మహాసముద్రంలాగా.. ఆకాశం, నీళ్లు కలిసిపోయి, అంతూ – దరి ఎక్కడ ఉందో కనిపించకుండా భయపెడుతున్నది ఆ ఊరి పెద్ద చెరువు. ఆ చెరువు పక్కనే విశాలమైన మైదానం.. ఆ చెరువు గట్టు వెంబడి వరుసగా జమ్మిచెట్లు.. ఆ జమ్మిచెట్లకు పసుపు పచ్చని నక్షత్రాలు పూశాయి. అవి పచ్చి పసుపుముద్దల్లా మెరుస్తున్నాయి. ఆ జమ్మిచెట్టు కొమ్మల మీద పాలపిట్టలు.. పసిపాపల్లా ఆడుకుంటున్నాయి.
తంగేడుపూలు, గునుగుపూలు, గడ్డిపూలు, బంతి, చామంతి.. తీరొక్కపూలతోని చేసిన రంగురంగుల బతుకమ్మలు అక్కడ గుండ్రంగా పేర్చి ఉన్నాయి.
అన్ని బతుకమ్మల మధ్యలో.. నల్లని బురఖాలో ఒక్కతే నిలబడి ఉంది షాహీన్.
అక్కడ ఆమె తప్ప ఇంకో మానవుడు లేడు.
“ఇద్దరక్క చెల్లెండ్లు ఉయ్యాలో..
ఒక్కూరికిచ్చిరీ ఉయ్యాలో..”
షాహీన్ ఒక్కతే చప్పట్లు కొట్టుకుంటూ.. బతుకమ్మ పాటలు పాడుకుంటున్నది.
కాసేపటి తర్వాత తనతోపాటు ఎవరైనా బతుకమ్మ ఆడితే బాగుండు అనిపించింది. దూరంగా కనిపిస్తున్న జమ్మిచెట్టు దగ్గరికి పోయింది.
‘జమ్మిచెట్టూ జమ్మిచెట్టూ.. నాతో బతకమ్మ ఆడవా!’.. అని బతిమాలింది.
జమ్మిచెట్లు అన్నీ పసుపుపచ్చ పట్టుచీరలు కట్టుకున్న ఆడబిడ్డల్లా మారిపోయాయి.
తుమ్మచెట్టు దగ్గరికి కూడా పోయి..
‘నాతో బతుకమ్మ ఆడవా!’ అని అడిగింది షాహీన్.
తుమ్మచెట్లు అన్నీ నల్లటి బురఖాలు వేసుకున్న ఆడబిడ్డల్లా మారిపోయాయి. వేపచెట్లనూ.. అడిగింది షాహీన్. అవికూడా పాల నురుగులా ఉన్న తెల్లచీరలు కట్టుకున్న ఆడబిడ్డల్లాగా మారిపోయాయి.
వాళ్లంతా వేరువేరు రంగుల చీరలు కట్టుకున్నారు కానీ.. వాళ్ల మొఖాలన్నీ షాహీన్లాగే ఉన్నాయి.
అక్కడ వందలమంది షాహీన్లు రంగురంగుల చీరల్లో బతుకమ్మ ఆడుతున్నారు. సంతోషంగా షాహీన్ పాడుతున్న పాటలను తల్లి జోలపాట వినే పసిపాపల్లా ఆలకిస్తున్నాయి పాలపిట్టలు. అంతలోనే..
“ఏ.. షాహీన్! క్యా హువా!? ఉఠో ఉఠో”.. భర్త అక్బర్ గట్టిగా అరుస్తూ, మొఖంపైన గట్టిగా కొట్టడంతో.. ఉలిక్కిపడి కళ్లు తెరిచి చూసింది షాహీన్.
కల.. ఇప్పటిదాక తను చూసిందంతా కల! కానీ, ఆ కల ఎంత బాగుందో కదా! అనిపించింది.
అర్ధరాత్రి పూట.. నిద్రలో కోడలు షాహీన్ పాటలు పాడటం, అది చూసి భయపడి కొడుకు అక్బర్ కేకలు పెట్టడంతో.. పక్కగదిలో పడుకున్న తల్లి మైబూబా నిద్ర లేచి గబగబా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చింది.
“క్యారే అక్బర్! ఈ పాగల్ది మళ్లా తిక్కతిక్కగా చేసిందా. దీనికి సైతాన్ పట్టింది. నాలుగు తంతే కానీ, దీని సైతాన్ పోదు. ఇది మన ఇజ్జత్ అంతా తీస్తున్నది” అంటూ మొత్తుకున్నది.
తను ఏం తప్పు చేసిందో అర్థం కాలేదు షాహీన్కు. కలలో తను బతుకమ్మ పాట పాడుకుంటున్నది అంతే. దానికే ఇంత గొడవ ఎందుకో అర్థం కాలేదు.
* * *
వారం రోజుల కిందట..
షాహీన్ ఊరినుంచి చిన్నప్పటి దోస్తు.. మమత ఫోన్ చేసింది.
“బతుకమ్మ పండక్కి వస్తున్నవా షాహీన్!?” అని అడిగింది.
“మనం కలిసేదే ఆ ఒక్క పండక్కి కదానే. తప్పకుండా వస్తా!” అన్నది షాహీన్.
కోడలు ఫోన్ మాట్లాడుతుంటే పక్కనుంచి విన్నది మైబూబా. తమ జాతి పండుగ కాని బతుకమ్మను షాహీన్ ఆడటం మైబూబాకు ఇష్టం లేదు.
“మీ అమ్మానాయన పద్ధతి ప్రకారం పెంచలేదానే!? మనవాళ్లు ఎవరైనా బతుకమ్మ ఆడుతరా!? పెళ్లికి ముందు తైతక్కలాడింది సరిపోలేదా!? బేషరమ్ దానా” అంటూ గయ్యిమన్నది.
షాహీన్కి పెళ్లయి ఆరు నెలలు దాటింది. పెళ్లయిన వారం నుంచే అత్తతో రోజూ గొడవ.
“ఊరు మొఖం దానా! మీ అమ్మనాన్న నిన్ను గలత్గ పెంచినరు” అంటూ ఎప్పుడు ఏ సాకు దొరికినా తిడుతూనే ఉంటుంది.
భర్త అక్బర్ ఇదంతా చూస్తూ కూడా..
“అమ్మీ ఏం చెప్పినా మన మంచికే కదా. జర పద్ధతి ప్రకారం నడుచుకో బేగం..” అని తల్లివైపే మాట్లాడేటోడు.
మమత ఫోన్తో తన ఊరు, తనవాళ్లు అందరూ కళ్లముందు మెదిలారు షాహీన్కు.
* * *
షాహీన్కు, దోస్తు మమత అంటే ప్రాణం. ఊహ తెలిసిన దగ్గరినుంచీ ఇద్దరూ సొంత అక్కచెల్లెళ్లలాగే పెరిగారు. మమత తండ్రి యాదగిరి కల్లు గీస్తడు. షాహీన్ తండ్రి మదార్ బ్యాండ్ మేళం మేస్త్రీ. ఇద్దరివీ పక్కపక్కన గుడిసెలే! మతాలు వేరైనా.. రెండు కుటుంబాల మధ్య విడదీయరాని బంధం ఉండేది.
షాహీన్ వాళ్లు నీసుకూర ఎక్కువ తింటరు. వారంలో రెండు సార్లన్నా మటనో, చికెనో, వట్టిచాపలో తినాల్సిందే. వాళ్ల ఇంట్ల ఏ కూర చేసినా.. మమతకు గిన్నెల ఏసి ఇచ్చేది షాహీన్. మమత వాళ్ల నాయన కూడా ఇద్దరినీ సొంత బిడ్డల్లాగనే చూసుకునేటోడు.
యాదగిరైనా, మదారైనా.. ఎప్పుడన్న పక్కన టవునుకి పోతే, ఇద్దరికీ మంచిమంచి గౌనులు, గాజులు, బొట్టుబిళ్లలు తెచ్చేటోళ్లు. ఒక్క ముక్కల చెప్పాల్నంటే రెండు పుట్టిండ్లు ఉన్న ఆడబిడ్డలు వాళ్లు.
వాళ్ల ఊరుకు జానపాడు దర్గా దగ్గర ఉంటది. అందుకనే బతుకమ్మ, దసర పండగ ఎంత ఘనంగా చేస్తరో.. పీర్లపండగ కూడా ఊరంతా కలిసి చేస్తరు. ఆ పదిరోజులు.. ఆ ఊరు మొత్తం సందడిగ ఉంటది.
హిందువులు కూడా బిడ్డలకు ఒళ్లు బాలేనప్పుడో, ఏదన్న ఆపద వచ్చినప్పుడో..
‘జానపాడు సైదన్నా! నా బిడ్డలను కాపాడు. నీకు పీరు కడుతా!’ అని మొక్కుకుంటరు.
పీర్ల పండుగ జరిగే పది రోజులు.. రాత్రిపూట ‘ఓహో జంబియా!’.. అంటూ అన్ని కులాలోళ్లు వచ్చి, నిప్పుల గుండం చుట్టూ డప్పులు కొడుతూ అడుగులు ఏస్తరు.
చిన్నపిల్లలు ఎవరికైనా సుస్తీ చేస్తే.. మదార్ తాయెత్తు కడుతుండె. తాయెత్తు కట్టినందుకు పైసలు ఏమీ తీసుకోకపోతుండె.
అట్ల ఆ ఊరి జనాల మధ్య.. ‘మీ మతం, మా మతం! మీ దేవుడు, మా దేవుడు!’ అన్న తేడాలే లేవు.
అందరూ అన్నదమ్ముల లెక్క కష్టం చేసుకునేటోళ్లు. కలిసి బతికేటోళ్లు.
ఇగ హిందువుల పండగలైనా అంతే! బతుకమ్మ, దసరా ఆ ఊళ్లో పెద్ద పండుగలు.
యాదిగిరికి పొద్దున్నే తాడిచెట్లు ఎక్కే పని ఉంటది కాబట్టి.. బతుకమ్మ పండుగ తొమ్మిది రోజులూ, మదార్ తెల్లవారక ముందే అడివికి పోయేటోడు. ఒక బస్తా సంచి నిండా తంగేడు పూలు, గునుగుపూలు, టేకుపూలు.. ఇట్ల రకరకాల పూలు తెచ్చేటోడు.
వాటితో మమత, షాహీన్ కలిసి అందంగా పెద్ద బతుకమ్మను పేర్చేటోళ్లు. ఆ బతుకమ్మను ఎత్తుకొని షాహీన్ నడుస్తుంటే.. నడిచి వచ్చే దేవతలాగా అనిపించేది. ఊరి జనం కళ్లు షాహీన్ మీదనే ఉండేవి. బతుకమ్మ ఊరేగింపు ముందు.. మదార్ వాళ్ల ట్రూపే బ్యాండ్ మేళం వాయిస్తుండె! బతుకమ్మ దగ్గర పాటలు పాడటమంటే షాహీన్కి చాలా ఇష్టం.
“ఏమేమి పూవొప్పునే గౌరమ్మ!
ఏమేమి కాయొప్పునే గౌరమ్మ!”.. అంటూ షాహీన్ పాలపిట్టలా పాడుతుంటే, బతుకమ్మ ఆడేటోళ్లు అందరూ మైమరిచిపోయేటోళ్లు.
ఎవరి ఇంట్ల అయినా పెండ్లి అయితే, పెండ్లి కూతురు చేయాలంటే షాహీన్ తప్పక ఉండాల్సిందే! చేతుల నిండుగా మెహిందీ పెట్టి.. పెళ్లి కూతురుని బంగారు బొమ్మలాగా తయారుచేసేది. ఏ శుభకార్యం అయినా షాహీన్ మంగళహారతి పాట లేకుండా పూర్తికాదు.
* * *
షాహీన్, మమత.. ఇద్దరూ పదోతరగతి దాకా కలిసి చదువుకున్నరు. ఆ తర్వాత పేదరికంతో షాహీన్ చదువు ఆగిపోయింది. మదార్ చుట్టాలు షాహీన్ పెళ్లి చేయమని బలవంత పెట్టినరు. మదార్ అక్క ఒకామె.. నల్గొండ నుంచి ఒక సంబంధం తెచ్చింది.
“పిలగాడు అక్బర్కు కలెక్టర్ ఆఫీస్ పక్కన్నే సొంత మెకానిక్ షాపు ఉందట. రోజుకు వెయ్యి రూపాయల ఆమ్దానీ వస్తదట. పిల్ల సుఖంగా బతుకుతది..” అని బలవంత పెట్టింది.
బిడ్డ సుఖపడుతదని ఆశపడి పెళ్లి చేయడానికి ఒప్పుకొన్నడు మదార్.
కానీ షాహీన్ కాపురం.. పీర్ల పండుగ దగ్గర నిప్పుల గుండం అయిపోయింది.
అక్బర్ తల్లి మైబూబాకు షాహీన్ అంటే ఇష్టం లేదు. షాహీన్ వాళ్లు దూదేకులని ఎగతాళిగా మాట్లాడేది.
ఊళ్లో పాలపిట్టలాగా స్వేచ్ఛగా పెరిగిన షాహీన్కు.. అత్తగారిల్లు పంజరంలాగా అనిపించింది. కాలు తీస్తే కట్టుబాట్లు, ఆచారాలు. బురఖా లేకుండా బయటికి వెళ్లకూడదు. ఎవరితోనూ ఎక్కువ మాట్లాడకూడదు.
‘ఎప్పుడు ఈ పంజరంలోంచి ఎగిరిపోదామా!?’ అని ఎదురుచూసే రామ చిలుకలా అయ్యింది షాహీన్ బతుకు.
* * *
“మదార్ భయ్యా! నేను మైబూబాను మాట్లాడుతున్న. షాహీన్కి సైతాన్ పట్టింది. అర్ధరాత్రి లేచి.. తప్పుడు పాటలు పాడుతున్నది. మా ఇంటి పక్కల ఇజ్జత్ పోతున్నది. ఇదేం పెంపకం.. ఒక పద్ధతి పాడూ లేకుండా పెంచినరు!” అని ఫోన్చేసి నానా మాటలు తిట్టింది మైబూబా.
షాహీన్కి సైతాన్ పట్టడమేందో అర్ధం కాక భయపడిన మదార్..
“నేను ఇప్పుడే నల్గొండ వస్త” అని చెప్పి, అప్పటికప్పుడు బస్సు ఎక్కి షాహీన్ దగ్గరికి పోయిండు.
తండ్రిని చూడగానే పసిపిల్లలాగా పట్టుకుని భోరుమన్నది షాహీన్. పెళ్లికి ముందు బంగారు బొమ్మలా కళకళలాడే బిడ్డ.. ఇప్పుడు ముఖమంతా పీక్కపోయి జీవం లేకుండా ఉన్నది.
“పప్పా! నేను ఇక్కడ ఉండను. మన ఊరికి పోదాం..” అంటూ ఏడ్చింది.
“చిన్నపిల్లవు కద బిడ్డా! మెల్లమెల్లగా అన్ని సర్దుకుంటయి. జర ఓపిక పట్టాలి!”.. బతిమాలినట్టు చెప్పిండు తండ్రి.
“మా అత్తకు మనం అంటే చిన్నచూపు పప్పా! మనం తక్కువ జాతి అని తిడుతుంది. రాత్రి నిద్రలో బతుకమ్మ పాట పాడుతున్ననని బెల్టుతో..”
..తర్వాత మాటలు రాలేదు షాహీన్కు. చెప్పలేని దుఃఖం తప్ప! ఏం జరిగి ఉంటుందో తల్చుకున్న మదార్కి ఆవేశం తన్నుకొచ్చింది.
“అరే! రాత్రి దీనికి సైతాన్ పట్టింది. ఆ సైతాన్ పోగొట్టడానికి నేనే బెల్టు తీసుకుని నాలుగు కొట్టిన. అప్పడు కానీ సైతాన్ పోలేదు!”..
తన తప్పును సమర్థించుకుంది మైబూబా.
“దీనికి రాత్రి ఐతే సైతాన్ వస్తుంది. పెద్ద మసీదు కాడికి తీస్కపోయి.. అంత్రం కట్టించాలె!”..
అని తాను కొట్టిన గొడవ పెద్దది కాకుండా.. మసీదు దగ్గరికి పోదామంటూ హడావుడి పెట్టింది.
అక్బర్ ఇంట్లో లేడు. ఫోన్ చేస్తే..
“షాప్ దగ్గర చాలా పనుంది. మసీదుకు మీరే పోండి!” అని ఫోన్ కట్ చేసిండు.
షాహీన్ బురఖా వేసుకుని ఆటోలో ఎక్కుతుంటే..
“ఎదిగిన ఆడపిల్లవు. సొంత తండ్రి ఐనా సరే.. పక్కన కూర్చోవద్దు!” అంటూ దూరంగా కూర్చోబెట్టింది మైబూబా.
మసీదు దగ్గర షాహీన్కు తాయెత్తు కట్టించినరు. అన్నీ అయిపోయినంక చేతిలో వెయ్యి రూపాయలు పెట్టి..
“జాగ్రత్త బిడ్డా!” అని బతిమాలుకున్నడు మదార్.
“నాకు ఏ సైతాన్ పట్టలేదు పప్పా. నా చిన్నతనం నుంచి నేను బతుకమ్మ ఆడుతున్న కదా! మన మమత వాళ్లు మన పీర్ల పండుగ ఆడుతున్నరు కదా! ఏమైంది? ఎవల బతుకు వాళ్లం బతుకుత లేమా!? ఒకటే నేల మీద, ఒకటే ఆకాశం కింద బతికేటోళ్లం. వాళ్లు వేరే, మనం వేరే ఎట్లయితం పప్పా!?”..
ఆ ప్రశ్నకు మదార్ దగ్గర సమాధానం లేదు.
“బతకమ్మ పండగకు మమత, ఇంకా నా దోస్తులు అందరు వస్తరు కద. ఒక్కరోజు వాళ్లతోని ఉంట. నేనూ నీతోని ఊరికి వస్త పప్పా..” అని చిన్నపిల్లలా పట్టుపట్టింది.
బిడ్డ కాపురం ఏమైతదో అన్న భయంతో కూతుర్ని పంపమని మైబూబాను అడిగే ధైర్యం చేయలేదు మదార్.
“నేను రెండు మూడు రోజులల్ల మళ్లీ వచ్చి.. అక్బర్తోని మాట్లాడి తీస్కొని పోత బేటీ!” అని బుజ్జగించిండు.
కళ్లల్లో నీళ్లు తుడుచుకుంటూ, బిడ్డను వదల్లేక ఊరికి పోయిండు మదార్. తండ్రి వదిలేసి పోయాడన్న బాధతో.. ఇంటికి వచ్చినంక బురఖా కూడా తీయకుండా ఏడుస్తూ అట్లనే కూలబడింది షాహీన్.
* * *
ఆ రోజు అర్ధరాత్రి.. మళ్లీ అదే కల! నిద్రలో కలవరిస్తూ బతకమ్మ పాటలు పాడుతున్నది షాహీన్. భయపడ్డ అక్బర్.. గబగబా తల్లిని లేపాడు.
ఆగ్రహంతో ఊగిపోయిన మైబూబా.. అక్బర్ను గదిలోంచి బయటికి పంపి డోర్ పెట్టింది. ముందు రోజులాగే.. బెల్ట్ తీసుకుని షాహీన్ను ఇష్టం వచ్చినట్టు కొట్టింది.
“వద్దు అత్తమ్మా!”.. అంటూ బతిమాలినా వినలేదు.
ఆ దెబ్బలకు తట్టుకోలేక బెల్ట్ను బలంగా లాగింది షాహీన్. తన చేతిలోకి వచ్చిన బెల్ట్తో మైబూబాను గట్టిగా నాలుగు దెబ్బలు వేసింది. గట్టిగా తాకడంతో..
“బచావ్! బచావ్!” అంటూ ఆ గదిలో అటూ ఇటూ ఉరికింది మైబూబా.
తల్లి కేకలకు.. డోర్ బలంగా నెట్టి లోపలికి వచ్చాడు అక్బర్. పట్టరాని ఆగ్రహంతో షాహీన్ను కొట్టబోయాడు. తనను కొడుతున్నా కూడా మౌనంగా ఉన్న భర్త మీద షాహీన్ కోపం కట్టలు తెంచుకుంది. బలంగా వెనక్కి నెట్టేసింది. వెల్లకిలా పడిపోయాడు అక్బర్. అదే అదునుగా గబగబా బయటికి పరిగెత్తింది షాహీన్. ఆ చీకట్లోనే.. పంజరంలోంచి బయటపడి ఎగిరిపోయిన పిట్టలా.. వెనక్కి చూడకుండా, బలమంతా కూడదీసుకుని రోడ్డుమీద పరుగు తీసింది.
* * *
రోడ్డు మీదే ఒక రోజంతా నడుచుకుంటూ వాళ్ల ఊరికి వచ్చింది షాహీన్. ఊరు దగ్గరికి వచ్చేసరికి చీకటి పడింది. పొలిమేర దగ్గర ఊరుగాలి తగలగానే.. పోయిన ప్రాణం మళ్లీ వచ్చింది. దూరంగా చెరువుకట్ట మీద బతుకమ్మ పాట వినిపించింది. రెండు రోజుల నుంచి ఏమీ తినలేదు. ఇంటికి పోయి ఒక ముద్ద తిని బతుకమ్మ దగ్గరికి పోవాలని అనుకుంది.
ఇల్లు కనిపించగానే..
‘అమ్మీ!’.. అంటూ పరిగెత్తుదామని అనుకున్నదల్లా.. సడన్ బ్రేకు వేసిన కారులా ఆగిపోయింది.
ఇంటి ముందర భర్త అక్బర్ మోటర్ సైకిల్ కనిపించింది.
* * *
ఆ చీకట్లో ఆకలితోనే.. బతుకమ్మ ఆడే చెరువు దగ్గరికి వచ్చింది. బాగా చీకటి పడటంతో.. బతుకమ్మ అయిపోయి అందరూ ఇంటిబాట పట్టారు. చీకట్లో, బురఖాలో ఉన్న షాహీన్ను ఎవరూ గుర్తుపట్టలేదు. షాహీన్కు కూడా ఎవరితోనూ మాట్లాడాలని అనిపించలేదు. అట్ల నడుచుకుంటూ వచ్చి.. ఒక చెట్టు కింద కూలబడ్డది షాహీన్. అప్పుడే చెరువులో కలిసిపోయిన బతుకమ్మ పూలు.. చిమ్మ చీకటిలో కూడా తళతళా మెరుస్తున్నయి. చెరువు ఒడ్డుకు కొట్టుకొచ్చిన పూలన్నీ తెచ్చి.. ఒక దగ్గర చేర్చి బతుకమ్మలా పేర్చింది.
“ఒక్కొక్క పువ్వేసి చందమామ”..
ఆ చీకట్లో ఒక్కతే బతుకమ్మ పాటలన్నీ పాడుకుంది.
ఆ చీకటిలో నల్లటి బురఖాలో ఉన్న షాహీన్!
ఆ పసుపుపచ్చ పూల మధ్య.. కాటుకపూల బతుకమ్మలా ఉంది.
పాటలు పాడీపాడీ అలిసిపోయింది. తన జీవితం మొత్తానికి సరిపోయేంతగా తనివితీరా బతుకమ్మ ఆడుకున్నది.
ఒక ఆడబిడ్డ.. తనకు ఇష్టమైన పాట పాడుకోనివ్వని, పండుగ చేసుకోనివ్వని ఆచారాలు, కట్టుబాట్ల మీద కాండ్రించి ఉమ్మేయాలని అనిపించింది షాహీన్కి
“యాక్… థూ!” అని గట్టిగా లోకంవైపు కసిదీరా కాండ్రించి ఉమ్మింది.
* * *
మరునాడు తెల్లవారుజామున ఊరంతా కలకలం.
‘మదార్ బిడ్డ షాహీన్! చెరువులో పడి చనిపోయిందట!’..
ఊరంతా చెరువు కట్ట దగ్గరికి పరిగెత్తుకుని వచ్చారు.
చెరువు ఒడ్డుకు కొట్టుకుని వచ్చిన పచ్చని బతుకమ్మల మధ్య.. నల్లని బురఖాలో షాహీన్! ఇరవై ఏళ్లు కూడా నిండకముందే.. తుఫాను గాలికి చెదిరిపోయిన బతుకమ్మలా అయ్యింది తన జీవితం. బిడ్డ కాళ్ల దగ్గర పడి కన్నీరుమున్నీరుగా విలపించాడు మదార్.
ఇప్పుడు షాహీన్తో ఎవరికీ ఇబ్బంది లేదు. ఎవ్వరికీ ఆటంకం కాదు. ఇప్పుడు షాహీన్ పాడలేదు. నోరు తెరిచి మాట్లాడలేదు. కానీ..
‘ఒకే నేలమీద, ఒకే ఆకాశం కింద బతుకున్న మనం.. బతుకమ్మలో పువ్వుల్లా కలిసిపోయి ఉండలేమా పప్పా?’..
నల్లని బురఖాలో కాటుకపూల బతుకమ్మ షాహీన్ వేసిన ప్రశ్న.. మదార్ గుండెల్లో ప్రతిధ్వనిస్తున్నది.
తెలంగాణ సంస్కృతి, సంప్రదాయాలు, మహిళల జీవితాలే చందు తులసి కథలకు ప్రధాన ఇతివృత్తాలు. జీవిత సహచరి ‘తులసి’ పేరుతో కలిపి ‘చందు తులసి’గా కథలు రాస్తుంటారు పి.చంద్రశేఖర్. స్వస్థలం సూర్యాపేట జిల్లా బండమీది చందుపట్ల. హైదరాబాద్లో నివాసం. వృత్తిరీత్యా ఉపాధ్యాయుడు. ప్రవృత్తిరీత్యా కథకుడు. ఈయన మొదటి కథ.. ‘ఊరవతల ఊడలమర్రి’. 2015లో రాసిన ఈ కథ పాఠకుల మన్ననలు పొందింది. ‘నమస్తే తెలంగాణ – బతుకమ్మ’ సంచికలో వచ్చిన ‘పాలపిట్టల పాట’ కథ, నేషనల్ బుక్ ట్రస్ట్ యువ కథా సంకలనానికి ఎంపికైంది. వివిధ భారతీయ భాషల్లోకీ అనువాదమైంది. తల్లిగారిల్లు, నీళ్లబిందె, బతుకమ్మ పుట్టింది లాంటి కథలు గుర్తింపు పొందిన కథా సంకలనాలకు ఎంపికయ్యాయి. గతంలో గడి, తక్కెడ, మోదుగుపువ్వు కథలకు ‘ముల్కనూరు ప్రజాగ్రంథాలయం – నమస్తే తెలంగాణ’ కథల పోటీల్లో బహుమతులు అందుకున్నారు.