కొవిడ్‌ ప్రబలిన రోజులవి. కామారెడ్డి దగ్గర్లోని ఓ పల్లె. అక్కడ ఓ పాతికేండ్ల యువతి భర్తను కరోనా కబళించింది. ఇద్దరు పిల్లల ఆ తల్లికి ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు. భర్త బ్యాంకు ఖాతాలో ఎంత డబ్బుందో కూడా ఆమెకు తెలియదు. ఎ
శారీరకంగా, మానసికంగా ఎంతో బలవంతులైతేనే ఇంగ్లిష్‌ చానెల్‌ ఈదాలని కలలుకంటారు. ఆ సాహసానికి పూనుకుంటారు. సముద్రంలో 33 కిలోమీటర్ల దూరం ఈదడం అంటే మాటలా? మహారాష్ట్రలోని నాసిక్‌లో నివసిస్తున్న 33 ఏండ్ల తన్వీ దేవ్�
‘ఎల్లిపోతావుర మనిషి... ఏదో ఓనాడు ఈ భూమి వదిలేసి’ పాట కొవిడ్‌ కాలంలో రెండు తెలుగు రాష్ర్టాలే కాకుండా దేశ విదేశాల్లో ఉన్న తెలుగు వాళ్లందరినీ కుదిపేసింది. పాలమూరు తత్వగీతాల వారసత్వంలాంటి ఆ పాటతో తెలంగాణ బిడ�
ఉన్నంతలో కొంతైనా తరగని ‘నగ’వులు చిందిస్తూ శుభకార్యాల వేళ తమ పరువు పోకుండా కాపాడుకోవాలని సగటు మహిళ ఆరాటపడుతున్న రోజులివి. ఆడపిల్ల పెండ్లికి పెట్టిపోతల కాడ వెనక్కి తగ్గితే ప్రతిష్ఠకు భంగం కలుగకూడదన్న ధ్
ఆమెకు మెల్ల క‌న్ను, మెడ వంక‌ర. అడుగ‌డుగునా అవ‌మానాలు. ఉద్యోగం కోసం వెళ్తే తిర‌స్క‌ర‌ణ‌లు. ఒక‌టి కాదు.. రెండు కాదు.. ఏకంగా ఏడు ఉద్యోగాలు ఆమెను కాదు పొమ్మ‌న్నాయి. దీంతో జీవితం మీద విర‌క్తి క‌లిగింది. ఆత్మ‌హత్�
