసారి తను ప్రేమించిన అమ్మాయి కుటుంబంతో మాటామాటా పెరిగి.. ఆ హాలును రెండు రోజులపాటు హౌస్ ఫుల్ చేసి తీరతానని శపథం చేస్తాడు. అలా కాకపోతే అమ్మాయిని మర్చిపోతానని మాట ఇస్తాడు. తీరా కొత్తగా వచ్చిన సినిమా చూసి తలబాదుకుంటాడు. తన సినిమా పరిజ్ఞానంతో దాన్ని మళ్లీ ఎడిట్ చేసి… కళాఖండంలా తీర్చిదిద్దుతాడు. ఇది ‘సైన్మా’ లఘుచిత్రం సారాంశం. ఆరేండ్ల క్రితం వచ్చిన ఈ షార్ట్ ఫిల్మ్కు మంచి ఆదరణ లభించింది. దాంతోపాటే దాని దర్శకుడు తరుణ్ భాస్కర్, కథానాయకుడు రాహుల్ రామకృష్ణ ప్రతిభ లోకానికి తెలిసింది. షార్ట్ ఫిల్మ్ నిడివి తక్కువే కావచ్చు. కానీ అద్భుతాన్ని ఆవిష్కరించడానికి, ఆలోచింపచేయడానికి ఆ కాస్త వ్యవధి చాలు. సామాజిక మాధ్యమం లాంటి యూట్యూబ్లో… ఓ మంచి షార్ట్ ఫిల్మ్ వైరల్ అయ్యే అవకాశాలు ఎక్కువే! నాగ్ అశ్విన్ (మహానటి), దేవ్ కట్టా (ప్రస్థానం), మేర్లపాక గాంధి (వెంకటాద్రి ఎక్స్ప్రెస్), విరించి వర్మ (ఉయ్యాల జంపాల), సందీప్ రాజ్ (కలర్ ఫొటో)… వీళ్లంతా లఘుచిత్రాలతో ప్రతిభకు పదును పెట్టుకున్నవాళ్లే! వీళ్లే కాదు… కార్తీక్ సుబ్బరాజు నుంచి అనురాగ్ కశ్యప్ వరకు ఎంతోమంది దర్శకులు షార్ట్ ఫిల్మ్స్తోనే ప్రేక్షకులకు పరిచయం అయ్యారు. లఘుచిత్రాల పరిచయంతో వెండితెరకు చేరుకున్న నటులకీ కొదవలేదు. రాజ్ తరుణ్, రీతు వర్మ, చాందిని చౌదరి… అంతా ఇలా వచ్చినవారే. ఈ ట్రెండ్ ఇప్పట్లో ముగిసేది కాదు! సినిమాల్లోకి అడుగుపెట్టాలి అనుకునేవారు… లఘుచిత్రాలను ఓ విజిటింగ్ కార్డులాగా రూపొందించుకోవచ్చు.
ఒకప్పుడు మంచి నటులు, రచయితల కోసం నాటకాలను నమ్ముకునేవాళ్లు దర్శకనిర్మాతలు. తెనాలిలాంటి చోటుకు వెళ్లి, ప్రతిభావంతులకు గాలం వేసేవారు. ప్రజానాట్యమండలి లాంటి సంస్థలు కూడా ఎంతోమంది కళాకారులను పరిచయం చేశాయి. మారుతున్న కాలంతోపాటు మాధ్యమాలు కూడా మారాయి. టీవీ సీరియల్స్ నుంచి వెబ్ సిరీస్ల వరకు ఇలా చాలామందే సినిమాల్లో అడుగుపెట్టారు. సీరియల్స్ ద్వారా లెక్కలేనంత మంది వెండితెర మీద వెలిగారు. షారుక్, ఇర్ఫాన్ ఖాన్, మాధవన్, విద్యాబాలన్… ఈ జాబితాకి అంతేలేదు! సీరియల్స్- సినిమాలు- రాజకీయాలు- మంత్రిపదవి… అంటూ అంచెలంచెలుగా ఎదిగిన స్మృతి ఇరానీ కథ తెలిసిందే. సినిమా చాన్సుల కోసం ఎదురుచూస్తున్న సమయంలో ఒక ప్రత్యామ్నాయ కళగా, ఆదాయమార్గంగా, సాధనగా… టీవీ సీరియల్స్ కనిపిస్తున్నాయి. రాజమౌళి సైతం ఎంచుకున్న మార్గమిది!
మాధ్యమాలు పెరుగుతున్న కొద్దీ టాలెంట్ నిరూపించుకునే అవకాశమూ పెరుగుతున్నది. సామాన్య ప్రేక్షకుల మీద వాటి ప్రభావమూ పెరుగుతున్నది. కాబట్టి, ఈ మాధ్యమాల్లో పేరు సంపాదించుకున్న వాళ్లను తీసుకుంటే అదనపు ప్రచారం ఖాయమన్నది దర్శక నిర్మాతల అభిప్రాయంగా కనిపిస్తున్నది. జబర్దస్త్, ఫన్బకెట్ లాంటి సిరీస్ నుంచి వచ్చిన నటులకు సినిమాల్లో అవకాశాలు దక్కడమే ఇందుకు ఉదాహరణ. వైవా హర్ష, సునయన లాంటి కళాకారులకూ యూట్యూబ్ వీడియోలే సినిమా చాన్సులు ఇప్పించాయి. రాహుల్ సిప్లిగంజ్ ఇప్పుడు అందరికీ తెలిసిన గాయకుడే కావచ్చు. కానీ ఆ ప్రయాణం చాలా చిత్రంగా జరిగింది. డైనింగ్ టేబుల్ మీద కంచాలు, స్పూన్లతో సంగీతాన్ని సృష్టిస్తున్న బిడ్డ ఆసక్తిని గమనించిన తండ్రి, మ్యూజిక్ క్లాసులకు పంపారు. ఆ ప్రోత్సాహం ప్రైవేట్ ఆల్బమ్స్ చేసేవరకూ ఉపయోగపడింది. అవి హిట్ కావడంతో సినిమా చాన్సులూ వచ్చాయి.
‘చౌరస్తా’దీ ఇదే రాస్తా! స్నేహితులతో కలిసి ఈ మ్యూజిక్ బ్యాండ్లో పాడిన రామ్ మిరియాలకు మంచి ఆదరణ లభించింది. ఊరెళ్లిపోతా, చేయి చేయి కలపకురా లాంటి పాటలు కొవిడ్ సమయంలో దుమ్మురేపాయి. ‘భీమ్లా నాయక్’, ‘డీజే టిల్లు’ టైటిల్ సాంగ్స్ పాడే స్థాయికి తీసుకువెళ్లాయి.
ఒకప్పుడు సినీరంగంలో అడుగుపెట్టాలంటే చాలా కసరత్తే అవసరమయ్యేది. ప్రతిభను మించిన అంశాలేవో ప్రభావం చూపేవి. నటుడు కావాలనుకుంటే స్టూడియోల చుట్టూ తిరగడం, దర్శకుడిగా మారాలనుకుంటే అసిస్టెంట్గా చేరి దశాబ్దాల పాటు ఎదురుచూడటం, కులం, నేపథ్యం, పెద్దల అండదండలు, స్తోమత లాంటి సవాలక్ష కారణాలు శాసించేవి. కానీ ఇప్పుడు! లక్ష్యం ఉంటే చాలు. అవకాశాన్ని సాధించుకోవచ్చు. కొన్ని విజయగాథల్ని చూస్తే ఈ వాస్తవం స్పష్టమవుతుంది.
యాభై ఏండ్ల క్రితం నాటి మాట. సినిమాలంటే పడిచచ్చేవాడు సముద్రఖని. సేతుర్ అనే పల్లెలో పుట్టిపెరిగాడు తను. గోడలకు తెల్లగుడ్డ కట్టి ఆడించే సినిమాల్ని అబ్బురంగా చూసేవాడు. తనూ నటుడు కావాలని ఆశపడ్డాడు. ఆ మాట పొరపాటున పైకి అంటే మాత్రం ‘నీ మొహానికి యాక్టర్ అవుతావా?’ అంటూ నవ్వేసేవాళ్లు నేస్తాలు. తండ్రిని ఒప్పించి ఓ వంద రూపాయలు తీసుకుని నటుడిగా నిలదొక్కుకునేందుకు చెన్నై బయల్దేరాడు. పేవ్మెంట్ తప్ప మరో నీడ లేకపోయింది. ఎన్నాళ్లు షూటింగుల దగ్గరనిలబడ్డా, ఎంతమందిని ప్రాధేయపడ్డా ఉపయోగం లేకపోయింది. ఇలా కాదనుకున్నాడు! మద్రాసు లా కాలేజీలో చేరి చదువుకుంటూ, డబ్బుల కోసం కేటరింగ్ లాంటి పనులు చేస్తూ… నటన మీద పట్టు సాధించే ప్రయత్నం చేశాడు. డైలాగులు రాసుకుని ప్రాక్టీసు చేసుకునే ప్రయత్నంలో కథా కథనాల మీద అవగాహన వచ్చేసింది. ఓ సీరియల్కు అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్గా పనిచేస్తూ బాలచందర్ కంట్లో పడటంతో… అవకాశాలు పలకరించాయి. దర్శకత్వం వహించిన తొలి సినిమా సూపర్హిట్. ‘సుబ్రమణ్యపురం’ సినిమా… నటుడిగా తన స్థాయిని నిరూపించేసింది. నిజానికి సముద్రఖని లాంటి ‘క్యారెక్టర్లు’ ఈ తరానికి కొత్త కాదు. ప్రతిభావంతుడైన నటుడిగా భావించే నవాజుద్దీన్ సిద్దికి.. కెమిస్ట్, వాచ్మెన్ లాంటి పనులు చేస్తూ నటన మీద ఆసక్తిని నిలుపుకొన్నాడు. అద్దె కట్టలేక స్నేహితులకే వంట వండి పెట్టాడు. కానీ వెతికిన కొద్దీ అవకాశాలు వచ్చాయి. తన చిత్రాలు ఏకంగా ఎనిమిదిసార్లు కేన్స్ చలన చిత్రోత్సవంలో ప్రదర్శితమయ్యాయి. ఇది ఓ ప్రపంచ రికార్డు. నవాజుద్దీన్కు దీటైన నటుడు ఇర్ఫాన్ ఖాన్. తన కథా ఇలానే ఉంటుంది. ఏసీ రిపేర్లు చేస్తూ, ప్రయాణాలకు డబ్బులు కూడా లేని స్థితి నుంచి కథానాయకులకు దీటైన ప్రజాకర్షణ అందుకున్నాడు ఇర్ఫాన్. ‘అత్తారింటికి దారేది’ సినిమాతో తెలుగువారికి పరిచయమైన బోమన్ ఇరానీ జీవితమూ ఇంతే! ముంబై తాజ్ హోటల్ వెయిటర్గా పనిచేస్తూ, తల్లి నడిపే బేకరీలో చిప్స్ అమ్ముతూ… సినిమాల్లోకి అడుగుపెట్టాడు బోమన్.
పడిలేచిన వ్యక్తి గురించి చాలా చెప్పుకోవచ్చు. కానీ ఎన్నిసార్లు పడ్డా… మళ్లీ లేచిన వ్యక్తి గురించి ఎంత చెప్పుకున్నా తక్కువే! లక్ష్యం బలంగా ఉంటే… సినిమానే కాదు ఏ రంగాన్నయినా జయించవచ్చని నిరూపించే కథ ఇది. 1984లో కర్ణాటకలోని బస్రూర్ అనే మారుమూల పల్లెలో ఓ పిల్లవాడు పుట్టాడు. పేరు కిరణ్. తన మామయ్యకు ఓ ఆర్కెస్ట్రా బృందం ఉండటంతో, సంగీతం మీద ఆసక్తి ఏర్పడింది. రెండు వందల రూపాయలు చేతపట్టుకుని మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ కావాలనే కలతో బెంగళూరులో అడుగుపెట్టాడు. పగలంతా శిల్పాలు చెక్కుతూ, రాత్రిళ్లు కెరీర్ కోసం శ్రమిస్తూ గడిపాడు. తనకు ప్రాణప్రదమైన కీబోర్డు కూడా అమ్మేసి, ఓ ఆల్బమ్ రూపొందించాడు. కీబోర్డు చేజారింది, ఆల్బమ్ పోయింది. మళ్లీ ఊరికి చేరుకుని కులవృత్తితో ఓ కంప్యూటర్ సంపాదించుకున్నాడు. అందులో సంగీతం ప్రాక్టీస్ మొదలుపెట్టాడు. మళ్లీ అవే కలలు. వాటిని వెతుక్కుంటూ ఈసారి ముంబై ప్రయాణం అయ్యాడు. అక్కడా అదే తంతు! అవే ప్రయత్నాలు. పరిస్థితులు కాస్త అనుకూలిస్తున్నాయి అనుకునేలోపు ముంబై పేలుళ్లు జరిగాయి. ఇక ఇంటికి వెళ్లిపోదామనుకుని స్టేషన్ దగ్గరికి చేరుకునేసరికి… తన వాలకం చూసిన పోలీసుకు అనుమానం వచ్చింది. ఎంత బతిమాలినా వినకుండా సంగీత పరికరాలన్నీ పగలకొట్టేశాడు.
బ్యాక్ టు స్కేర్ వన్. ఈసారి ఇంటికి వెళ్లడానికి కూడా డబ్బులు లేక, జనరల్ కంపార్ట్మెంట్ బాత్రూమ్లో దాక్కొని ఊరికి చేరుకున్నాడు. సాధించిందేమీ లేకపోయినా… అప్పులు మాత్రం మిగిలాయి. వాటిని తీర్చడానికి దారి కనిపించక, కిడ్నీ అమ్ముకుందామని నిర్ణయించుకున్నాడు. ఆపరేషన్కు అన్నీ సిద్ధమైన దశలో, తన లక్ష్యం మీద దింపుడు కళ్లెపు ఆశ ఏదో కలిగింది. చిట్టచివరి ప్రయత్నంగా బెంగళూరు బయల్దేరాడు. పబ్లిక్ టాయిలెట్స్లో కాలకృత్యాలు తీర్చుకుంటూ, గుళ్లో ప్రసాదాలు తింటూ… మళ్లీ ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టాడు. జింగిల్స్ చేస్తూ నిలదొక్కుకున్నాడు. ఆ సమయంలో ఓ చిన్న సినిమా చేసే అవకాశం వచ్చింది. అందులో తన విశ్వరూపం చూపించాడు. దర్శకుడి నమ్మకాన్ని పొంది తన తర్వాత సినిమా చాన్సు అందుకున్నాడు. తనకు ఆపదలో సాయం చేసిన రవి అనే వ్యక్తి, తన ఊరి పేరు బస్రూర్ మీదుగా రవి బస్రూర్గా మారాడు. కేజీఎఫ్ మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ అతనే!
తల్లిదండ్రుల పేరు చెప్పుకొని అవకాశాలు తెచ్చుకోవడం ఇప్పుడు గొప్ప కాదు. వాళ్లకు తగిన వారసులుగా, ఆ మాటకొస్తే మరికాస్త ఎత్తు ఎదిగినవారిగా నిరూపించుకోవడమే అసలైన సవాలు. దానికి ఉదాహరణే ప్రసాద్. తను పుట్టింది ఓ సినిమా కుటుంబంలో! పెదనాన్న ఎల్వీప్రసాద్ గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కర్లేదు. నాన్న సంజీవి కూడా ‘ధర్మదాత’ లాంటి అద్భుతమైన చిత్రాల దర్శకుడు. తొలితరం ఎడిటర్ కూడా! కానీ ప్రసాద్ ఎందుకో అటువైపు వెళ్లడానికి ఇష్టపడలేదు. జర్నలిస్ట్ కావాలన్నదే కోరికగా ఉండేది. చదువు పూర్తయ్యాక ఖాళీ సమయంలో సరదాగా తన దగ్గర ఎడిటింగ్ చేయమని అడిగాడు తండ్రి. కొడుకు మీద ఆ కళను రుద్దాలని ఆయనకు లేదు. దాన్ని ఉపాధిగా మార్చుకోవాలన్న కోరిక ప్రసాద్కూ లేదు. కానీ ఆశ్చర్యం. ఆ డార్క్రూమ్లోకి అడుగుపెట్టడం ఓ కొత్త అనుభూతిని కలిగించింది. సినిమాను తిరగరాసే ఆ సృజన అనూహ్యంగా తోచింది. 18 గంటలపాటు పని
చేసినా అలసటగా తోచేది కాదు. అదే తన జీవితం అనిపించింది. తన తొలి సినిమా రాఖ్ (హిందీ) తోనే జాతీయ అవార్డు గెలుచుకున్నారు. ఆ తర్వాత మరో ఏడు జాతీయ అవార్డులు అందుకున్నారు. దిల్ చాహతా హై లాంటి సినిమాలతో తెలుగువాడి సత్తాను బాలీవుడ్కి చాటారు. ‘RRR’ అద్భుత విజయం వెనుక తన ప్రతిభా ఉంది. తనే శ్రీకర్ ప్రసాద్!
‘కళాకారుల సత్తా వెలుగులోకి వస్తే, ప్రపంచమే వారి వెంటపడుతుంది. అందుకే పిల్లల్లో నటన పట్ల, ఆ మాటకు వస్తే ఏ రంగంలో ఆసక్తి ఉన్నా తల్లిదండ్రులూ, సమాజమూ ప్రోత్సహించాలి’ అంటారు ఎస్వీ కృష్ణారెడ్డి. నటనకు సంబంధించిన ఓ రియాలిటీ షోలో న్యాయనిర్ణేతగా పాల్గొన్న సందర్భంలో ఆయన అన్న మాటలివి. టీవీ అందుబాటులోకి వచ్చిన చాలా ఏండ్ల వరకు అది కేవలం ధారావాహికలు, సినిమాలు, డాక్యుమెంటరీలకే పరిమితమైంది. టీవీలో సంగీతం అంటే బృందగానాలు, భక్తిగీతాలు అన్నట్టు ఉండేది. కానీ పోటీలో ఉన్న రుచిని చూపించి, అరుదైన ప్రతిభావంతులకు అవకాశం ఇచ్చింది మాత్రం రియాలిటీ షోస్. పాడుతా తీయగా, సప్తస్వరాలు, ఇండియన్ ఐడల్, జీ సరిగమప… ఇలా ప్రతి చానల్, ప్రతి భాషలోనూ ఏదో ఒక రియాలిటీ షో నడిపిస్తూనే వచ్చాయి. ఆధిపత్య ధోరణికి మారుపేరుగా చెప్పుకొనే సినీ సంగీతానికి కొత్త స్వరాలను పరిచయం చేశాయి. మల్లికార్జున్, గోపిక పూర్ణిమ, శ్రీకృష్ణ, శ్రావణ భార్గవి, రమ్య బెహరా, ఉష… అందరూ పాటల రియాలిటీల నుంచి వచ్చినవారే! జాతీయస్థాయిలోనూ శ్రీరామ్, హేమచంద్ర, సాహితి చాగంటి వంటివాళ్లు తెలుగువారి సత్తాను చాటారు. టైటిల్స్తో పాటు అవకాశాలూ తెచ్చుకున్నారు.
డాక్టర్ కాబోయి యాక్టర్ అయ్యారన్నది పాత శీర్షిక. కాస్త కళగా ఉండి, కళ మీద అభిరుచి ఉంటే చాలు… ఇంజినీర్ నుంచి అకౌంటెంట్ వరకూ, ఇప్పుడు ఎవరైనా నటీనటులు కావచ్చు. ‘విరాటపర్వం’తో రాబోతున్న నివేదా పేతురాజ్ ఒకప్పుడు బొటిక్ నడిపేవారు. భౌతిక శాస్త్రం మీద ఆసక్తితో శాస్త్రవేత్త కావాలనుకునే రేణు దేశాయ్ కెరీర్ ఓ ఫొటో షూట్ తర్వాత సినిమాల వైపు మళ్లింది. తండ్రి ప్రకాశ్ పదుకొనే లాగా షటిల్ ఆడదామనుకున్న దీపిక ఫ్యాషన్ రంగంలోకి అడుగుపెట్టి సినిమాల్లో తేలారు. అనుష్క యోగా గురించి తెలిసిందే! కేజీఎఫ్ హీరోయిన్ శ్రీనిధి కూడా యాక్సెంచర్లో ఉద్యోగంతో పాటు… సమాంతరంగా ఫ్యాషన్ రంగంలో ప్రయాణిస్తూ వచ్చారు. సరే… నటీమణుల ఎంపికలో గ్లామర్దే ప్రాధాన్యత కాబట్టి, ఇదేమీ వింతగా తోచకపోవచ్చు. కానీ నటుల విషయంలోనూ ఇలాంటి కథలు ఎన్నో ఉన్నాయి. జాతీయ అవార్డు సైతం గెల్చుకున్న అర్జున్ రాంపాల్ అనూహ్యంగా హీరో అయిన వాడే!
భారతీయ సినిమాలో అక్షయ్ కుమార్ నుంచి రవితేజ వరకూ కష్టపడి ఎదిగిన హీరోలు ఎంతోమంది. కానీ ఇప్పుడు అది కాస్త సులువుగా మారింది. అందుకు చాలా ఉదాహరణలే ఉన్నాయి. కేజీఎఫ్ సాంకేతిక నిపుణుల గురించి ఎలాగూ చెప్పుకొన్నాం కాబట్టి, హీరో యష్ గురించీ కొంత చెప్పుకోవాలి. డ్రైవర్ ఇంట పుట్టి, ఇల్లు గడవడం కోసం కిరాణా కొట్టు నడిపిన నేపథ్యం తనది. అయినా నటన అంటే పిచ్చితో మూడు వందల రూపాయలు జేబులో పెట్టుకుని బెంగళూరులో అడుగుపెట్టాడు. సినిమాల్లో అవకాశాల కోసం చాయ్ కప్పులు మోయడం దగ్గర్నుంచి అసిస్టెంట్ డైరెక్షన్ వరకు అన్నిటికీ సిద్ధపడ్డాడు. చివరికి ఓ టీవీ సీరియల్ అవకాశం దక్కించుకున్నాడు. అది ఓ సైడ్ హీరో పాత్రకు దారితీసింది. ఇన్ని సినిమా కష్టాలు కాకపోయినా నేచురల్ స్టార్ నాని కథ కూడా మెట్టుమెట్టుగా ఎదిగిన పయనమే! మణిరత్నం సినిమాల ప్రభావంతో దర్శకుడు కావాలనుకున్నాడు. సహాయ దర్శకుడిగా, ఆర్జేగా నిలదొక్కుకుని ‘అష్టాచమ్మ’తో నటుడిగా ఎదిగాడు. హీరో, డాక్టర్, డాన్ లాంటి వరుస హిట్లతో తెలుగు ప్రేక్షకులకు కూడా దగ్గరైన శివకార్తికేయన్ ప్రయాణం కూడా వైవిధ్యమే. చిన్నప్పటి నుంచి సాంస్కృతిక కార్యక్రమాల్లో పాల్గొంటూ.. మిమిక్రీ చేస్తూ ఎదిగాడు కార్తికేయన్. స్నేహితుల బలవంతం మీద ఒక కామెడీ షోకు వెళ్లి, టైటిల్ గెలుచుకున్నాడు. సూపర్ సింగర్ లాంటి రియాలిటీ కార్యక్రమాల ప్రయోక్తగా, హాస్యనటుడిగా రకరకాల అవతారాలెత్తి చివరికి తిరుగులేని హీరోగా నిలిచాడు.
‘కేజీఎఫ్-2’ ఎడిటింగ్ గురించి చాలా కబుర్లే విన్నాం. ఉద్విగ్నభరిత సందర్భాల్లో ఒక్కసారిగా బ్లాంక్ అయిపోయే కెమెరా, కథను ముందుకూ వెనక్కూ నడిపిన విధానం… అంతా ఎడిటింగ్ మాయే! సన్నివేశాలు ఇంత వెంటవెంటనే మారిపోవడం వల్ల ప్రేక్షకుడు ఇబ్బంది పడతాడని కొందరు విసుక్కున్నా… ఇది హాలీవుడ్ స్థాయిలో ఉందని మాత్రం మెచ్చుకోక తప్పలేదు. ఇంతాచేసి ఆ ఎడిటర్ ఉజ్వల్ వయసు 19 ఏండ్లే! ఆడేపాడే వయసులో ఉన్న దూకుడునూ, సృజననూ కళకు జోడించాడు ఉజ్వల్. తనకు ఎందుకో మొదటినుంచే ఎడిటింగ్ మీద మనసు పోయింది. లఘుచిత్రాలు, ఫ్యాన్స్ వీడియోలు ఎడిట్ చేసేవాడు. అలా ‘కేజీఎఫ్ 1’ స్ఫూర్తితో ఓ ట్రైలర్ రూపొందించాడు. అది కాస్తా దర్శకుడు ప్రశాంత్ నీల్కు చేరుకుంది. రెండో భాగానికి ఎడిటర్గా మార్చేసింది. నిజానికి కేజీఎఫ్ 1 ఎడిటింగ్కు మంచి పేరు ఉంది. ఆ బాధ్యత నిర్వర్తించిన శ్రీకాంత్గౌడ అనుభవం ఉన్న వ్యక్తి. కానీ రోజులు మారాయి. ‘పని చేసీ చేసీ తల పండిపోయింది’, ‘నా అనుభవం అంత లేదు నీ వయసు’… లాంటి మాటలు ఇక చెల్లని రోజులొచ్చాయి. ప్రతిభే ఇప్పుడు కొలమానం. అది ఉజ్వల్ దగ్గర పుష్కలంగా ఉంది. ఎడిటింగ్లో ఒక్క డిప్లొమా లేకపోయినా, సినిమా ఎడిటింగ్లో అనుభవం లేకపోయినా… నిబ్బరంగా నిరూపించుకున్నాడు. భారీ అంచనాలను అలవోకగా అందుకున్నాడు.
వెండితెర మీద వెలిగిపోవాలని చాలామంది పట్టుదల. కానీ ఆ కలను నెరవేర్చుకునేందుకు ఏం చేస్తున్నాం అన్నది మాత్రం గమనించుకోవాలి. ప్రయత్నలోపం లేకపోతే… చిత్రసీమలోకి అడుగుపెట్టడం అసాధ్యమేమీ కాదు. ఇప్పటివరకూ చెప్పుకొన్న కథలన్నీ ఈ విషయాన్ని బలపరిచేవే. టాలీవుడ్ ట్రెండ్ సెట్టర్ రాంగోపాల్ వర్మ నుంచి అనూహ్య సంచలనంగా మారిన సుకుమార్ వరకు… ఇప్పుడు ఎవరిని కదిపినా ప్రతిభే ప్రామాణికం, పట్టుదలే కీలకమని చెప్పేస్తారు. ఎవరికి తెలుసు! ఈ మాటలు చదువుతున్నవాళ్లు రేపు ఎలాంటి సంచలనాలు సృష్టించబోతున్నారో!!
ఒకవైపు యాక్టింగ్.. మరోవైపు స్టార్టప్స్.. సైడ్ బిజినెస్లతో దూసుకెళ్తున్న టాలీవుడ్ స్టార్స్..