మనిషి వైభవం అనడంతోనే సాధారణంగా మనిషి సామాజికంగా, సాంస్కృతికంగా, వైజ్ఞానికంగా, కళాత్మకంగా సాధించిన ఉన్నతి వైపు, వికాసం వైపు మనదృష్టి మరలుతుంది. మన నిత్యజీవనస్థాయి, నాణ్యత వాటితోనే ముడిపడి ఉంది కాబట్టి. అయితే, ఈ వికాసం అంతా సామూహిక కృషి, బహిర్ముఖీనమైన ప్రయాణం. ఈ దిశలో మానవుడు, ముఖ్యంగా పాశ్చాత్య దేశాలలో సాధించిన, సాధిస్తున్న ప్రగతి అమోఘం. నిర్ణయించుకున్న ధ్యేయాలను, నిర్వచించుకున్న విజయాలను అనేకం సాధించింది మానవ సమాజం. నిర్మాణం, ఉత్పత్తి, వైద్యం, రక్షణ రంగాల్లో చోటుచేసుకున్న పురోగతి విస్తారమైనది. ఫలితంగా గతచరిత్రలో ఎన్నడూ చూడని ఎన్నో సౌకర్యాలు నేడు సగటుమనిషికి అందుబాటులోకి వచ్చాయి. దీనికితోడు ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థ తెచ్చిన స్వేచ్ఛ కూడా చాలా కీలకమైనది. ఇదంతా నిస్సంశయంగా ప్రశంసనీయమైన ఘనతే!
వీటికి అనుబంధంగా స్వార్థం, సౌఖ్యదాహం, ఆర్థిక అసమానతలు, నేరాలు, యుద్ధాలు, నిలకడలేని సంబంధాలు, ప్రకృతి హననం, జీవవినాశనం వంటి దుష్పరిణామాలు కూడా చోటుచేసుకుంటున్నాయి. ఇవన్నీ మనిషి విభవపు పదార్థ పార్శాలు. మనిషి విశిష్ట చైతన్య పార్శం ఏ కొలమానానికీ అందనంత మహోజ్జలమైనది. ఉనికికి సంబంధించిన కనీస అవసరాలు తీరిన తర్వాత ఏ భయం, అవమానం లేనప్పుడు ఈ విశిష్ట చైతన్యం వెల్లివిరుస్తుంది. తగిన రక్షణ , గౌరవం ఉన్నపుడు సాధారణస్థితిలో మనిషి మనసు, దానికి ఆధారమైన చైతన్యం తగు నియమబద్ధ సాధనతో మహాద్భుతంగా వికసించగలుగుతాయి. ఆ క్రమంలో మనిషి అసాధారణమైన ఏకాగ్రత, ప్రజ్ఞ, సృజన, దక్షత సాధించగలుగుతాడు. అయితే వీటిలో చాలా లౌకిక జగత్తుకు చెందినవే! వీటి నుంచి మనిషి సాధించగలిగినది, సాధించవలసింది ఆధ్యాత్మిక ప్రగతి. ఆ క్రమంలోనే మనోనియంత్రణ, అరిషడ్వర్గాల అదుపు, ధర్మనిష్ఠ వంటి దివ్యగుణాలను బలపరచుకోవడం జరుగుతుంది. ఈ దివ్యగుణాలతోనే వివిధ సాధనామార్గాలలో సదాశివ సచ్చిదానంద విశ్వశక్తిని అనుభూతిలోకి తెచ్చుకొని అమృతత్వాన్ని అనుభవించగలుగుతాం. ఆ అనుభవంతో వ్యవహార జీవితంలో కలిగే ప్రగాఢమైన శాంతే ఆధ్యాత్మిక జీవనసిద్ధి. అదే సనాతన భారత జీవన లక్ష్యం. ఆ లక్ష్యసిద్ధే అసలైన మానుషవిభవం.
– యముగంటి ప్రభాకర్, 94401 52258