సకృదేవ ప్రపన్నాయ తవాస్మీతి చ యాచతే
అభయం సర్వభూతేభ్యో దదామ్యేతత్ వ్రతం మమ॥
లంకపై దండెత్తేందుకు వానరదండుతో శ్రీరాముడు సముద్రతీరాన్ని చేరుకున్నాడు. సీతాపహరణ కారణంగా రావణునితో విభేదించి, రాముని శరణుకోరి వచ్చాడు విభీషణుడు. అప్పుడు అతనికి అభయం ఇవ్వాలా వద్దా అనే చర్చకు ముగింపుగా రాముడు.. ‘ఎవరైనా ఒక్కసారైనా నీవే దిక్కని యథాలాపంగానైనా శరణుకోరితే సర్వభూతాల నుంచి అతనికి అభయం ప్రసాదిస్తాను. ఇది నా వ్రతం’ అంటాడు. నిజానికి సర్వ సమర్పణ భావనతో తనను ఆశ్రయించిన వారిని రక్షించడం.. రాముని వ్రతమే కాదు, భగవంతుని వ్రతం కూడా. ఉన్నత వ్యక్తిత్వం కలిగిన వ్యక్తులకు అది ఉత్తమమైన జీవన విధానం. భౌతిక జీవనంలో ఉన్నత వ్యక్తిత్వం కలిగినవాడు మార్గదర్శనం చేయాలి. ఆధ్యాత్మిక జీవనంలో గురువు ఉన్నత జీవనానికి మార్గం చూపాలి.
అలా అభయం ఇవ్వడం వల్ల ప్రయోజనం ఏమిటి? మనందరిలో అనంతమైన శక్తిసామర్థ్యాలు నిక్షిప్తమై ఉన్నాయి. వాటిని చాలామందిమి కనీస స్థాయిలో కూడా వినియోగించుకోవడం లేదు. ఎప్పుడైతే ఏదో శక్తి ‘నీవెంట నేనున్నాననే‘ అభయం ఇస్తుందో అప్పుడిక సమస్త ఆపదలనుంచి విముక్తి లభించినట్లుగా భావిస్తాం. మనలోని అనంత శక్తిని జాగృతం చేసుకునేందుకు సన్నద్ధమవుతాం. ఉన్న స్థితి నుంచి ఉన్నతస్థితికి చేరుకునే ప్రయత్నం చేస్తాం. నిజానికి మనల్ని ఎవరూ తీసుకువెళ్లరు… మనమే వెళ్తాం! కానీ, ఆ అభయం మనకు ఉత్ప్రేరకంగా పనిచేస్తుంది… దానినే ప్రేరణ అంటాం. ఫలితాల సాధనపై ఒత్తిడి లేని ప్రయత్నంతో అసంభవం సంభవమవుతుంది.
‘అభయం’ అంటే భయం లేని స్థితి. కోరికలు ఉన్నంత కాలం.. భయాలూ ఉంటాయి. భగవంతుడు అభయం ఇస్తున్నాడు అంటే మనలోని కోరికలను లయం చేస్తున్నాడు. కోరికలు లేకపోతే ఏ భయమూ ఉండదు, బంధనాలూ ఉండవు. అదే మోక్షం. మన సామర్థ్యాన్ని మించి ప్రయత్నించి కార్యాన్ని సాధించడాన్నే ‘ప్రతిభ’ అంటున్నాం. ‘కర్తను నేను కాననే’.. సర్వ సమర్పణ భావనతో కర్మఫలాన్ని ఆశించకుండా ప్రయత్నించి అసాధ్యాలను సాధించడమే ‘ప్రజ్ఞ’. ఫలితం భగవంతుడే చూసుకుంటాడు. అదే ‘అభయం’. ప్రయత్నలోపం లేకుండా ప్రయత్నించడమనే కర్తవ్య భావన కలిగి ఉండటమే భగవంతునిపై ‘విశ్వాసం’. అదే భక్తి, సర్వసమర్పణ భావన. అదే ఉపాసన. ప్రయత్నం విరమించిన వారికి ఫలితం లభించదనే సత్యాన్ని విస్మరించకూడదు.
– పాలకుర్తి రామమూర్తి