‘నమస్తే తెలంగాణ, ముల్కనూరు ప్రజాగ్రంథాలయం’ సంయుక్తంగా నిర్వహించిన ‘కథల పోటీ-2022’లో విశిష్ట బహుమతి పొందిన కథ.
సౌందర్యకు ఆరోజు అరగంట మొదలే మెలకువయ్యింది. బెడ్డు మీదనుంచి ఇంకా దిగనేలేదు. కుడిచేయి యాంత్రికంగా పక్కనే టేబుల్పై నిద్రిస్తున్న మొబైల్ ఫోన్ను లేపి.. మొహం ముందుకు తెచ్చింది. స్క్రీన్ సేవర్గా ప్రతిష్ఠించిన అమ్మవారిని కళ్లనిండా చూసి, మనసులోనే మొక్కుకున్నది. ఆ తరువాత ఉత్సాహంతో వాట్సప్ వేదికను నొక్కింది. తన బంధుమిత్రులు స్టేటస్లో పెట్టిన ఫొటోలను చూడటం మొదలుపెట్టింది. సౌందర్య నిద్రలో ఉన్నపుడు విదేశాల్లో ఉన్న బంధువులు, స్నేహితుల నుంచి సందేశాలు, ఫొటోలు వస్తూనే ఉంటాయి. సూర్యుడు రోజూ ఉదయించినట్టుగా.. సౌందర్య స్మార్ట్ఫోన్ కొన్నప్పటినుంచీ వాట్సప్ యాప్ను మృదువుగా నొక్కడంతో తన దిన
చర్యకు శ్రీకారం చుడుతుంది.
సూర్య కిరణాల్లా తన జీవితంతో దట్టంగా, దూరంగా, బీరకాయ పీచులాంటి బంధాలు, స్నేహాలు, సామాజిక వేర్లు విస్తరించి ఉన్నాయి. తన ఫోన్లో నిక్షిప్తమై ఉన్న ఓ నలభై ‘ఆప్తుల’ స్టేటస్లలోకి ప్రవేశించి, హృదయాలను చూడటం సౌందర్య చేసే రోజువారీ పని. ఫొటోలను చూశాకే పనులు ఆరంభం! పొగమంచుతో, మబ్బు, వర్షాలతో సూర్యుడు ఉదయాన కనిపించక పోవచ్చు. వ్యక్తిగత, కుటుంబ, సామాజిక, ఇతర కారకాలు ఎన్ని ఆవరించి ఉన్నా.. వాట్సప్ స్టేటస్లోకి ప్రవేశించి, చిన్నగా కనిపించే చిత్తరువుల్ని బొటన – చూపుడు వేళ్లతో ఠక్కున పెంచి, కళ్లలో నింపుకోవాల్సిందే! అదొక యాంగ్జయిటీ! లక్షల, కోట్ల జనాభాలో తిష్ఠ వేసుకొన్న మానసిక ఆందోళన.
జీవితాల్లోని క్షణాల్ని సహజంగా, కృత్రిమంగా, లేనిది ఉన్నట్టుగా, ఉన్నదాన్ని లేనట్టుగా కనికట్టు మాయలతో పట్టేసుకొని, మనకే పరిమితం చేసుకోకుండా.. నలుగురితో ‘స్టేటస్’ (ఈ ఇంగ్లిష్ పదానికి వాడుకలోనున్న అర్థాలు : హోదా, దర్జా, అంతస్తు, స్థితి, పదవి, స్థాయి, అవస్థ, ప్రతిష్ఠ) పంచుకోడానికి సాంకేతిక రంగం అందించిన, మనసుల్ని దోచుకొన్న.. ఇంపైన సొంపైన వేదిక. చూసుకునేవారికి చూసుకునేంత.. తీసుకునేవారికి తీసుకునేంత!
స్టేటస్లలో పెట్టుకొన్న ఫొటోలు సౌందర్యపై ఏదో ఒక రూపంలో ప్రభావం చూపుతాయి. విహారయాత్రలు చేస్తూ పెట్టిన ఫొటోలు, కొత్త డిజైన్ నగలు ధరించి పోజులతో దిగిన ఫొటోలు, పిక్నిక్లు, కిట్టీపార్టీలు, పట్టుచీరలు కట్టుకొని చేస్తున్న పూజలు, పూలు కోస్తూ, ముగ్గులు వేస్తూ, విమానాల్లో సీట్లల్లో కూచున్న ఫొటోలు.. వైవిధ్యమైన ఆలోచనలకు డిజిటల్ ఫొటోలు క్షణాల్లో ప్రత్యక్షం అవుతూనే ఉంటాయి. రన్నింగ్ కామెంటరీ అనకూడదు కానీ, బ్రిస్క్ వాకింగ్ కామెంటరీ అంటే సరిపోతుంది. చెప్పకుండానే ఎంతో చెప్పే పవర్ఫుల్ ఛానెల్. ఎన్లార్జ్ చేసి చూస్తే.. ఎక్స్రే లెవల్లో వివరాలు! ఇతరుల మనసుల్లో అలజడి సృష్టించడానికి, ఈర్ష్య బీజాలు నాటడానికి.. ఎంతో సంతోషంగా ఉన్నామని కనిపిస్తూ, ఇతరుల సంతోషాన్ని హరించుకోవడానికి చలామణిలో ఉన్న కమ్యూనికేషన్ టెక్నాలజీ ప్రపంచం అందించిన వైరస్.. ఈ స్టేటస్!
చూసిన ఫొటోలను బట్టి సౌందర్య మూడ్ ప్రతిరోజూ.. గంటగంటకూ, నిమిషనిమిషానికీ, క్షణక్షణానికీ.. స్టాక్ ఎక్స్చేంజ్ మార్కెట్ ప్రవర్తనలా పైకి కిందికీ కదులుతుంటుంది. సౌందర్యే కాదు.. రజని, కవిత, ఈశ్వరి, చారులత, ఆఫ్రీన్, నందిని, తరుణి, మనీశా, జూలియా, అమృత, చంద్రకళ, శాలినీ, ఫరీదా.. ఎందరో.. మరెందరో! వేలల్లో.. లక్షల్లో.. కోట్లల్లో!
ఈ వైరస్ బారినపడ్డ మగవారూ లేకపోలేదు. వారూ ఉన్నారు. అయితే మైనారిటీయే! మోహన్, రమేశ్, కమలాకర్, సాయినాథ్, అన్వర్, సదానంద్, జాన్, గుర్విందర్.. ఇంకా ఎందరో! వేలల్లో.. లక్షల్లో!
వేగంగా పాకిపోతున్న పోలికలు. ఒకరితో మరొకరు. ఆభరణాలు, చదువులు, చికిత్స కోసం చేరిన కార్పొరేట్ దవాఖానలు, చీరలు, ఇంకా.. ఇంకా! పుట్టగొడుగుల్లా పుట్టుకొచ్చిన రకరకాల పార్టీలకైన ఖర్చులు, అన్నిటా అన్ని కోణాల్లోంచి పోల్చుకోవడాలు. చనిపోయిన విధానాల్లో, చావు విందుల ఖర్చులు.. గొప్పగా కనిపించేందుకు, పుట్టుకతో వచ్చిన రంగును మరో రంగుతో కప్పేయడానికి చేసే ప్రయత్నాలు.. మానసిక ఆందోళనలు, చిరాకు, వ్యాకులత, విసుగు, మానసిక రుగ్మత! మనుషులకు తెలియకుండానే వారి మనసుల్ని నిశ్శబ్దంగా డొల్లల్ని చేస్తూ.. మానసిక రోగుల జనాభాను పెంచుతున్న కాక్టస్!
“ఈ బతుకింతే! ఇంట్లోనే చాకిరీ. మూడేళ్లయ్యింది. ఎక్కడికీ వెళ్లలేదు. ఓ బెంగళూరు లేదు. ఓ సింగపూరు లేదు!”.. భర్త చెవుల్లో ఈ మాటలు పడేట్టుగా, తెలివిగా తనలోతానే అనుకొన్నట్టుగా.. గట్టిగానే అన్నది మైథిలి.పొద్దున లేవగానే మొబైల్లో స్టేటస్లో కొన్ని ఫొటోలు చూసినప్పటినుంచీ మనసు నిలకడలో లేదు.దగ్గరివారు విహారయాత్రలో ఉన్నారు. ప్రదేశాల్ని చూసేకొద్దీ.. ఫొటోల్ని వారు స్టేటస్లో పెడుతున్నారు. ఎక్కడలేని ఆనందం వాళ్ల మొహాల్లోనే కేంద్రీకృతమైనట్టుగా.. పోజులుపెట్టి కనిపిస్తున్నారు. ఇతరుల్లో అలజడి రేపడానికి! బంగాళాఖాతంలో వాయుగుండమే! తీరంవైపు తరలివస్తుంది.. జీవితాల్ని తాకడానికి!
మార్నింగ్ టీ చేస్తుందే కానీ, మైథిలి ఆలోచనలు తన ‘చిన్నప్పటి’ స్నేహితురాళ్లు, ‘దగ్గరి’ బంధువులు పొందుతున్న ‘సంతోషాల’ గురించే.. అవసరానికి మించి మరిగిన టీని కప్పుల్లో పోసింది. ఫుల్గా నిండే కప్పులు.. ఆ రోజు సగానికే నిండాయి! భర్త లోకేశ్కు ఫుల్ కప్పు కావాలి. వెంటనే మైథిలి తన దాంట్లోంచి పోసి కప్పును నింపింది. మైథిలి కప్పులో నాలుగు స్పూన్ల టీ!
లోకేశ్కు మైథిలి ప్రవర్తన కొత్తేమీ కాదు. కొన్నేళ్లనుంచీ జీవితంలో అది అంతర్భాగమై పోయింది. అంతర్లీనమైంది. నిత్యజీవితపు సమస్యల లిస్టులో చేరిన కొత్త జీవనచర్య. స్టేటస్లలో పెట్టిన ఫొటోల్ని చూడటం.. ‘కించిత్’ నుంచి ‘చింతించే’ వరకూ బాధపడటం, లేని నవ్వుల్ని, సంతోషాల్ని తెచ్చుకొని పలకరించడం, తాను పోటీగా ఫొటోలు పెట్టి ఇతరుల్లో మానసిక ఆందోళనలకు ప్రేరకాలు కావడం.. ముసురుకొస్తున్న ఈ విషవలయం నుంచి ఎలా బయటపడాలన్న ఆలోచనలు లోకేశ్ను సతాయిస్తూనే ఉన్నాయి.
మైథిలి.. నాలుగు చెంచాల టీని నిండుకప్పును తాగినట్టుగా నటించి, లోకేశ్ పక్కనుంచి లేచి వెళ్లింది. లోకేశ్ టీని సిప్ చేస్తుంటే.. గతంలో తామిద్దరూ చేసిన విహారయాత్రలు గుర్తుకొచ్చాయి. ప్రతి ప్రయాణంలో లోకేశ్కు మైథిలి లోతుగా అర్థమయ్యింది. అప్పుడే తనకు తెలిసింది.. మైథిలిని స్టేటస్ వైరస్ ఎలా పెనవేసుకున్నదో!
అల్పపీడనంతో ఇంట్లో వర్షాలు మొదలయ్యాయి. ఎప్పటినుంచో అనుకొంటున్న ఉదయ్పూర్కు ప్రయాణం ఖరారు.
“ఎట్ లాస్ట్.. రాజస్థాన్లో అడుగుపెట్టాం! ఇన్నాళ్లకు ఈ కోరిక నెరవేరింది!”..
హోటల్ గదిలో అడుగుపెడుతూనే.. లోకేశ్ను చుట్టేసుకొని, కల నిజమైన ఉత్సాహంతో అన్నది మైథిలి.
లోకేశ్ మరింత గట్టిగా హత్తుకొని.. మైథిలిపై ముద్దుల జల్లుల్ని కురిపించాడు.
“వెడ్డింగ్ యానివర్సరీకి రాజస్థాన్ ఛలో! మాటిచ్చాను కదా.. వి మేడ్ ఇట్! ఎంజాయ్!”..
మైథిలికి ఇష్టమైన రాష్ట్రం. ఎప్పటినుంచో చూడాలన్న కోరిక నెరవేరుతున్నందుకు లోకేశ్ అమితానందంతో ఉన్నాడు. సంతోషంలోంచి ఇంకా తేరుకోకముందే.. మైథిలికి చటుక్కున గుర్తొచ్చింది.
“సెల్ఫీ ప్లీజ్..” అంటూ ఓ ఫొటో తీసింది.
పరీక్షగా చూసి, బాగా రాలేదని.. లోకేశ్ను మరింత దగ్గరగా హత్తుకొని సంతోషాన్నంతా పెదాలు, దంతాల ద్వారం కనిపించేలా మరికొన్ని సెల్ఫీలను తీసింది. హోటల్లోకి ప్రవేశించే ముందే.. ఆ బిల్డింగ్ ఫొటోను తీసేసింది. కొన్ని ఫొటోలను సెలక్ట్ చేసి స్టేటస్లో పెట్టింది. సంతోషంతో విజిల్ వేసుకొంటూ హోటల్ గదిని పరిశీలించడం మొదలుపెట్టింది. హైపర్ సంతోషంతో కనిపిస్తున్న మైథిలిని గమనిస్తూనే ఉన్నాడు లోకేశ్.
తనలో తాను నవ్వుకున్నాడు. వారంరోజులు నవ్వుకుంటూనే సరదాగా గడుపుతానని రెట్టింపు సంతోషంతో ఉన్నాడు!
గంటలో.. లోకేశ్కు మొదటి కాల్, ఫ్యామిలీ ఫ్రెండ్ భాను నుంచి వచ్చింది. “ఏరా? మీరు రాజస్థాన్ వెళ్తున్నారని చెప్పనేలేదు. ఇప్పుడే మైథిలి స్టేటస్లో పెట్టిన ఫొటో చూసి, రాధిక చూపించింది నాకు. మేమూ వచ్చేవాళ్లం. కంపెనీ ఉంటే రెండు కుటుంబాలకూ ఎంతో సరదాగా ఉండేది కదా!”.
“అనుకోకుండా జరిగిపోయిందిరా! నేనూ అనుకొన్నాను, మీరుంటే ఈ ట్రిప్పు మరింత సంతోషంగా గడిపేవాళ్లం కదా అని?”.
వాళ్ల సంభాషణ వింటున్న మైథిలి.. పళ్లు కొరుకుతూ లోకేశ్ వైపు కోపంగా చూసింది. ఇటు తెలుగురాష్ట్రంలో ఉన్న రాధిక కూడా.. తన భర్త భానుయే ఫోన్చేసి లోకేశ్తో మాట్లాడుతున్నందుకు.. ‘నీ పని పడతాను!’ అని అర్థం వచ్చే చూపులతో, చేష్టలతో తన పని కానిస్తున్నది.
రాధిక మొహం క్రమేణా కాళికాదేవి రూపంలోకి మారుతున్నట్టుగా భానుకి అనిపించింది. అంతే! ఒక్కసారిగా అతని మాటలు తడబడి.. లయ తప్పాయి.
మైథిలికీ సందేశాలు మొదలయ్యాయి. ఆమె ఎక్స్రే కళ్లకు ఆ మెసేజుల వెనక ఎవరెవరు కుళ్లుకుంటున్నదీ, ఈర్ష్య పడుతున్నదీ, సహృదయంతో ఎవరు రాసింది.. స్పష్టంగా కనిపించాయి. ఎవరు ఫోన్ చేయకుండా, ఎంత విలవిలలాడుతున్నారో కూడా జానపద సినిమాల్లో చూపించే మాయాదర్పణంలో మైథిలికి స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నారు! మైథిలి ఈ విషయంలో ఎంతో నైపుణ్యాన్ని సంపాదించింది. తేలిగ్గా పసిగడుతుంది!
మరో కాల్! చెల్లి రతిక నుంచి.“అక్కా! మీ ఉదయపూర్ ఫొటోల్ని స్క్రీన్షాట్ తీసి, నా స్నేహితులతో షేర్ చేసుకున్నా. అందరూ నీకు, బావకూ బెస్ట్విషెస్ చెప్పమన్నారు”.. అలా నాలుగు నిమిషాలు మాట్లాడింది రతిక.
మొదటి ఓవర్లోనే మంచి పరుగులు సంపాదించింది మైథిలి!
కథకు కాస్త వెనక్కి వెళ్తే.. ఈ రాజస్థాన్ యాత్రకు మూలకారణం బయటపడుతుంది.
నాలుగేళ్ల క్రితం.. రోజటిలాగే స్టేటస్లలో ఫొటోల్ని చూసింది మైథిలి. దూరపు బంధువొకరు వారి ఉదయపూర్ యాత్ర ఫొటోల్ని వాట్సప్లో పెట్టింది. తిరుగుతున్న ప్రదేశాల్ని రన్నింగ్ కామెంటరీలా ఫొటోలతో పంచుకున్నది. అప్పటినుంచీ ఆ సుందరనగరాన్ని
ఎప్పటికైనా చూడాలని నిర్ణయించుకున్నది మైథిలి.
మైథిలి వల అల్లింది. లోకేశ్ సునాయాసంగానే చిక్కి తలూపాడు. లేకపోతే పర్యవసానాలు తెలుసు తనకు. స్టేటస్లో పెట్టిన ఫొటోలను చూపెట్టమని మైథిలిని ప్రేమతో బతిమాలాడు. దగ్గరగా జరిగి.. ప్రేమతో మైథిలి అన్ని ఫొటోల్నీ లోకేశ్కు చూపించింది. ఆ ఫొటోలు పెట్టినావిడను మనసులో తిట్టుకున్నాడు లోకేశ్.
ఇద్దరిప్పుడు ఉదయ్పూర్లో!
లంచ్ చేస్తున్నప్పుడు మొబైల్లో ఘంటిక. మృదువైన సంగీత సంకేతం. చపాతీ తింటున్న మైథిలి.. మెడను చటుక్కున తిప్పి మొబైల్ చూసింది. తమ్ముడి భార్య నుంచి. ఏదో ఉడికించే విషయం ఉంటే తప్ప.. తమ్ముడు ప్రేమించి చేసుకున్న నార్త్ ఇండియన్ మరదలి నుంచి ఈ వాయుగుండ ప్రేరిత గాలి రాదు.
లోకేశ్కు చిరాగ్గా ఉంది. మైథిలి లంచ్ సరిగా చేయడంలేదు. యాంత్రికంగా తింటున్నది. తనకు కంపెనీ ఇవ్వడమే లేదు. ఎన్నోసార్లు చెప్పాడు.. తినేటప్పుడు మొబైల్ దూరంగా పెట్టమని. స్క్రీన్ కనిపించకుండా బోర్లించి ఉంచమని. కబుర్లు చెప్పుకొంటూ.. రుచుల్ని ఎంజాయ్ చేస్తూ తినాలని.. కలిసి తిందామని!
తన చూపుమేరకు కనిపిస్తున్న మిశ్రమవర్ణాల్లో ఉన్న టూరిస్టుల్ని చూస్తూ.. మెల్లిగా లంచ్ కానిస్తున్నాడు లోకేశ్.
“మా తమ్ముడువాళ్లు శ్రీనగర్లో ఉన్నారట. రోహిణి మెసేజ్ చేసింది. స్టేటస్లో ఫొటోలు పెట్టింది. చూస్తావా?”.. జంకుతో అడిగింది మైథిలి.
“లంచ్ అయ్యాక చూస్తా! నీ లంచ్ కానివ్వు. బయటపడదాం!”..
మైథిలి చేతిలోంచి మొబైల్ తీసుకొని, తనవైపు జరిపి బోర్లించి పెట్టాడు. ‘తిను!’ అని బతిమాలుతున్న చూపులతోనే చెప్పాడు.స్పీడ్గా తింటున్న మైథిలిలో.. ‘ఎప్పుడెప్పుడు లంచ్ మింగేసి, ఫొటోల్ని లోకేశ్కు చూపిద్దామా!?’ అన్న ఆతృతే ఎక్కువ ఉన్నది.ఆ క్షణాల్ని మధురస్మృతులుగా మార్చుకోలేక, పంజరంలో కొట్టుకుంటున్న పక్షిలాంటి మైథిలి వైపు జాలిగా చూస్తున్నాడు లోకేశ్. చేతులు తుడుచుకొని మైథిలి తన ఫోన్ తీసుకున్నది. సైట్ సీయింగ్ కోసం టాక్సీ కుదుర్చుకున్నారు. అప్పటికే ఇరవై నిమిషాలు ఆలస్యం. బయల్దేరే ముందు మైథిలి బలవంతాన లోకేశ్ను హోటల్ లాంజ్లో కూచోబెట్టి.. శ్రీనగర్ ఫొటోల్ని చూపించింది!
“మన నెక్ట్స్ ట్రిప్ అక్కడికేనండి. మీరు మాటివ్వాలి!” గోముగా మైథిలి. “మొదట ఉదయ్పూర్ కానిద్దాం! పద.. పద!” తొందరపెడుతూ లోకేశ్. చిరుకోపంతో లోకేశ్ వెంట నడిచింది మైథిలి.
సిటీ ఆఫ్ లేక్స్ అని పిలిచే నగరంలో మూడు రోజులు గడిచాయి. చరిత్రను పుష్కలంగా నింపుకొన్న రాజస్థాన్. ఎటు చూసినా రాజులు, రాణులు, యుద్ధాలు, మరణాలు, ఎత్తులు, చిత్తులు, కోటలు, కత్తులు, తోపులు, వీరత్వం, శూరత్వం, జీవన సమర్పణ, అంకిత భావాలు, యుద్ధప్రదేశాలు.. ఎంత రాసినా తక్కువే! అన్ని కోణాలనుంచీ పరిశోధించిన రాష్ట్రం. అక్షరాలతో అలంకరించి, అచ్చుల్లో నిక్షిప్తమై, పుస్తకాల రూపాల్లో బహిర్గతమై, ఎన్నో రకాల పెయింటింగులతో గత వైభవాన్ని కళ్లకు కట్టినట్టు చూపే రంగుల హంగులు.
హల్దీఘాటి.. అక్కడి మట్టిరంగు పసుపుపచ్చ. పసిడి రంగుతో వందల ఏళ్లనుంచి చెదరకుండా ప్రకృతికి దీటుగా నిల్చొని, పర్యాటకుల్ని తనవద్దకే రప్పించుకొంటున్న భీకర యుద్ధప్రదేశం. మేవాడ్ సైన్యాలు, మొఘల్ సైన్యాలు 1576లో కత్తులు దూసుకున్నది ఇక్కడే! రాణాప్రతాప్, ఆయన గుర్రం చేతక్ను గుర్తుకుతెచ్చే వీరభూమి ఇది. ఉదయపూర్ నుంచి నలభై అయిదు కిలోమీటర్లే!
మైథిలి ఆనందానికి అంచుల్లేవు. ఇప్పటివరకూ చూసిన ప్రదేశాలు, వాటి గురించి వింటూ అర్థం చేసుకున్న చరిత్ర, కథలు, నమ్మకాలు, ప్రజల్లో తమ సంస్కృతుల పట్ల ఉన్న గౌరవం.. ఒక కొత్త ప్రపంచం. దేశంలో రాజస్థాన్ మరో దేశంలా అనిపించింది! వైవిధ్యం. లోకేశ్ తానొక కొత్త ప్రదేశం చూడటంతోపాటు, మైథిలి ఎంతో సంతోషంగా ఉంటున్నందుకు అమితానందంతో ఉన్నాడు. ఆమె అడిగిన చోటల్లా ఓపిగ్గా ఫొటోలు తీస్తున్నాడు. తను కోరిన పోజుల్లో విసుక్కోకుండా.. మైథిలి సంతోషానికి అనుకూలంగా భార్య అందాల్ని మొబైల్ ఫోన్లో నింపేస్తున్నాడు. రాజస్థాన్లో తెలుగు రాజా – రాణీ నవ్వుతూ.. రకరకాల నేపథ్యాలతో మైథిలి ఎన్ని సెల్ఫీలను తీసుకున్నదో? ఒంటరిగా తీసుకున్న ఫొటోలు వందల్లో.. ఈ చిత్తరువుల ప్రధాన గమ్యస్థానం ఒక్కటే!
వాట్సప్లో స్టేటస్! దాని ద్వారా మైథిలికున్న తన సామాజిక ప్రపంచానికి చేరాల్సిందే! అది కలిగించే ప్రభావం బహురూపాల్లో బహిర్గతం. ఊహించని దిశల్లో, కోణాల్లో శాస్త్రవేత్తలకు, పరిశోధనలకు తాజా ముడిసరుకు. మైథిలి హల్దీఘాటి రోడ్డుకు అటువైపు నడిచింది. రోడ్డు నల్లతాచులా ఉంది. చెక్కిన కొండల పసుపురంగు, పసిడి పట్టుచీరలా కనిపిస్తే.. ఫొటో తీయమని మొబైల్ను లోకేశ్కు ఇచ్చి.. మైథిలి రోడ్డు దాటింది. రోడ్డుకు ఇటువైపు లోకేశ్ ఫొటోలు తీయడానికి.. అటువైపు స్టిల్ ఫొటోలకు పోజులివ్వడానికి వెళ్లిన మైథిలి. కోరినట్టుగా క్లిక్కులు. మైథిలి ఓ కొత్తలోకంలో విహరిస్తున్నది. అప్పుడప్పుడూ ‘రయ్ రయ్!’ అంటూ వేగంగా పోతున్న వాహనాలు. కొన్ని ఫొటోల్లో మైథిలికి బదులు వాహనాలు! లోకేశ్ బాధపడ్డాడు.
‘ఫొటోల్ని ఎప్పుడెప్పుడు చూడాలి? సెలక్ట్ చేసి వెంటనే స్టేటస్లో పెట్టాలి?’ అన్న ఉత్సాహంతో మైథిలి వేగంగా రోడ్డు దాటేందుకు అడుగులు వేసింది. అంతే..!
గుర్తుతెలియని వాహనం ఆమెను గట్టిగా కొట్టేసి దూసుకుపోయింది. నల్లటి రోడ్డుపై ఎర్రటి రక్తపు మడుగులో మైథిలి. కొన్నిక్షణాలు విలవిలా కొట్టుకున్నది.లోకేశ్కు ఏమయ్యిందో తెలియలేదు. షాక్తో ఎలాగో రోడ్డుదాటి అక్కడి స్థితిని చూసి కళ్లుతిరిగి పడిపోయాడు. అక్కడ పడిఉన్న ఒక శరీరంలో శ్వాస ఆడుతున్నది. మరో శరీరంలో శ్వాస ఆగి కొన్ని క్షణాలు అవుతున్నది.
లోకేశ్ ఒంటరి జీవితానికి అలవాటు పడుతున్నాడు. ఇల్లంతా శూన్యం. ప్రమాదం తాలూకు ఫొటోలు, వీడియో క్లిప్పులు ఆయనకు తెలియకుండానే వైరల్ అయ్యాయి. దేశమంతా పాకిపోయాయి. లోకేశ్ వాట్సప్కూ చేరాయి. మొదటిసారి చూసినప్పుడు బాగా ఏడ్చాడు. మళ్లీ మళ్లీ అవే తిరిగి వచ్చినప్పుడల్లా.. నిశ్శబ్దంగా, పరీక్షగా చూస్తాడు. కళ్లు మూసుకొంటాడు. శూన్యంలోకి అదోలా చూస్తాడు. పిచ్చిగా అరుస్తాడు.
జీవితం ఊహించని కొత్తరీతికి అలవాటు పడుతుంది.
లోకేశ్ చేతిలో మైథిలి మొబైల్.. రోజూ ఆమె వాట్సప్ తెరుస్తాడు. ఒకసారి కాదు. సమయం చిక్కినప్పుడల్లా! మైథిలి చూసే స్నేహితుల స్టేటస్లలో ఫొటోల్ని చిత్రంగా, అదోలా చూస్తుంటాడు. ఉదయ్పూర్ ప్రయాణంలో తీసిన వందల ఫొటోల్లోంచి.. ప్రతిరోజూ ఒక ఫొటోను మైథిలి స్టేటస్లో పెడుతూనే ఉన్నాడు లోకేశ్.
– టి. సంపత్ కుమార్ 98104 02895