Job Dissatisfaction | ఉద్యోగం పురుష లక్షణం. ఈ మాటలో కాస్త పురుషాధిక్యత స్పష్టంగా కనిపించినా.. ప్రతి వ్యక్తీ సంపాదనపరుడు కావాల్సిందే అనే సామాజిక సూత్రాన్నీ సూచిస్తున్నది. అవకాశాలకు, నైపుణ్యాలకు పెద్దపీట వేస్తున్న నేటి రోజుల్లో ఇది అసాధ్యం కూడా కాదు. ట్రిపుల్ బెడ్రూమ్ ఫ్లాట్, ఫోర్ వీలర్, అయిదంకెల జీతం.. అన్నీ యువతకు అందుబాటులోకి వస్తున్నాయి. కానీ ఈ దూరపు కొండలను దగ్గరగా పరిశీలిస్తే.. గాయాల గతుకులు కనిపిస్తాయి. లక్ష్యాలు, ‘డెడ్’లైన్స్, పగలూరాత్రీ తేడాలేని పనివేళలు, అణచివేత, ఆధిపత్య ధోరణి… లాంటి సవాలక్ష సవాళ్లు ఉద్యోగం మీద విరక్తి కలిగిస్తున్నాయి. ఎలాగోలా తట్టుకుని నెట్టుకొస్తున్నా… ఇరుగుపొరుగుతో పోటీ విసుగెత్తించేస్తున్నది. వస్తు వినిమయ వ్యవస్థలో ఎంత ఖర్చు చేసినా తనివి తీరనన్ని సౌకర్యాలు అందుబాటులోకి వస్తున్నాయి. ఫలితమే రెజిగ్నేషన్, లైయింగ్ ఫ్లాట్ లాంటి రీతులు. ఈ సమస్యకు పరిష్కారం లేదా? అంటే మూలాలను కాస్త జాగ్రత్తగా గమనిస్తే ఏదో ఓ మార్గం తోచవచ్చేమో! ఆ ప్రయత్నమే ఇది…
మనిషి బతకడానికి ఆహారం, ఆరోగ్యం సరిపోతాయి. కానీ నాగరికత పెరిగిన తర్వాత నలుగురిలో ప్రత్యేకంగా, నలుగురికంటే ఎత్తున ఉండేందుకు ఆస్తి, ఆంతస్తులు కూడా తోడయ్యాయి. పోటీ మొదలైంది. పశువుల సంఖ్యతోనో, పొలాల అంకెతోనో… ఇతరులతో పోలిక మొదలైంది. ఏదో ఒక పనిచేస్తూ రోజువారీ అవసరాలకు మించిన సంపదను కూడబెట్టే ప్రయత్నాలు పెరిగాయి. పెట్టుబడిదారీ వ్యవస్థ.. ప్రతి చోటా ఉద్యోగి, యజమాని అనే రెండు వర్గాలను తయారుచేసింది. పారిశ్రామిక విప్లవం తర్వాత కార్పొరేట్ యుగం మొదలైంది. తక్కువ శ్రమతో ఎక్కువ ఫలితం సాధించే ‘డివిజన్ ఆఫ్ లేబర్’ సిద్ధాంతాలకు ప్రచారం పెరిగింది. పీటర్ డ్రకర్ లాంటి మేనేజ్మెంట్ గురువులు… ఉద్యోగుల నుంచి వీలైనంత పిండుకోవడం ఎలా అనే అంశం మీద సలహాలు ఇవ్వడం మొదలుపెట్టారు. దీనికి సమాంతరంగా… శ్రమదోపిడికి వ్యతిరేకంగా ప్రయత్నాలూ జరిగాయి. సెలవులు, కనీస వేతనాలు, పనిగంటలు, భవిష్య నిధి లాంటి సౌకర్యాలు కల్పించే వరకూ ఉద్యమకారులు విశ్రమించలేదు. సాఫ్ట్వేర్ విప్లవం, గ్లోబలైజేషన్ తర్వాత పరిస్థితులు వేగంగా మారిపోయాయి. అంతులేని అవకాశాలతో పాటు ఒత్తిడీ పెరిగిపోయింది. ఇకచాలు.. అనేంతగా జీవితం సంక్లిష్టమైపోయింది. దానినుంచి బయటపడేందుకు ఉద్యోగాలనే వదులుకుంటున్నారు.
కొవిడ్ సమయంలో చాలామంది ఉద్యోగాలు కోల్పోయిన విషయం తెలిసిందే. ఆశ్చర్యకరంగా ఆ విపత్కర కాలంలోనే గ్రేట్ రెజిగ్నేషన్ మొదలైంది. కొవిడ్ తగ్గుముఖం పడుతున్న సమయంలో, మరింత జాగ్రత్తగా ఉండాల్సిందిపోయి, రాజీనామాలు చేయడం మొదలుపెట్టారు. ఒక్క అమెరికాలోనే ఓ ఆరునెలల కాలంలో రెండున్నర కోట్లమంది తమ ఉద్యోగాలను వదులుకున్నారు. జర్మనీ, జపాన్లాంటి అభివృద్ధి చెందిన దేశాల్లో కూడా ఈ తీరు స్పష్టంగా కనిపించింది. ఈ గ్రేట్ రెజిగ్నేషన్లో పాల్గొన్నవారిలో ఎక్కువమంది 40 ఏళ్లలోపు వారే కావడం విశేషం. ఆ సమయంలో మైక్రోసాఫ్ట్ సేకరించిన ‘వర్క్ ట్రెండ్ ఇండెక్స్’ ప్రకారం ప్రపంచవ్యాప్త ఉద్యోగులలో 40 శాతం మందిలో, తాము ఉద్యోగం మానేస్తే బాగుండు అనే భావన కనిపించింది. ఇందుకు స్పష్టమైన కారణాలు ఉన్నాయి. కొవిడ్ వల్ల విపత్తుతో పాటు, అవకాశాలు కూడా కనిపించాయి. ఆన్లైన్ ద్వారా
ఎక్కడినుంచైనా, ఎలాంటి పనైనా చేయవచ్చు అనే భావన బలపడింది. అంతేకాదు! కొవిడ్ బతుకు విలువను కళ్ల ముందు నిలబెట్టింది. జీవితంలో సంపద కంటే కుటుంబం, ఆరోగ్యం ముఖ్యమని తేల్చింది. ఇది మరో కారణం. ఇక ‘ప్యూ రీసెర్చ్ సెంటర్’ మరిన్ని కారణాలు వెల్లడించింది. వీటిలో పనికి తగ్గ జీతం ఇవ్వకపోవడం, అభివృద్ధి లేకపోవడం లాంటి అంశాలతో పాటుగా.. కొంత చిత్రమైన విశ్లేషణ జోడించింది. పని చేసే చోట తగిన గౌరవం లేకపోవడం, పిల్లలకు తగిన సమయం కేటాయించలేకపోవడం, పనివేళలు సౌకర్యంగా లేకపోవడం.. లాంటి కారణాలతో చాలామంది రాజీనామా చేశారని తేల్చింది. క్రమంగా గ్రేట్ రెజిగ్నేషన్ ప్రభావం తగ్గుముఖం పట్టినప్పటికీ, ఇప్పటికీ దాని ప్రభావం అమెరికాలో ఉందని విశ్లేషకులు చెబుతున్నారు. హాలీవుడ్కు చెమటలు పట్టిస్తున్న ‘Writers Guild of America strike’ గ్రేట్ రెజిగ్నేషన్ ప్రభావమే అని కొందరి విశ్లేషణ. ఆ మాట అక్షరాలా నిజం కూడా.
996- చైనాలో చాలా కార్పొరేట్ సంస్థలు పాటించే సూత్రం. ఉదయం 9 నుంచి రాత్రి 9 వరకు… వారంలో ఆరు రోజులు పనిచేయడమే.. 996. ఈ తీరుతో విరక్తి చెంది… అసలు పని నుంచే తప్పుకోవాలనే ఆలోచనే.. తాంగ్ పింగ్. ఏ పనీ చేయకుండా, ఏ ఆలోచనా లేకుండా, మనసును కష్టపెట్టకుండా… ఓ ప్రేక్షకుడిలా జీవితాన్ని గమనించడమే తాంగ్ పింగ్ లేదా లైయింగ్ ఫ్లాట్. కొవిడ్ సమయంలో ఈ అభిప్రాయం అక్కడక్కడా వినిపించేది. అయితే 2021లో హువజోంగ్ అనే వ్యక్తి సామాజిక మాధ్యమాల్లో రాసిన పోస్టులు కొన్ని వైరల్ కావడంతో, ఇది ఓ ట్రెండ్గా మారింది. తన జీవితం మరీ నిస్సారంగా మారిపోవడం గమనించిన హువజోంగ్, ఉద్యోగాన్ని మానేసి… సైకిల్ యాత్రకు బయల్దేరాడు. పుస్తకాలు చదువుతూ, జీవనోపాధి కోసం తాత్కాలిక ఉద్యోగాలు చేస్తూ… జీవితాన్ని మరింత దగ్గరగా, ఇంకొంత పరిపూర్ణంగా చూశాడు. హువజోంగ్ విధానం చాలామంది యువతను ఆకర్షించడంతో, తాంగ్ పింగ్ పక్కా ఉద్యమంలా మారిపోయింది. జాతీయోత్పత్తి మీద ప్రభావం చూపిస్తుందేమో అని అధికార యంత్రాంగం భయపడేంతగా బలపడింది. దీంతో తాంగ్ పింగ్కు సంబంధించిన పోస్టులను నియంత్రించడం మొదలుపెట్టారు. ఖండనమండనలు మొదలయ్యాయి. ఈ తరహా జీవనం సిగ్గుచేటు అంటూ ఎదురుదాడి వ్యాసాలు వచ్చాయి. కానీ ఆలోచనాపరులు ఒక్క విషయాన్ని మాత్రం ఒప్పుకొన్నారు. తాంగ్ పింగ్కు దారితీసే పరిస్థితులను కార్పొరేట్ సంస్థలు, ప్రభుత్వమూ గుర్తించి తీరాలి. పౌరులు మెరుగైన మానసిక ఆరోగ్యంతో ఉండేలా చూడాలి. లేకపోతే… తాంగ్ పింగ్ తప్పనిసరి మార్గం అని నిర్ధారణకు వచ్చే అవకాశం కచ్చితంగా ఉంటుంది. తాంగ్ పింగ్ ప్రభావం ప్రస్తుతం చైనాలో ఎలా ఉందో చెప్పలేం కానీ… అది ప్రపంచవ్యాప్తంగా క్వయిట్ క్విటింగ్ అనే పద్ధతికి దారితీసిందని చెబుతున్నారు.
ఎవల్యూషన్ అనే పదం మనం వినే ఉండి ఉంటాం. కానీ 2020 తర్వాత Involution అనే పదం వినిపించడం మొదలైంది. సమాజంలోని విపరీతమైన పోటీవల్ల అలసిపోవడమే.. ఇన్వల్యూషన్. అర్థంలేని, అంతులేని పోటీలో మునిగిపోతూ తనను తాను కోల్పోవడం! 2020 సెప్టెంబరులో బీజింగ్లోని ఓ యూనివర్సిటీ విద్యార్థి… ఓ పక్క సైకిల్ నడుపుతూనే, మరోపక్క దాని హ్యాండిల్ బార్ మధ్య ల్యాప్ టాప్ ఇరికించి పనిచేస్తున్న ఫొటో ఈ పదాన్ని ప్రచారంలోకి తెచ్చింది. ఆ తర్వాత అలాంటి సవాలక్ష దృశ్యాలు అంతర్జాలాన్ని ముంచెత్తాయి. విజ్ఞానం కోసం ఉండాల్సిన విద్య, ఉపాధి కోసం సాగే ఉద్యోగం… వాటి హద్దులను దాటి మన ఆత్మను కబళిస్తున్నాయని తేల్చాయి. ఈ పోటీని తగ్గించుకుంటే ఎలా ఉంటుంది అనే భావన నుంచి వచ్చిందే ‘క్వయిట్ క్విటింగ్’. ఉద్యోగం మానేయడం కాదు… పడీపడీ చేయక పోవడం.. ఈ సిద్ధాంత సారం. ఏ పని చెప్పారో అదే చేస్తూ, అదనంగానో లేకపోతే చొరవ తీసుకునో ఇతరత్రా బాధ్యతలు తలకెత్తుకోకపోవడం. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే సంస్థకంటే ముందు, తన వ్యక్తిగత జీవితానికే ఎక్కువ ప్రాధాన్యం ఇవ్వడం. తాత్కాలికంగా ఈ క్వయిట్ క్విటింగ్ వల్ల ఉద్యోగి అసంతృప్తి తగ్గవచ్చు కానీ తన పనితీరులో నిస్తేజాన్ని యాజమాన్యం గమనిస్తే మాత్రం చిక్కులు తప్పవు.
ఇది జపాన్ మాట. ఒంటరిగా ఉండటం అని అర్థం. ఒంటరిగా ఉండటం, ఎవరితోనూ కలవకపోవడం, ఏ పనీ చేయకపోవడం.. హికికొమొరి పాటించేవారి లక్షణాలు. 20 ఏళ్లు దాటినవారిలో హికికొమొరి ఎక్కువగా ఉంటుందని ప్రభుత్వ నివేదికలు తేల్చాయి. 2010 జనాభా లెక్కల ప్రకారం ఏడు లక్షల మంది అధికారికంగా హికికొమొరి జీవనం పాటిస్తున్నట్టు లెక్క కట్టారు. దీనికి చాలా కారణాలే ఉన్నాయి. రకరకాల మానసిక సమస్యలు హికికొమొరికి దారితీస్తాయి. అయితే ఈమధ్యకాలంలో ఈ తీరు పెరగడానికి మాత్రం… విద్యావ్యవస్థలో కఠినత్వం, ఉద్యోగంలో ఒత్తిడి, ఆధునికతలోని పోటీ ముఖ్య కారణాలు. కొవిడ్ వైరాగ్యం ఈ ట్రెండ్ బలపడేందుకు దోహదపడింది.
గాలప్ సంస్థ సర్వే ప్రకారం.. ప్రపంచంలో 15 శాతం మంది ఉద్యోగులు మాత్రమే, తమ పనిని ప్రేమిస్తున్నారని తేలింది. అంటే… మిగతా 85 శాతం తమ ఉద్యోగం పట్ల అసంతృప్తిగా ఉన్నట్టే. ఇందుకు కొన్ని కారణాలను ఇంతకుముందే చెప్పుకొన్నాం. మరికొన్ని ముఖ్య అంశాలను కూడా పట్టించుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది.
☛ ఒక స్థాయికి వచ్చాక ఎదుగుదలకు, మార్పునకు అవకాశం లేని ఉద్యోగంతో… వృత్తి జీవితం నిస్తేజంగా తోచడం.
☛ తమ ఉద్యోగం సురక్షితం కాదేమో, అది దీర్ఘకాలం ఉండదేమో అనే అనుమానం.
☛ బయటి ఉద్యోగాలతో పోల్చుకుంటూ… వేతన పెంపు, సెలవులు, ప్రోత్సాహకాల విషయంలో అసంతృప్తి.
☛ పై అధికారితో సఖ్యత లేకపోవడం. పని తీరు, ఆధిపత్య ధోరణులతో విసుగెత్తిపోవడం.
☛ ఎంతలా పనిచేసినా, సంస్థ కోసం ఎంతగా పాటుపడినా… తగిన గుర్తింపు లేకపోవడం.
☛ అవసరానికి మించిన పర్యవేక్షణ. నిరంతరం తమను గమనిస్తూ, అడుగడుగునా సూచనలు అందించే కఠిన నియంత్రణ.
ఎట్టి పరిస్థితుల్లో అయినా .. ఆరోగ్యం ప్రమాదంలో పడ్డా సరే… ఉద్యోగంతో రాజీపడాల్సిందే అని శ్రేయోభిలాషులు చెప్పరు. వృత్తి జీవితం ఎంత ముఖ్యమో, వ్యక్తిగత సంతృప్తి కూడా అంతే ముఖ్యమని అంటారు. అలాగని తొందరపడితే, అసలుకే మోసం వస్తుంది. బాధ్యతలు మరింత బరువెక్కిపోతాయి. అందుకని నిపుణులు చెబుతున్న కొన్ని జాగ్రత్తలు పాటిస్తే మేలు.
☛ ‘నాకు ఈ ఉద్యోగం అంటే ఇష్టం లేదు’ అనే మాటను మంత్రంలా పదేపదే జపించవద్దు. మన నియంత్రణలో ఉన్న పరిస్థితుల వరకూ మార్చుకోవడం ద్వారా, ఆ ఉద్యోగాన్ని మరింత ఆసక్తికరంగా మలుచుకునే అవకాశం ఉందేమో ప్రయత్నించాలి.
☛ మన ఊహలకు, వాస్తవాలకు పొంతన లేకపోతే కష్టమే. సమర్థంగా, స్మార్ట్గా పనిచేయకుండా… కాలానికి అనుగుణంగా నైపుణ్యాలు పెంచుకోకుండానే కలల కెరీర్ సొంత కావాలి అంటే కుదరదు. మన విలువను పెంచుకున్నప్పుడే, కార్పొరేట్ రంగం గౌరవిస్తుంది.
☛ మనం కెరీర్లో అడుగుపెట్టగానే నేరుగా ఇష్టమైన ఉద్యోగం లభించాలని లేదు. మొదట్లో కొన్ని కష్టనష్టాలు ఉంటాయి. జూనియర్ ఉద్యోగిగా, అప్రెంటిస్గా, ప్రొబేషన్లో ఉన్న వ్యక్తిగా… రకరకాల పని ఒత్తిళ్లు, మందలింపులు ఎదుర్కోవాల్సి వస్తుంది. అన్నిటినీ తట్టుకుంటూ, అనుభవాన్ని పెంచుకుంటూ పై మెట్టు కోసం ఎదురుచూడాలి.
☛ ‘ఉద్యోగం నచ్చలేదు’.. అనడం సహజమే. వెంటనే రాజీనామా చేయడమే పరిష్కారం కాదు. ఒక్క క్షణం ఆగి, అవసరమైతే నాలుగు రోజులు సెలవు పెట్టుకుని.. మన పరిస్థితులు, బాధ్యతలు, ఉద్యోగానికి ప్రత్యామ్నాయాలు ఆలోచించాలి. తప్పకుండా ఏదో ఓ పరిష్కారం దొరుకుతుంది.
☛ ఉద్యోగం పట్ల విరక్తి కలగగానే చాలామంది చేసే పని… ఆ ఒత్తిడిని లోలోపల అణచుకోవడం లేదా సామాజిక మాధ్యమాల ద్వారా తమ అసంతృప్తిని వెళ్లగక్కడం. ఈ రెండింటి వల్లా ఉపయోగం లేకపోగా మరింత చేటు జరుగుతుంది. తమ బాధను సహోద్యోగులు, మిత్రులు, కుటుంబసభ్యులు, పెద్దల దగ్గర పంచుకుంటే కాస్త ఓదార్పుతోపాటు ఏదో ఒక పరిష్కారం దొరుకుతుంది. అవసరం అనుకుంటే థెరపిస్ట్ దగ్గరికి వెళ్లాలి.
☛ WORKITDAILY వ్యవస్థాపకులు డొనేల్ విశ్లేషణ ప్రకారం… చేసిన పనికి తగిన గుర్తింపు, మెచ్చుకోలు లేకపోవడమే ఉద్యోగుల అసంతృప్తికి అతిపెద్ద కారణం. అందుకే ఒకరి కోసమో, ఫలితం ఆశించో కాకుండా… మనం నూటికి నూరు శాతం శ్రద్ధ పెట్టి పనిచేస్తున్నామా లేదా అన్న ఒక్క విషయాన్నే ప్రామాణికంగా ఎంచుకుంటే చాలు.
☛ ఉద్యోగం పట్ల నిబద్ధత ఎక్కువ, విధేయతతో ప్రవర్తిస్తారు, అవసరానికి మించి పనిచేస్తారు… ఇవీ ప్రపంచవ్యాప్తంగా భారతీయుల పట్ల ఉన్న అభిప్రాయాలు. కాబట్టి వారు ఉద్యోగాన్ని త్వరగా మానరనే భావన ఉంది. భారతీయులు కూడా ‘రిస్క్’ తీసుకోవడం మొదలుపెడుతున్నారనే విషయం క్రమంగా స్పష్టం అవుతున్నది.
☛ ఉద్యోగాన్ని మానేందుకు, సొంత సంస్థలను ప్రారంభించేందుకు మనవాళ్లు జంకడం లేదు. స్టార్టప్ విప్లవం, సాఫ్ట్వేర్ అవకాశాలు ఇందుకు దోహదపడ్డాయి. కాబట్టి గ్రేట్ రెజిగ్నేషన్ ప్రభావం మన దగ్గర కూడా స్పష్టంగానే కనిపించింది.
☛ 2017- 22 మధ్య… భారతీయుల్లో ఉద్యోగాలు చేసేవారి సంఖ్య 46 శాతం నుంచి 40 శాతానికి తగ్గిపోయింది.
☛ కొవిడ్ తర్వాత వర్క్ ఫ్రం హోమ్కి స్వస్తి చెప్పినప్పుడు చాలామంది, అనువైన ఉద్యోగాన్ని వెతుక్కునే ప్రయత్నం చేశారు.
☛ కొవిడ్ తర్వాత ఉద్యోగం మానేసిన మహిళల్లో 70 శాతం మంది… పనివేళలు సానుకూలంగా లేవనీ, ఆ విషయంలో యాజమాన్యం అంత సుముఖంగా స్పందించడం లేదని లింక్డిన్ సర్వేలో చెప్పారు
పని ఉన్న ప్రతి చోటా ఒత్తిడి ఉంటుంది. కానీ ఆ పనులు సంక్లిష్టంగా, ఉపాధి జీవన్మరణ సమస్యలుగా మారుతున్న తరుణంలో… ఆ ఒత్తిడి ప్రాణాంతకం కావచ్చు. ఇదే ఆక్యుపేషనల్ బర్న్ఔట్! మేనేజ్మెంట్ గురువులు ఏ జపాన్ పనితీరును మెచ్చుకుని… సిద్ధాంతాలుగా, విజయగాథలుగా లోకమంతా ప్రచారం చేశారో… ఆ జపాన్లోనే ఓ సంక్షోభం మొదలైంది. ఉద్యోగులు ఒత్తిడి తట్టుకోలేక ఆత్మహత్యలకు పాల్పడుతున్నారని గుర్తించారు. దీనికి కరోషి అని పేరు పెట్టారు. 1969లో ఓ 29 ఏళ్ల యువకుడు పనిచేస్తూ పనిచేస్తూ కుప్పకూలిపోవడంతో… కరోషి తొలి కేసు నమోదైంది. ఏటికేడు ఈ మరణాలు పెరిగిపోవడంతో అక్కడి ప్రభుత్వం కరోషి హాట్లైన్ కూడా ప్రారంభించింది. కరోషి మరణాలు తగ్గించేందుకు ఎంత ప్రయత్నిస్తున్నా, అవి ఆగడం లేదు. ఓవర్ వర్క్ మీద కార్పొరేట్ సంస్థలు పరిమితులు విధించడం, అక్కడి ప్రభుత్వం Industry Safety and Health Act లాంటి చట్టాలు తేవడం లాంటి చర్యలు ఇప్పుడిప్పుడే కాస్త ప్రభావం చూపిస్తున్నాయి.
ప్రపంచ ఆరోగ్య సంస్థ సైతం ఈ ఆక్యుపేషనల్ బర్న్ఔట్ను ఓ సమస్యగా గుర్తించింది. ‘శక్తి కోల్పోయినట్టు, నిస్సత్తువగా తోచడం; ఉద్యోగం మీద విరక్తి; పూర్తిస్థాయి నైపుణ్యంతో పనిచేయలేకపోవడం’ లాంటివాటిని ఆక్యుపేషనల్ బర్న్ఔట్ లక్షణాలుగా పేర్కొన్నది. 2015లో జరిగిన ఓ పరిశోధనలో రెంజో అనే ఫ్రెంచ్ సైకాలజిస్ట్ ఈ బర్న్ఔట్కు, కుంగుబాటుకు కచ్చితమైన సంబంధం ఉందని తేల్చాడు. 2017లో డెన్మార్క్, హంగెరీ లాంటి ఐరోపా దేశాలు బర్న్ఔట్ వల్ల ఉద్యోగికి కలిగే నష్టానికి కంపెనీలు పరిహారం చెల్లించాలని నిశ్చయించాయి. మనిషిని కష్టపెట్టడం ఎందుకు? మళ్లీ నష్టపరిహారం ఎందుకు?
ఓ ఉద్యోగి ఒక రోజులో మూడో వంతు నుంచి సగభాగం వరకు సంస్థలోనే గడుపుతాడు. నిద్ర, ప్రయాణం, కాలకృత్యాలు లాంటి ఇతర పనులకు సమయం ఖర్చయిపోతే… కుటుంబంతో గడిపే ‘క్వాలిటీ టైమ్’ చాలా తక్కువగా.. ఒక్కోసారి నిమిషాల్లోనే మిగులుతుంది. సహజంగానే ఇది కుటుంబ జీవితాన్ని దెబ్బతీస్తుంది. అసలు తనతో తను గడిపే సమయం కూడా ఉండదు కాబట్టి… ఆత్మ డొల్లగా మారిపోతుంది. అందుకే వర్క్-లైఫ్ బ్యాలెన్స్, వర్క్-లైఫ్ ఇంటర్ఫేస్, వర్క్-ఫ్యామిలీ కాన్ఫ్లిక్ట్ లాంటి రకరకాల సిద్ధాంతాలు వచ్చాయి. ఒక బాధ్యత కోసం కేటాయించే పని, మరో బాధ్యత మీద ప్రతికూల ప్రభావం చూపడం; ఒక పాత్రలో మన శ్రమ, మరో పాత్రలో అవసరాలను తీర్చడంలో విఫలం కావడం.. ఇలా ఎన్నో విశ్లేషణలతో ఈ సిద్ధాంతాలు రూపొందించి, వాటికి పరిష్కారాలు సూచిస్తున్నారు. కార్పొరేట్ మేనేజ్మెంట్లో వర్క్-లైఫ్ బ్యాలెన్స్ మీద సాగే ఉపన్యాసాలకు ఆన్లైన్లో భలే గిరాకీ. ఆధ్యాత్మిక గురువుల ప్రవచనాలలోనూ యువత ఇలాంటి అంశాలకే పెద్దపీట వేస్తున్నది.
మొత్తంగా.. పని ఒత్తిడి అనేది ఉద్యోగం నుంచి తప్పుకొంటే బాగుండు అనే స్థాయి నుంచి రాజీనామా కాగితం మీద నిస్సంకోచంగా సంతకం చేసేంతవరకూ వెళ్లింది. దీనికి కారణాలు స్పష్టంగానే కనిపిస్తున్నాయి. ఈ యాతనలకు తోడు… ఇప్పటివరకు కాస్త భద్రంగా భావించే సాఫ్ట్వేర్ ఉద్యోగాల్లో ఎడాపెడా కోతలు విధిస్తున్నారు. కృత్రిమ మేధస్సు దూకుడు ఉద్యోగపర్వాన్ని మరింత సంక్లిష్టంగా మార్చేస్తున్నది. ఈ సంక్షోభానికి ఒకటే పరిష్కారం.. యాజమాన్యాలలో మానవీయ కోణం మెరుగుపడాలి, ఉద్యోగులలో వ్యక్తిగత-వృత్తి జీవితాలను సమన్వయం చేసుకునే నైపుణ్యం పెరగాలి, కార్పొరేట్ రంగాన్ని కేవలం లాభాల బాతుగానే చూడకుండా… ఉద్యోగుల క్షేమం, సంక్షేమం గురించి కూడా ఆలోచించాలి.
– కేఎల్ సూర్య
“Viral Post | టీచర్ జాబ్ వదిలేసి.. జలకన్యగా మారిపోయింది.. ఎందుకో తెలుసా ?”