Charminar | చార్మినార్.. ఎన్నిసార్లు చూసినా మళ్లీమళ్లీ చూడాలనిపించే అపురూప కట్టడం. ఎప్పటిలానే మరొక్కసారి వెళ్లాలని ప్లాన్ చేసుకున్నాం. అయితే, ఫ్రెండ్ సలహా మేరకు ఎప్పుడూ వినని, చూడని ప్రదేశానికి వెళ్లాలని అనుకున్నాం. పాతనగరాన్ని సరికొత్తగా సందర్శించాం.
మాటూర్లో మొదటిది.. అషూర్ఖానా. దీన్నే ‘బాద్షాహీ అషూర్ఖానా’ అనీ అంటారు. చార్మినార్ సమీపంలోని మదీనా హోటల్ ఎదురుగా.. ఇమాం హుస్సేన్ అమరవీరుల జ్ఞాపకార్థం గోల్కొండ పాలకుడు ముహమ్మద్ కులీ కుతుబ్ షా ఈ కట్టడాన్ని 1594లో నిర్మించాడు. మొఘల్ చక్రవర్తి ఔరంగజేబు ఈ అషూర్ఖానాను గుర్రపుశాలగా ఉపయోగించడం వల్ల కొంత భాగం దెబ్బతిన్నది. 1764-65 ప్రాంతంలో అసఫ్ ఝా-2.. మీర్ నిజాం అలీఖాన్ ఈ స్మారక చిహ్నాన్ని పునరుద్ధరించాడు. ఈ నిర్మాణం అంతా రంగురంగుల మొజాయిక్ టైల్స్పై .. ఆకర్షణీయమైన అలంకరణతో ఉంటుంది. ఇక్కడి అద్భుతమైన ఇరానీ చిత్తరువులను ఎంతసేపు చూసినా తనివి తీరదు. కానీ, చిత్రాల పైభాగం కొంచెం పెచ్చులు ఊడి.. నెమ్మదిగా శిథిలావస్థకు చేరుకుంటున్నది. వాటిని సంరక్షించే బాధ్యతను ఎవరైనా తీసుకుంటే బాగుండు.. అనిపించింది. బహదూర్ రషీద్ ఈ చిహ్నాన్ని పునరుద్ధరించి.. ‘ఆలం’ను ప్రతిష్ఠించాడు. అప్పటినుంచీ ఇక్కడ మత ఆచారాలు కొనసాగుతూ వస్తున్నాయట. ప్రతీ గురువారం ప్రత్యేక సభ ఏర్పాటు చేస్తారిక్కడ. ఏటా మొహర్రం (పీర్ల పండుగ) నాడు భక్తులంతా భారీ సంఖ్యలో అషూర్ ఖానాను సందర్శిస్తారు.
అషూర్ఖానా విశేషాలు మదిలో నెమరు వేసుకుంటూ, వీధి షాపింగ్కు నడక సాగించాం. ఎన్నో ఏళ్లుగా చార్మినార్ చుడీ బజార్, రంజాన్ నైట్ బజార్లో షాపింగ్ చేసినా కలగని సంతోషం.. ఈ వీధి షాపింగ్లో కలిగింది. మదీనా నుంచి చార్మినార్ కంటే ముందే ఉన్న మసీద్ వరకూ.. రోడ్లకు ఇరువైపులా పాత సామాన్లు అమ్మే దుకాణాలు చూడగానే మతిపోయింది. ఎందుకంటే.. అక్కడ దొరకని వస్తువు లేదు. కొంటామా, లేదా? అన్న విషయం పక్కన పెడితే.. ఆ వస్తువులను చూస్తుంటేనే కన్నుల పండువగా అనిపించింది. పెద్దపెద్ద షాపింగ్ మాల్స్లో ఉండే ఏసీ చల్లదనాలకు బదులు చిరు చెమటలు, ఫిక్స్డ్ రేట్లకు బదులు సరదా బేరసారాలు.. ఆకాశాన్నంటే ఖరీదు కాకుండా, నేల టికెట్ ధరలకే నచ్చిన వస్తువు సొంతం చేసుకోవచ్చు. అయితే ఇక్కడున్నవన్నీ కొత్తవి కాదు. కొన్ని వాడేసిన వస్తువులు. మరికొన్ని అగ్గువకు దొరికే మామూలు వస్తువులు. ఇంకొన్నేమో కార్లలో వచ్చి కొనుక్కెళ్లే యాంటిక్ వస్తువులు. ఒకటా, రెండా చెప్పడానికి. దునియా సామానంతా అక్కడే ఉంది. నేను, నా స్నేహితురాలు మాకు నచ్చిన యాంటిక్లా కనిపించే ఇత్తడి, పింగాణీ సామాన్లు కొనుక్కుని ముందుకు సాగాం.
ఇంతలో ఒక అత్తరు దుకాణం మా నడకను ఆపేసింది. ‘మట్టి వాసన కలిగిన అత్తరు ఓల్డ్ సిటీలో దొరుకుతుంది’ అని ఒక స్నేహితుడి ద్వారా విని, ఆ దుకాణం ఓనర్ను అడిగాం. వెంటనే అతను ఆ అత్తరు ప్రత్యేకత, దాని పుట్టు పూర్వోత్తరాలు చెప్పాడు. ‘పెట్రిచోర్’ అంటే ఆహ్లాదకరమైన వాసన. ఇది తొలకరి తర్వాత వచ్చే మట్టి పరిమళాన్ని గుర్తుకు తెస్తుంది. కాస్త చేతి మీద రుద్దుకుని, బట్టల మీద అంటించి చూశాం. అచ్చంగా మట్టి వాసనే! తలా రెండు సీసాలు కొనుక్కుని చార్మినార్ దగ్గరికి చేరుకున్నాం. చార్మినార్ చుట్టుపక్కల ఆమడ దూరంలో నిలుచున్నా వచ్చే అనుభూతిని మాటల్లో ఏం చెప్పగలం? ఎవరికి వారు ఆస్వాదిస్తే కానీ అర్థం కాదు. ఈ మధ్యనే చార్మినార్ రెండు అంతస్తుల వరకూ ఎక్కనిస్తున్నారనే సమాచారం తెలిసింది. కానీ, ఆదివారం కావడంతో రద్దీ వల్ల పైకి ఎక్కలేకపోయాం. అక్కడే రెండు ఫొటోలు దిగి, భాగ్యలక్ష్మి అమ్మవారికి బయటినుంచే దండం పెట్టుకుని.. భిన్న మతాల సంస్కృతులను మరోసారి మదిలో పదిలపరచుకొని.. తృప్తిగా ఇంటికి బయలుదేరాం. అక్కడ దొరకని వస్తువు లేదు. కొంటామా, లేదా? అన్న విషయం పక్కన పెడితే.. చూస్తుంటేనే కన్నుల పండువగా అనిపించింది. పెద్దపెద్ద షాపింగ్ మాల్స్లో ఉండే ఏసీ చల్లదనాలకు బదులు చిరు చెమటలు, ఫిక్స్డ్ రేట్లకు బదులు సరదా బేరసారాలు.. నేల టికెట్ ధరలకే నచ్చిన వస్తువు సొంతం చేసుకోవచ్చు.
… స్వర్ణ కిలారి
“మన దగ్గరే కాదు.. అమెరికాలోనూ అండమాన్ జైలు ఉందని తెలుసా”