నా వయసు పద్దెనిమిది. ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నా. నాదో చిత్రమైన సమస్య. నా కళ్లకు అందరూ దుర్మార్గుల్లానే కనిపిస్తారు. దీంతో పెద్దగా స్నేహితులు లేరు. బంధువులు పలకరించరు. అమ్మానాన్న పిచ్చిదానిలా చూస్తున్నారు. చదువుల్లోనూ వెనుకబడిపోతున్నా. నా మానసిక స్థితి సరిగాలేదని నా అనుమానం..
చిట్టితల్లీ! కౌమారం అంటేనే.. హార్మోన్ల హార్మోనియం. ఆ ప్రభావమే ఇదంతా. నీ వ్యక్తిత్వంలో ఎలాంటి లోపం లేదు. నీ ఆలోచనా విధానంలో కొంత తేడా ఉంటే ఉండొచ్చు. అది కూడా అసాధారణమేం కాదు. చదువుల్లో వెనుకబడిపోతున్నాననే ఆత్మన్యూనత కూడా నీ నెగెటివ్ ధోరణికి కారణం కావచ్చు. ఇక నుంచీ చదువుల మీద దృష్టిపెట్టు. జీవిత లక్ష్యానికి గురిపెట్టు. దీనివల్ల ఏకాగ్రత పెరుగుతుంది. నీ మీద నీకు నమ్మకం అధికం అవుతుంది. అప్పుడు, బయటి విషయాలు చాలా చిన్న విగా అనిపిస్తాయి.
ఇతరులను యథాతథంగా ఆమోదిస్తావు. ప్రతి వ్యక్తిలోనూ ఏదో ఓ లోపం ఉంటుంది. దాన్నే భూతద్దంలోంచి చూస్తూ.. తొంభై తొమ్మిది మంచి గుణాలను విస్మరించడమూ సరికాదు. ఒక స్నేహితురాలిగా, ఆత్మీయురాలిగా.. ఆయా లోపాలను వాళ్లకు గుర్తుచేయడం తప్పేం కాదు. మారితే మారతారు. లేకపోతే లేదు. అది ఎదుటి వ్యక్తి సమస్య. నీ జీవితం నీది. నీ ఎదుగుదల నీది. అర్థంలేని భయాలతో భవిష్యత్తును నాశనం చేసుకోవద్దు.