కన్నతల్లి వదిలేసింది.. సవతితల్లి తరిమేసింది. తండ్రి ఇంటినుంచి గెంటేశాడు.. తండ్రితల్లుల కర్కశత్వానికి గురైనప్పుడు.. చీనూ కాలా వయసు 14 ఏండ్లు.. ముప్పయ్ ఏండ్లు గడిచాయి.. ఆనాడు నాన్న మళ్లీ పిలుస్తాడేమో అని వీధి మలుపు వరకు వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ, వెనక్కి వెనక్కి చూస్తూ నడిచిన ఆ అమ్మాయి.. ఇప్పుడు వందకోట్లకు పడగలెత్తింది. ఇమిటేషన్ జువెలరీ రంగంలో అందరాని అందలం ఎక్కింది! రూ.300తో ఇంటి నుంచి వీధిన పడి, రుబన్స్ ఇమిటేషన్ జువెలరీని స్థాపించి.. స్త్రీశక్తిని నిరూపించిన చీనూ కాలా కహానీ ఇది…
Chinu Kala | ముంబయిలోని ఓ ఇల్లు. ఆ ఇంటి నాలుగు గోడల మధ్య, నాలుగు రోజులకోసారి యుద్ధం జరిగేది! చీనూ తల్లిదండ్రుల మాటల తూటాలు చిట్టిగుండెను బలంగా గాయపరిచేవి. ఓ రోజు గొడవ మరింత పెద్దదైంది. చీనూ ఆందోళనా పెరిగింది. కాసేపటికి బట్టలు సర్దుకొని చీనూ తల్లి ఎక్కడికో పయనమైంది. తననూ వెంట తీసుకెళ్తుందేమోనని తల్లి వంక ఆశగా చూసింది. కూతురు వైపు చూడకుండా గడప దాటిందామె. దుబాయ్కి వెళ్లిందని కొన్నాళ్లకు తెలిసింది.
తల్లి జ్ఞాపకాలు మరవకముందే తండ్రి వెంట మరో మహిళ ఇంట్లో అడుగుపెట్టింది. తనకు తల్లిలేని లోటు తీర్చడానికి డాక్టర్ నాన్న మళ్లీ పెండ్లి చేసుకున్నాడేమో అని సంబురపడింది చీనూ. వచ్చినామె సవతి తల్లి అని రోజుల వ్యవధిలోనే అర్థమైపోయింది. అంతకుముందు అడపాదడపా అయినా ప్రేమగా మాట్లాడే తండ్రి కొత్తమ్మ వచ్చాక కసురుకోవడమే పనిగా పెట్టుకున్నాడు. ఓ రోజు రాత్రి చీనూ జబ్బ పట్టుకొని బరబరా ఈడ్చుకొచ్చి.. వీధిలోకి గెంటేశాడు. తలుపు దబాలున మూసేశాడు. అప్పుడు చీనూ వయసు 14 ఏండ్లు. పగటి పూటే ఆడపిల్లలపై పగబట్టినట్టుండే ముంబయి నగరం రాత్రి వేళ మరింత భయంకరంగా కనిపించింది. తన దురదృష్టాన్ని నిందించుకుంటూ.. భారంగా అడుగులు వేసింది చిన్నారి చీనూ.
ఆ రాత్రి గండంగానే గడిచింది. తెల్లారింది.. ఆటో సౌండ్లు, కారు హారన్లు చీనూ చెవినపడ్డాయి. చెవులు రిక్కించి విన్నా.. సవతి తల్లి శాపనార్థాలు వినిపించలేదు. చుట్టూ కలియచూసినా ఉరిమురిమి చూసే తండ్రి కండ్లు కనిపించలేదు. ఏదో ఉత్సాహం చీనూకు ధైర్యం నూరిపోసింది. ఆమె నడకలో తడబాటు పోయింది. మాటల్లో బెరుకు మాయమైంది. బతకాలి, ఉన్నతంగా ఎదగాలి, తనను కాదన్న వారు కుళ్లుకునే స్థాయికి వెళ్లాలి అని నిర్ణయించుకుంది. చేతిలో చూస్తే రూ.300 మాత్రమే ఉన్నాయి. కానీ, మొండితనాన్నే ఆభరణంగా చేసుకుంది. చాలా రోజులు ముంబయి వీధులు, రైల్వేస్టేషన్లే అడ్డాగా బతికింది. కనిపించిన ప్రతి ఒక్కరినీ పని ఇవ్వమని బతిమాలింది. చదివింది ఏడో తరగతి. పైగా 18 ఏండ్లు నిండని అమ్మాయిని పనిలో పెట్టుకుంటే.. లేనిపోని సమస్య అనుకొని ఆమె అభ్యర్థనను ఎవరూ పట్టించుకోలేదు. వెంట ఉన్న మూడువందలూ అయిపోయాక కూడా ఇంటికి వెళ్లాలనుకోలేదు. ‘ఆకలితో చావనైనా చస్తాను కానీ, మళ్లీ ఇంటి గడప తొక్కను’ అనుకున్నా అని చెబుతుంది చీనూ.
మరో వారం గడిచింది. చీనూ ఓ మహిళ కంటపడింది. తల్లికన్నా మిన్నగా ఆదరించింది. ఓ కంపెనీలో సేల్స్గాళ్ ఉద్యోగం ఇప్పించింది. ఇంటింటికీ వెళ్లి నిత్యావసర వస్తువులు అమ్మడం పని. ఎన్ని ఎక్కువ అమ్మితే అంత కమీషన్. తొలినాళ్లలో ఏ ఇంటి గడప తొక్కినా ఛీత్కారాలే ఎదురయ్యాయి. ఎవరైనా ముఖం మీదే తలుపు వేస్తే.. తన తండ్రి గుర్తొచ్చి బిక్కచచ్చేది. సాయంత్రానికి ఎన్నోకొన్ని వస్తువులు అమ్మితేగానీ, పైసలు పుట్టవు. తిండికి మాడుతూ నెలల తరబడి అదే ఉద్యోగం చేసింది. ఇంటింటికీ తిరగడం వల్ల పెరిగిన పరిచయాలతో మూడేండ్ల తర్వాత సూరత్లో ఓ ఉద్యోగం ఉందని తెలిసింది. అక్కడ ఓ కంపెనీలో కాస్త మంచి ఉద్యోగమే వచ్చింది. అదీ సేల్స్కు సంబంధించినదే! చీనూకు జీవితంపై కాస్త నమ్మకం కుదిరింది. సూరత్లో ఉద్యోగం చేస్తున్న రోజుల్లోనే అమిత్ పరిచయమయ్యాడు. అతనిది ఉత్తర్ప్రదేశ్. ఎంబీయే చదివాడు. ఒకరినొకరు ఇష్టపడ్డారు. 2004లో పెండ్లి చేసుకున్నారు. తర్వాత కొత్త జంట బెంగళూరుకు మకాం మార్చింది.
ముంబయిలో ఇంటింటికీ తిరిగి సేల్స్ చేయడంతో తెలియకుండానే చీనూకు మార్కెటింగ్పై పట్టు చిక్కింది. కష్టపడి సంపాదించిన రూపాయిని పాపాయి కన్నా భద్రంగా దాచుకోవడం అలవాటు కావడంతో.. ఫైనాన్స్ పాఠాలూ ఒంటబట్టాయి. భర్త అమిత్ సహకారం తనలోని సృజనాత్మకతను తట్టిలేపింది. 2007లో భార్యాభర్తలు ఇద్దరూ ఓ మాడల్ను కలిశారు. చీనూను చూసిన ఆమె ‘నువ్వు చాలా అందంగా ఉన్నావ్. మాడలింగ్ చేయమ’న్నది. ఏ పుట్టలో ఏ పాముందో ఎవరికి ఎరుక అనుకొని అదే ఏడాది మిసెస్ ఇండియా అందాల పోటీలో చీనూ పాల్గొన్నది. టాప్ 10లో నిలిచింది.
మిసెస్ ఇండియా ఇచ్చిన ప్రోత్సాహంతో ఫ్యాషన్ పాఠాలు నేర్చుకుంది. మాడలింగ్ సిద్ధాంతాలు అర్థం చేసుకుంది. మేకప్ మెలకువలు ఒడిసి పట్టింది. ఇంట్లోనే బ్యూటీ సెలూన్ మొదలుపెట్టింది. బ్యూటీ ప్రపంచంలో నగలకు గిరాకీ ఎక్కువని ఆమెకు అర్థమైంది. ఒక మహిళగా ఆభరణాలంటే అతివలకు ఎంత ఇష్టమో తనకు బాగా తెలుసు! నగలపై ఎంత మోజు ఉన్నా.. బంగారంతో ఎంతమంది చేయించుకోగలరు! దీంతో ఇమిటేషన్ జువెలరీపై చీనూ కన్నుపడింది. అప్పటికే ఆర్టిఫీషియల్ ఆర్నమెంట్స్ జమానా మొదలైనా.. వాటి నాణ్యత అంతంత మాత్రమే కావడంతో ఆదరణ తక్కువగా ఉండేది! కృత్రిమ ఆభరణాల తయారీ, విక్రయాలపై పరిశోధనలు చేసింది. రకరకాల ప్రాంతాలు తిరిగింది. లోకల్ తయారీదారులను కలుసుకుంది. నగల డిజైన్లకు తానే రూపకల్పన చేసింది. ఏ డ్రెస్కు ఎలాంటి ఆభరణాలు వేసుకుంటే బాగుంటుందో సూత్రాలు కనిపెట్టింది.
ఇన్ని చేసినా.. పెట్టుబడికి వెదుకులాటే! ఎట్టకేలకు 2014లో చీనూ తన కల నెరవేరేదిశగా మొదటి అడుగు వేసింది. భర్త జీతం నుంచి పొదుపు చేసిన రూ.3 లక్షల పెట్టుబడితో ఇమిటేషన్ జువెలరీ విక్రయాలకు తెర తీసింది. బెంగళూరులో ఓ మాల్లో చిన్న మడిగ అద్దెకు తీసుకొని ‘రుబన్స్’ జువెలరీ ప్రారంభించింది. నెలవారీ అద్దె రూ.80వేలు. మొదటిరోజు రూ.1,500 అమ్మకాలు జరిగాయి. వారం తిరిగింది.. చీనూ దశ మారింది. మాల్కు వచ్చిన ఆడవాళ్లు.. ఆమె ఆభరణాల దుకాణం దగ్గర రిలీజ్ సినిమా టికెట్ల కోసం వేచి ఉన్నట్టు గుమిగూడటం మొదలైంది. చీనూ మాటకారితనం మగువల మనసును దోచేసేది. ఒక గొలుసు కొందామని వచ్చివాళ్లు.. పదేసి ఆభరణాలు తీసుకునేలా చేయగలిగేది. క్రమంగా అమ్మకాలు జోరందుకున్నాయి. మరో రెండు మాల్స్లో ‘రుబన్స్’ షాపులు వెలిశాయి. నగల నాణ్యత, డిజైన్స్ అదిరిపోయేసరికి ఇమిటేషన్ నగల్లో ‘రుబన్స్’ ట్రెండ్ సెట్టర్ అయింది. అనతికాలంలోనే బెంగళూరులో స్టోర్ల సంఖ్య ఏడుకు పెరిగింది. 2017 తర్వాత ఆన్లైన్ అంగట్లోనూ ‘రుబన్స్’ మెరుపులు మొదలయ్యాయి. ‘ఇప్పుడు మేము రోజూ 2,500 వరకు ఆర్డర్లు అందుకుంటున్నాం. మా ఉత్పత్తుల ధరలు రూ.500 నుంచి రూ.10వేల వరకు ఉన్నాయి. మా వార్షిక టర్నోవర్ రూ.100 కోట్లకు చేరుకుంది. ఒకప్పుడు ఉపాధి కోసం ముంబయి వీధుల్లో తిరిగిన నేను.. ఇప్పుడు వందలమందికి ఉద్యోగాలు కల్పిస్తున్నా!’ అని గర్వంగా చెబుతున్న చీనూ కాలా ఎందరికో ఆదర్శం అనడంలో ఇంకా సందేహం ఎందుకు?!