తడిలేని అవని దేహం నిండా
పగుళ్ల గాయాల నొప్పులు..
పొడిబారిన మట్టి ఉసూరుమంటూ
గంతులేస్తోంది గాలితో
అక్కడక్కడా రాలిన
ఆకుల తోడుకూడా తీసుకొని..
పెళుసు వారిన కొమ్మల్లో పచ్చదనం
లోలోపల మినుకుమంటోంది ఆశగా
రెక్కలు తడిమిన జ్ఞాపకాల ఊపిరితో…
నీడలు పారిపోతున్నాయి ఎక్కడికో
నిప్పుల కొలిమిలో ఉండలేక..
కారుమబ్బుల జాడలు అపుడపుడూ
ఊరిస్తూ విడివడుతున్నాయి..
ఏ చినుకు రాలినా,
అమాంతం తనలో ఒంపుకునేందుకు
వెర్రిచూపులు చూస్తున్న నేల..
అణువణువూ తనది చేసుకుంటూ
మనిషి చేసిన నేరానికి
శిక్ష ఇదేనని తీర్పునిస్తూ
సాగుతూనే ఉన్నాడు భానుడు
అలుపు లేక…!!
– అరుణ ధూళిపాళ 87123 42323