నిన్నటిదాకా అన్ని గూళ్లల్లో కిచకిచ
ఏ చోట నుంచి వచ్చాయో రెక్కలున్న పక్షులు
రెక్కలు తొడిగిన పక్షులు అన్నీ ఆ చెట్టు కొమ్మలోనే
ఇక్కడే ఈ మహావృక్షంలో ఏదో ఒక మూల
ఇప్పుడు ఏదో వింత దృశ్యం కరాళ నృత్యం
నిండైన వనంలో ఏదో రక్కసి
ఊడల ఉయ్యాల్లో కోరలు విప్పింది
గొడుగు కింద చువ్వలా కుచ్చేసింది
ఇప్పుడు మనిషి మనిషికీ మధ్య గోడలే ఏం గుణపాఠమో తెలియదు కానీ పక్షుల వలసకు అలవాటు పడ్డ మనిషి
తనకుతానే అనుకున్న మనిషి
డబ్బు అహం అధికారాలే అనుబంధాల కన్న మిన్న అన్నోడు
యద్భావం తత్భవతు అనుకున్న వైరస్ కరాళ నృత్యంలో
తలపులన్నీ మూతలు తలపుల తలుపులు కూడా
అక్కడ ఏదో పక్షి, పలకరించే ఆత్మీయతను
కరువు చేసుకున్న తాను చేజేతులా
వైరస్ విశృంఖలతలో తోడునీడల్ని
కన్న ప్రేమల్ని స్నేహబంధాన్ని
అన్నింటినీ విడిచి ఒంటరి పోరులో
అలా నిష్క్రమించడం
కడచూపు కూడా నోచని జీవన చివరి ప్రయాణం
గుండెల్లో రేగిన ఎన్ని అలజడులో
మనసును పిండివేసిన ఎన్నెన్ని జ్ఞాపకాల దుఃఖాలో
ఆ చివరి క్షణం తన వారి మధ్యలేని వ్యధ
ఓ చేదు నిజం ఎన్నో ప్రాణాల్ని కలిచేస్తున్న
ఆఖరి మజిలీ…