దినదినగండంగా దిగువకు సాగిపోయే దుఃఖనది లాంటి ఒంటరి బాల్యాన్ని దారి మళ్లించి, గెలుపు శిఖరాలవైపు నడిపిస్తున్నది రెయిన్బో హోమ్స్. దిక్కూమొక్కూ లేని బతుకులకు ఆశల దారి ఈ ఇంద్రధనుస్సు ఇల్లు. అక్కున చేర్చుకుని ఓదార్చడంలో,గాయాల జ్ఞాపకాలకు మలాము పూసి అనుబంధాల కట్టు కట్టడంలో.. రెయిన్బో హోమ్కు అమ్మంత అనుభవం ఉంది.
Rainbow Homes | స్వాతి (మార్చిన పేరు) చంద్రబింబంలాంటి మొహంతో చక్కగా ఉంటుంది. ఆ అందానికి గ్రహణం పట్టినట్టు కాంతిహీనమైన కళ్లు. ఆ చూపులో సముద్రమంత విషాదం. వాళ్ల నాన్న తాగుడుకు బానిస. మద్యానికి డబ్బుల్లేక బంగారు గొలుసు కోసం కన్న బిడ్డ గొంతు కోశాడు. అలా స్వాతి అక్కను కోల్పోయింది. కొంతకాలానికి ఆ తాగుబోతు తండ్రి చచ్చి పోయాడు. అమ్మ కూడా అనారోగ్యంతో చనిపోయింది. దీంతో రెండో తరగతిలోనే స్వాతి చదువు ఆగిపోయింది. తోడు కోసం అమ్మమ్మ చెంతకు చేరింది. మండే ఎండల్లో భిక్షాటన చేస్తూ.. మధ్యాహ్న భోజనం కోసమే హిమాయత్నగర్లోని సెయింట్ పీటర్స్ ప్రభుత్వ పాఠశాలకు వెళ్లేది.
నాలుగో పీరియడ్ తర్వాత.. అన్నం తిని, ఇంత అమ్మమ్మకూ తీసుకెళ్లేది. తోటి విద్యార్థులు ‘అన్నం కోసం వచ్చావా?’ అని ఎగతాళి చేసినా పట్టించుకునేది కాదు. ఆకలి ఆత్మాభిమానాన్ని కూడా చంపేస్తుంది. ఒకరోజు భిక్షాటన చేస్తూ రెయిన్బో హోమ్స్ నిర్వాహకుల కంటబడింది. ఆమె కష్టాలన్నీ విని ‘నిన్ను పే..ద్ద ఇంటికి తీసుకుపోతాం. అక్కడ చాలామంది ఫ్రెండ్స్ ఉంటారు. కొత్త బట్టలు ఇస్తాం. ఇష్టమైన ఆటలు ఆడుకోవచ్చు. బాగా చదువుకోవచ్చు’ అని చెప్పారు. వద్దనడానికి కారణం కనిపించలేదు. ఆపడానికి ఎవరూ లేరు. వెళ్లగానే హోమ్ వెల్కమ్ కమిటీ సభ్యులుగా ఉన్న చిన్నారులు స్వాతికి వెల్కమ్ గిఫ్ట్ ఇచ్చారు. అందులో బ్రష్, సబ్బులు, దువ్వెన, దుస్తులు, చెప్పులు మొదలైనవి ఉన్నాయి. బడ్డీస్ టీమ్ హోమ్ మొత్తం చూపించింది.
అమ్మానాన్న లేనివారు, ఉన్నా పట్టించుకోనివారు, పట్టించుకున్నా తల్లిదండ్రులతోపాటు రోడ్డు పక్కన బతికే పిల్లల్ని రెయిన్బో హోమ్ ఆహ్వానిస్తుంది. ఆశ్రయమిస్తుంది. ఈ హోమ్లో ఎవరు అడుగుపెట్టినా ఇంతే ఘనంగా స్వాగతం పలుకుతారు. చేతినిండా గిఫ్ట్స్ ఇస్తారు. దీంతో ‘వీళ్లంతా నా రాకకు సంతోషిస్తున్నారు. కాబట్టి వీళ్ల నుంచి అవమానం ఎదురవ్వదు. నన్ను దూరం పెట్టరు. అస్సలు కొట్టరు. వాళ్లలో కలుపుకొంటారు’ అనే నమ్మకం ఏర్పడుతుంది. ఇక ఎక్కడికీ వెళ్లరు. స్వాతి కూడా అంతే. తనిప్పుడు ఇంటర్ చదువుతున్నది. సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్ కావడం తన లక్ష్యమని చెబుతున్నది. ‘నా కాళ్ల మీద నేను నిలబడతాను. నాదైన ఇంట్లో చిన్న పప్పీని పెంచుకుంటాను. ట్రావెల్ చేయాలని నా కోరిక. ఉద్యోగం చేస్తూ ప్రపంచాన్ని చూస్తాను’ అంటున్నది స్వాతి. ఇది ఒక్క స్వాతి కథే కాదు హోమ్లో ఉన్న అందరి కోరికలూ ఇలానే ఉంటాయి. ఏదో ఒకరోజు తప్పక నెరవేరతాయి.
హోమ్కి కొత్తగా వచ్చిన పిల్లలకు అంతా కొత్తగా ఉంటుంది. ఒంటరితనం భయపెడితే వెనక్కి వెళ్లిపోతారు. అలా జరగకుండా.. ప్రతి హోమ్కూ ఒక ‘త్రీ సిస్టర్ కమిటీ’ పని చేస్తుంది. ఇందులో ముగ్గురు పిల్లలు సభ్యులు. కొత్త అమ్మాయి తిన్నదా, లేదా? అన్నది వాళ్లే కనిపెట్టుకుంటూ ఉంటారు. కలిసి తింటారు. కలిసి నిద్రపోతారు. మిగిలినవారితో స్నేహం కుదిరేదాకా ‘త్రీ సిస్టర్స్ కమిటీ’ తోడుగా ఉంటుంది. అబ్బాయిల హోమ్లో అయితే ‘త్రీ బ్రదర్స్ కమిటీ’ ఈ బాధ్యత తీసుకుంటుంది. ఆ తర్వాత ‘బిహేవియరల్ బ్రిడ్జ్ కోర్స్’ ఉంటుంది. ఆ సమయంలో వాళ్ల మాటతీరులోని తప్పుల్ని, నడవడికలోని పొరపాట్లను సరిచేస్తారు. బాధ్యతగా బతికేందుకు అవసరమైన నైపుణ్యాలను నేర్పిస్తారు.
అమన్ వేదిక, అన్విత, బాల తేజస్సు, ఆశ్రయ్, ఎస్ఆర్డి, శ్రీ ఎడ్యుకేషన్ సొసైటీ సంయుక్తంగా రెయిన్బో హోమ్స్ నడుపుతున్నాయి. ఆ ప్రాజెక్ట్ 2008లో ప్రారంభమైనప్పుడు హైదరాబాద్లోని ముషీరాబాద్, మేడిబావిలో వేరువేరు హోమ్స్ ఉండేవి. ప్రస్తుతం తొమ్మిది రాష్ర్టాల్లో 42 హోమ్స్ నిర్వహిస్తున్నారు. ఐదు వేల మంది పిల్లలు ఈ ఇక్కడ తలదాచుకుంటున్నారు. ఇప్పటికే 12 వేల మంది చదువుకుని, బయటి ప్రపంచంలో అడుగు పెట్టారు. బాధ్యత కలిగిన పౌరులుగా జీవిస్తున్నారు.
పిల్లలకు సామాజిక భద్రత మా మొదటి కర్తవ్యం. సమగ్ర సంరక్షణ రెండో కర్తవ్యం. రెయిన్బో హోమ్స్ పిల్లల భవిష్యత్ కోసం చక్కని ప్రణాళికతో పనిచేస్తుంది. పిల్లలకు 23 ఏండ్లు వచ్చే వరకు మేమే బాధ్యత తీసుకుంటాం. ఇక్కడి పిల్లలు బీఎస్సీ నర్సింగ్, మల్టీపర్పస్ హెల్త్ వర్కర్, ల్యాబ్ టెక్నీషియన్, సోషల్ వర్క్స్, యోగా ఇన్స్ట్రక్టర్, టీచర్ ట్రైనింగ్, హోటల్ మేనేజ్మెంట్, ఇంజినీరింగ్ తదితర కోర్సులు చదివి జీవితాల్లో స్థిరపడుతున్నారు. విద్యతోపాటు వ్యక్తిత్వ నైపుణ్యాలన్నీ నేర్పి, సామాజిక విలువల పట్ల అవగాహన కల్పిస్తాం. ఉత్తమ పౌరులుగా తీర్చిదిద్దుతాం.
– కొంకెపూడి అనురాధ ఎగ్జిక్యూటివ్ డైరెక్టర్ రెయిన్బో హోమ్స్ ప్రాజెక్ట్
…? నాగవర్ధన్ రాయల గడసంతల శ్రీనివాస్