Folk Singer Snehasri Mounika | ఇంట్లో తీసే కూనిరాగం.. బయట పాడేందుకు అవకాశం కల్పించింది. కళాకారులతో సోపతికి ఒక వేదికను ఇచ్చింది. ధూమ్ ధామ్గా ఆడేందుకు ఉద్యమాన్ని పరిచయం చేసింది. నైపుణ్యాన్ని నిరూపించుకునేందుకు బృందాన్ని అందించింది. అమ్మానాన్నల రుణం తీర్చుకునేందుకు ఉద్యోగాన్నీ ప్రసాదించింది! ఆటతో మొదలై.. పాటకు సోపతైన స్నేహ శ్రీ మౌనిక పాటల ముచ్చట..
మాది నాగర్ కర్నూల్ లోకల్. ఒకనాటి కరువు పాటలకు, కన్నీటి వ్యథలకు చిరునామా పాలమూరు. ‘పల్లేపల్లెనా పల్లేర్లు మొలిచే పాలమూరులోనా’.. అంటూ బళ్లలో, ఊళ్లలో కష్టాల పాటలు వింటూ పెరిగినం. పాటకు సోపతైనం. మా అమ్మ ఉమావతి, నాయిన నాగన్న. మాకోసం వాళ్లు చేసిన త్యాగాలను మాటల్లో చెప్పలేను. నాయిన హమాలీ పని చేసుకుంట మమ్మల్ని చదివించిండు. అమ్మ కూరగాయలు అమ్మేది. పేదరికమే అయినా ఏలోటూ రాకుండా చూసుకున్నరు. కండ్లముందు కష్టాలను చూస్తూ పెరిగిన నాకు.. ఆట, పాట కొంత ఉపశమనం కలిగించినయి. నాట్యం అంటే నాకు ఇష్టం. ‘డ్యాన్స్ క్లాస్కు పోతం’ అని అడిగితే నాయిన ‘వద్దు’ అన్నడు. ‘నాకు బాగా చదువుకోవాలని ఉండె. కానీ చదివించేటోళ్లు లేక ఇట్లా కూలీనాలీ చేసుకుంటున్న. మీరైనా మంచిగ చదువుకొని బాగుపడతరని నా ఆశ’ అన్నడు. కానీ నాయినకు తెల్వకుండనే చెల్లె నాగలక్ష్మి, నేను కూచిపూడి క్లాసులకు వెల్లెటోళ్లం. ఇంటికొచ్చినంక ఆ పనీ ఈ పనీ చేసుకుంటూ పాటలు పాడుతుండేటోళ్లం. డ్యాన్స్ కూడా చేస్తుంటిమి. మా ఇంటెనక ఇంట్లోకి మా పాటలు వినిపిస్తుండేవంట. వాళ్లతో మాకు పెద్దగా పరిచయం లేదు. డ్యాన్స్ క్లాస్ నుంచి ఇంటికి వస్తుండగా ఒకసారి మమ్మల్ని పిలిస్తే వెళ్లినం. ‘ఇంట్లో రోజూ పాటలు పాడేది, డ్యాన్స్లు చేసేది మీరేనా?’ అన్నరు. ‘మేమే అక్కా, ఏదో టైంపాస్కు పాడుతం’ అని చెప్పినం. ‘ఏదీ ఒకసారి పాడుర్రీ’ అని పాటపాడించిండ్రు. వాళ్లలో ఒకరి పేరు రాధజ్యోతి. ‘ఇద్దరూ బాగా పాడుతున్నరు. మాతో రాండ్రి. మంచి అవకాశాలు ఉంటయి’ అన్నరు. ‘నాయిన ఏమంటడో ఏమో’ అనుకున్నం. ‘నాయినతో నేను ఏదో ఒకటి చెప్తగనీ.. మీరు వెళ్లుర్రి’ అని భరోసా ఇచ్చింది అమ్మ. నాకైతే ఆ క్షణం మస్తు సంబురమైంది.
ఒకవైపు ఉద్యమంలో ఉంటూనే చదువు కొనసాగించిన. ఉద్యమ ప్రస్థానంలో మొదటి నుంచి ముగింపు దాక ప్రకాశన్న బృందంలో పనిచేసిన. పాలమూరు గోసలను ప్రపంచానికి తెలియజెప్పిన గోరటి వెంకన్న, సాయిచందన్న, ప్రకాశన్నలతో కలిసి ఎన్నో ప్రోగ్రామ్లు చేసిన. పాడితే, డ్యాన్స్ చేస్తే డబ్బులొస్తున్నాయని కాకుండా ఒక కారణం కోసం పనిచేస్తున్నా అనే భావన బలంగా ఉండేది. ఒక్క రూపాయికి కూడా కనా కష్టంగా ఉన్న రోజుల నుంచి వచ్చిన నేను తొలి సంపాదనగా రూ.200 చూసి చానా మురిసిపోయిన. ఒకసారి కల్వకుర్తిలో ప్రోగ్రామ్ ముగించుకునేసరికి ఆలస్యం అయ్యింది. రాత్రి ఎనిమిదింటికి రావాల్సిన బస్సు తొమ్మిది, పదయినా రాలేదు. జనాలు ఎక్కడోళ్లు అక్కడ వెళ్లిపోతుండ్రు. ఎవరికైనా ఫోన్ చేద్దామనుకుంటే కాయిన్ బాక్స్లు కూడా బందైనయి. భయమైంది. పోలీసోళ్లు చూసి క్షేమంగా నన్ను ఇంటికి పంపిండ్రు. ఒక్కోసారైతే తినడానికి తిండి కూడా దొరక్కపోయేది. మంచినీళ్లతోనే ఆకలి తీర్చుకొని ప్రోగ్రామ్ చేస్తుంటిమి.
తెలంగాణ సాంస్కృతిక సారథిలో ఉద్యోగం వచ్చినంక కొంత నిమ్మలమైంది. నేనేమీ ప్లాన్ చేసుకోకుండానే ఆట, పాట నన్ను తనవైపు లాగేసుకున్నాయి. అవే నాకు కెరీర్ అయినయి. మా కోసం అమ్మానాయిన పడ్డ కష్టం ఇప్పటికీ కండ్లముందు కదలాడుతున్నది. ఈ జీవితాన్ని, ఇంత మంచి భవిష్యత్ను ఇచ్చిన వాళ్లకు ఏదో ఒకటి చెయ్యాలనే ఆలోచనతో రూ.20 లక్షలు పెట్టి ఇల్లు కట్టించినం. వాళ్లు మాకు చేసినదాంతో పోలిస్తే ఇది చాలా తక్కువ. ఇది మాకు జానపదం పెట్టిన భిక్ష. ‘మౌనంగానే ఎదగమని..’ అనే పాట మాకు నేర్పిన సంస్కారం. మంచిమంచి పల్లె పాటలను వెలికి తీయాలనే ఉద్దేశంతో ‘స్నేహశ్రీ మ్యూజిక్’ అనే యూట్యూబ్ చానెల్ పెట్టిన. టాలెంట్ ఉన్న కళాకారులకు అవకాశం కల్పించాలనేది నా ఉద్దేశం.
..ఆ అక్కవాళ్లు మాకు తెలంగాణ ఉద్యమ వేదికలను పరిచయం చేసిండ్రు. మిగతా వారికంటే చిన్నవాళ్లం కాబట్టి మాతో డ్యాన్స్ చేయిస్తుండె. ఏదో రకంగా అవకాశం దొరికించుకొని, పాటలు పాడేటోళ్లం. ధూమ్ధామ్ వేదికల మీద పాలమూరు నుంచి ఆడిపాడిన మొదటి అమ్మాయిలం మేమే. ఒకసారి ఒక కార్యక్రమానికి అమ్మానాయినను తీసుకెళ్లినం. రాజకీయ ప్రముఖులు కూడా వచ్చిండ్రు. అంతమందిలో ‘బాగున్నవా మౌనిక’ అని ఎమ్మెల్యే, మంత్రి స్థాయివాళ్లు నన్ను పలకరించిండ్రు. అది చూసిన నాయిన ఖుషీ అయ్యిండు. ‘పాటలు పాడతా అంటే వద్దన్నగానీ.. ఇప్పుడు చెప్తున్నా మీరు ఎట్టిపరిస్థితుల్లోనూ పాటను వదలొద్దు’ అని ఎమోషనల్గా చెప్పిండు.
– దాయి శ్రీశైలం
“Folk Singer Kalavathi | వందలయేండ్ల గోండుల కళను బతికిస్తున్న కళావతి”
Mukunda | మంచి ఫోక్ సింగర్ కావాలన్నదే లక్ష్యం.. పెద్ద సినిమాకు పాడటం నా డ్రీమ్”
Telu Vijaya | రెండు పీజీలు చేసినా రాని గుర్తింపు ఒక్క పాటతో వచ్చింది”
అమెరికాలో సెటిలయ్యే ఛాన్స్ ఉన్నా.. పాటే ప్రాణం అంటున్న శ్రీజ”