నేను మరణించాక
కన్నీటి వరద నేను గాంచలేను
ఇప్పుడే నాతో పాటు రెండు కన్నీటి బొట్లు రాల్చరాదూ!
పూలదండలు నాపై పరిచినా
పూలు నాపై జల్లినా
పూలు నా కోసం పంపినా నేను చూడలేను
అప్పటికన్నా ఇప్పుడే పంపరాదూ సంతోషిస్తా..!
నా చెవులకు వినబడని
అచేతనావస్థలో నన్ను పొగుడుతారే
అదేదో ఇప్పుడే నాలుగు ముక్కలు మాట్లాడరాదూ! ఆనందిస్తా..
నా తప్పులను ఎన్నడు
మర్చిపోతావో నేను కాంచలేనే
ఇప్పుడే మన్నించి రారాదూ
ఆనందబాష్పాలు రాల్చుతా!
నేను నిన్ను వీడాకా
నాలో భావనలేం మిగలవు
ఇప్పుడే కోల్పోతే ఆ క్షణాల వైరాగ్యం
నాలో ఉబుకుతుందిగా..!
నాతో నేను పోయాక చాలాసేపు గడుపుతావే
అదేదో ఉన్నప్పుడు గడపరాదూ
బంధాల విలువలు నిలబడతాయి!
నేనిక లేనని
నా ఇంటి దారి వెతుక్కుంటూ వస్తావే
శోక వదనంతో ఏండ్లుగా మాట్లాడలేదే
ఇప్పుడే దారి కనుక్కో.. స్వాగతిస్తా…!
మూలం: లీ తిజు ఫెంగ్
అనువాదం: గిరి ప్రసాద్ చెలమల్లు, 94933 88201