Zomato | పదమూడేండ్ల క్రితం.. జొమాటో ఓ మామూలు స్టార్టప్. మహా అయితే, మహానగరాల్లోని రెస్టరెంట్ల మెనూలను స్కాన్ చేసి ఆన్లైన్లో ఉంచేది. అప్పట్లో అదే గొప్ప అనుకున్నారంతా. కానీ, దీపేందర్ గోయెల్ మాత్రం ఆమాత్రం ప్రయోగానికే మురిసిపోలేదు. ఏదో ఒకరోజు ఐపీవో (ఇనీషియల్ పబ్లిక్ ఆఫరింగ్)కు రావాలనుకున్నాడు. వచ్చాడు. సంపదను సృష్టించాలనుకున్నాడు. చాలా సృష్టించాడు. ప్రస్తుతం జొమాటో అరవైవేల కోట్ల రూపాయల కంపెనీ. సంస్థ విజయం గురించీ, తన ప్రణాళికల గురించీ దీపేందర్ ఏం అంటున్నారో ఆయన మాటల్లోనే..
‘నాకు ఓ కూతురు ఉంది. ఆ చిన్నారి అంటే నాకు ప్రాణం. అలా అని, తన కోసం ఆస్తిపాస్తులు కూడబెట్టాలనే ఆలోచన లేదు. తన జీవితం తనది. తన సంపాదన తనది. ఏదో ఒకరోజు నా జీవితకాల సంపాదనంతా తీసుకెళ్లి ఏ స్వచ్ఛంద సంస్థకో ఇచ్చినా ఇచ్చేస్తానేమో. ఎవరు ఊహించగలరు?’
‘జొమాటోలో సిబ్బందికి స్టాక్ ఆప్షన్ అవకాశం ఉంది. దీంతో ఎంతోమంది కోటీశ్వరులు అయ్యారు. అంతమాత్రాన నావల్లే వాళ్లకు అంత డబ్బు వచ్చిందని చెప్పను. వాళ్లు కష్టపడ్డారు. సంపాదించుకున్నారు. చెమటకు వెల కట్టడం మొదలుపెడితే లక్ష కోట్లు అయినా తక్కువే’
‘నాకు వైఫల్యాల గురించి తెలియదు. నేనెప్పుడూ ఓడిపోలేదు. మీరు మరీ ఒత్తిడి చేస్తే, నేను నేర్చుకున్న అమూల్యమైన పాఠాల గురించి చెబుతాను. నిరాశావాదులు ఆ పాఠాలకు పెట్టుకున్న పేరు.. వైఫల్యం’
‘చాలా రోజుల నుంచీ నా బుర్రలో ఓ ఆలోచన చక్కర్లు కొడుతున్నది. కంపెనీ అనేది ఓ చిన్న ప్రపంచం. అందులో వందమందో, పదివేల మందో ఉంటారు. అంతమాత్రాన ఒకరికి ‘సీయీవో’ అంటూ కిరీటం ఎందుకు పెట్టాలి? మరొకరిని ‘గుమస్తా’ అని ఎందుకు చిన్నబుచ్చాలి? పనిని బట్టే హోదాలు అంటారా? ఆ ప్రకారమైతే, ప్రతి పనీ ముఖ్యమైందే. ప్రతి ఒక్కరూ సీయీవోలే! ఏదో ఒకరోజు నా కంపెనీలో ఎవరికీ హోదాలు ఉండవు. అందరూ సమానమే!’
‘నా దగ్గరికి చాలామంది వస్తుంటారు. అందరూ పాతికేండ్లలోపు కుర్రాళ్లే. మేమూ మీలా కంపెనీ పెట్టాలని అనుకుంటున్నాం.. అని చెబుతారు. ఏదో ఓ స్టార్టప్ ప్రారంభిస్తారు కూడా. కానీ, మధ్యలోనే ఆపేస్తారు. కారణం అడిగితే.. మార్కెట్ శక్తులు, రాజకీయాలు, అవినీతి అంటూ మాట్లాడతారు. నీ లక్ష్యాన్ని మధ్యలోనే వదిలేసుకున్నావంటే.. నువ్వు డిప్రెషన్లో ఉన్నావని అర్థం. ముందు, ఆ మానసిక స్థితి నుంచి బయటపడు. ఆ తర్వాతే, దుకాణం కట్టేసే విషయం ఆలోచించు. నాకూ చాలాసార్లు అలాంటి ఆలోచనలే వచ్చాయి. కానీ నేను
జయించాను’
‘నిన్న ఎలా ఉన్నానో, ఈరోజూ అలానే ఉన్నాను. రేపూ ఇలానే ఉంటాను. నా ఇల్లు మారదు. నా కారు మారదు. నా జీవనశైలి మారదు. కానీ, నా ఆలోచనా విధానం మారుతుంది. ఇప్పటివరకూ యాభైశాతం సమయాన్ని జొమాటో భవిష్యత్తు కోసం కేటాయించేవాడిని. ఇక నుంచీ డబ్భుశైతం సమయం కేటాయిస్తాను. పెరిగింది నా ఆస్తులు కాదు, బాధ్యత’