చిన్నప్పుడు ఎంతమంది పిల్లలని ఎవరైనా అడిగితే ఇద్దరూ అమ్మాయిలేనని!
వారి మాటల్లో చిన్న వెలితి
వారిలో ఒక బాధ్యత గల పెంపకం
నాలో ఒక భయం లాంటి చీకటి పొర
వాళ్లు నవ్వుల పంటగా పెంచారు
నేను ఆశల అంకురమై పెరిగాను
సెలవులకు ప్రతిసారి
మా ఊరికి వచ్చినప్పుడల్లా
వారిలో కొంచెం మార్పు కనిపిస్తుంది
భౌతికంగా సరే సరే
మానసికంగా కూడా!
నేను కూడా పరిణతి చెందుతున్నట్టు
మారుతున్నట్టు వికసిస్తున్నాను
మొదట్లో నలుగురితో
కలిసి వెళ్లేదాన్ని
ఇప్పుడు నేనుగానే ప్రయాణం
తొలిసారి
వారి గుండెల్లో వచ్చిన చెమ్మ
ఆందోళన భయం ఇప్పుడు లేవు
కాలానుగుణంగా…
నేను నేర్చుకున్న
అనుభవాలు, ఆలోచనలు
వాళ్లకు అభయహస్తాన్ని ఇస్తున్నట్టున్నాయి
నేను వెళ్లిరావడం
నాకంటే వాళ్లకే తేలికైనట్టుంది
మొదటిసారి
నేనే భయంగా టాటా చెప్పేదాన్ని
ఇప్పుడు
వాళ్లే ధైర్యంగా టాటా చెప్తున్నారు
ఒడిదుడుకుల ప్రయాణంలో…
చూస్తుండగానే చదువు పూర్తయింది ఒక్కొక్క మెట్టు ఎక్కుతూ…
ఉద్యోగ లక్ష్యం ఛేదించాను
అప్పుడు
వాళ్లు డబ్బులు సమకూర్చి
బాధ్యత నెరవేర్చుకున్నారు
ఇప్పుడు నేను
వారికి డబ్బులు పంపిస్తూ గర్వపడుతున్నా
వాళ్లు కాలమాన పరిస్థితులను
తట్టుకొని పెరిగిన అనుభవాల చెట్లు
నేను పెరిగి పెద్దగై
వెలుగులు పంచే మమతల దివ్వెల చెట్టును
వాళ్లు ఇప్పుడు
చిన్నపిల్లల మనస్తత్వం గల పెద్దవారు నేనిప్పుడు
వారి బరువు బాధ్యతలు చూడాల్సిన కంటిపాపను
వాళ్లు పడమటికి ఒరుగుతున్న సూర్యులు
నేను తూర్పున ఎదిగివస్తున్న ఇనబింబాన్ని
ఇంకొన్ని రోజుల తర్వాత
కాలం లాగి నెట్టేస్తే
వాళ్లలాగే వారి పాత్రలోకి
నేను పరకాయ ప్రవేశం చేయాల్నేమో!
-జిందం అశోక్