Visit:
భయం గొప్పదా,
ప్రాణం గొప్పదా, త్యాగం గొప్పదా
మరణం గొప్పదా.. రణం గొప్పదా..?
బతికుంటే బలుసాకు తిని బతుకొచ్చు
అన్న భావన గొప్పదా..
పశువుల కొట్టాల్లో కొండ
దోమలతో గడిపిన కాళరాత్రులు
రక్తాలోడ్తున్న బోసిపాదాల్తో పదుల
కిలోమీటర్లు అడవిలో పరుగులు
కిలోల కొద్దీ బరువు
తుపాకులను మోసుకుంటూ
భుజాలు కాయలు కాస్తున్నప్పటి
పొక్కులు చితికిన మంటలు
ఎవరికోసం.. ఎందుకోసం.. ఏ
సిద్ధాంతం కోసం అన్న మీమాంస
ఆవేశాలూ, గుండెల్లో అగ్ని
సరస్సులూ, ఆత్మక్షోభలూ
విముక్తం కావాలి..
విముక్తం చేయాలి.. తపన
దండకారణ్యాలూ, అబూజ్‌మడ్‌లూ,
సుక్మాలూ, గడ్‌చిరోలీలూ, కర్రెగుట్టలూ
చీమిడి ముక్కుల బీద గిరిజనుల
చినిగిన బట్టల దీనపు చూపులు
ఎక్కడ చూచినా భయం.. భయం.. భయం
తెల్లారితే పోలీసుల హింస..
రాత్రయితే అన్నల ప్రశ్నలు
పాదాల కింద పోడు నేల..
ఎండిన అడవి చెట్లు
అంతా రక్తపు మడుగు..
పచ్చి నెత్తురు వాసన
బూట్ల చప్పుడు..
ప్రతిగా బుల్లెట్ల వికృత ధ్వనులు
మందు పాతరలు, బస్సుల పేల్చివేతలు
ఉద్ధారకులు అన్నలు..
ఉద్యోగ బంధితులు పోలీసులు
అందరివీ కుటుంబాలే
దారి తెలియని దారిలో
మేధావులు, నగర మావోయిస్టులు
గుట్టలూ, లోయలూ, దట్టమైన అడవి
గర్భాలు, జంతువుల క్రూరదాడులు
ఆయుధం.. ఆయుధం కావాలి
ఆయుధం లేనిదే బతుకలేని,
అగత్య అనివార్యత
చంపి ఆయుధాన్ని తీసుకోలేక
ఆయుధాన్ని గుంజుకొని చంపు
కోవర్టులు, కొరియర్లు,
ఇన్ఫార్మర్లు, స్లీపర్‌ సెల్స్‌
దళాలు, దళ నాయకులు,
రీజినల్‌ కమిటీలు, సెంట్రల్‌ కమిటీలు
కాగితాలపై తీవ్రవాద
సాహిత్య వియుక్త జాడలు-
***
ఉడికీ ఉడకని అన్నం సత్తుగిన్నెలు,
కంచుడులో నిన్నటి పాసి కూర,
మండుతూ మండుతూ మధ్యలో
ఆరిపోయిన ఎండుపుల్లల పొయ్యి
తెగిన చెప్పులు, రక్తంలో
తడిసిన ఆలివ్‌ గ్రీన్‌ సంచులు
ఎవరెవరివో ఎర్రని
పచ్చిరక్తపు అడుగుజాడలు
లేత తునికాకు దారుల్లో
బీభత్సమెప్పుడూ గడ్డకట్టిన
నిశ్శబ్ద డైనమేట్‌ వలెనే ఉంటుంది
వీళ్ళు ఎవరిదగ్గరి నుంచి ఎన్ని కోట్లు
దోచుకుంటున్నారని..
దేశద్రోహులౌతారు
వీళ్ళది ప్రతిక్షణం ట్రిగ్గర్‌పై వేలు.. జీవితం
మళ్లీ ప్రశ్న ఒకటి..
ఎందుకోసం.. ఎవరికోసం
ఈ ప్రాణత్యాగాలు అని
గర్జించే కాలం వేసే ప్రశ్న-
***
సైనికులకు నాయకుల
వ్యూహాలు తెలియవు
వ్యూహకర్తలకు అసలు
మూల రహస్యం తెలియదు
అడవుల్లో.. నగరాల్లో..
ప్రజల మద్దతు లేని
స్వయంగా ప్రజలు ఆయుధం
ధరించని, ప్రజలు సాయుధం కాని
ఏ తిరుగుబాటూ ఎప్పుడూ,
ఎక్కడా విజయవంతం కాలేదు
***
ఎప్పుడూ ఎడతెగని ఉన్మాద పరుగును ఆపి
ప్రశాంతంగా ఆత్మవిమర్శ
చేసుకోవాలె చెట్టుకింద నిలబడి
ఎటు? అని
దారిని వెతుక్కుంటున్న పాదాలకు
ఒక్కోసారి వణుకు పుడుతుంది
‘హైదరాబాద్‌’ పోవడానికి వరంగల్‌ వెళ్లే
దారిలో ఎంత ప్రచండ వేగంతో వెళ్తూ
జీవితకాలం పయనించినా ఎన్నడూ
హైదరాబాద్‌ను చేరుకోలేవు
దానినే ‘దారి తప్పడమంటారు’
ఇక దారితప్పి తిరిగి వెనక్కి రాలేని
దారిలో నువ్వు ‘పశ్చాత్తాపం’తో
దహించుకుపోతావు
ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకోలేవు కూడా.. అప్పుడు
నీ వెనుకటి వేల మంది మృతవీరులు
ఎర్ర నక్షత్రాలై వర్షిస్తారు నీపై
నిన్ను దహించి నిశ్శేషం చేసేందుకు-
యాభై ఏళ్ళు నువ్వు పరుగెత్తుకొని వచ్చీ
వచ్చీ.. మొసపోస్తూ ఆగి వెనక్కి తిరిగి చూస్తే
నువ్వున్నది భూమి అంచుపై
ఎదుట.. వందల అడుగుల
లోతు లోయ.. మౌనంగా
***
మరణం అనివార్యమైన
చోట లొంగుబాటు వ్యూహమే
కాని, లొంగుబాటు ఓటమి కాదు-
