ఎగిలివారంగ లేసి గోడకున్న గడియారం జూసినోన్ని అట్లనే రగ్గు కప్పుకొని మళ్లా ముసుగేసిన. ఏడు గొడ్తుంది గని, అయినా ఈ సలికి ముసుగు తియ్యబుద్దయితలే, మంచంలకెల్లి లెవ్వబుద్దయితలే. రెండు మూడుసార్లు రింగయితే ఎవ్వలా అని రగ్గు కిందికని ఫోన్జూసిన. కాలింగ్ ‘అమ్మ-బాపు’ అని వడ్తే లేవట్టి ‘హల్లొ’ అన్న. అనంగనే.. ‘అయ్యో ఇంక లెవ్వలేదా బిడ్డా.. జరం గిన అచ్చిందా ఏంది?’ నా నిద్రమబ్బు మాటను గుర్తువట్టిన అమ్మ ఆగం గావట్టింది. ‘హే అదేం లేదే.. మంచిగనే ఉన్న గని నువ్వు ముందుగాల్ల ఫోన్జేసిన ముచ్చటేందో జెప్పు..’, ‘..ఏం లేదురా…, కేసీఆర్ మల్లచ్చిండట గదా? నిజమేనా ఇక్కడందరనుకుంటున్నరు’ సంబురంగడిగింది. ‘నువద్దేనే.. కేసీఆర్ మల్లచ్చిండు…’
‘అగ్గొ.. చూసినవా అక్కా కొడుకు చెప్తున్నడంటే నిజమే. వీళ్ల దినాల్గాను, వీళ్ల వారాల్గాను వారం రోజుల వట్టి కేసీఆర్ మల్లరాడు, కేసీఆర్ పనైపోయిందని ఓ మొత్తుకోవట్టిర్రు..’ అనుకుంటా అమ్మ చెయిలకెల్లి ఫోన్ గుం జుకోవట్టింది భారతవ్వ. ‘బిడ్డా మంచిగున్నవా?’ మాట గుర్తువట్టిన నేను ‘ఆ, నేను మంచిగనే ఉన్న చిన్నమ్మ మీరెట్లున్నరు?’, ‘మేం మంచిగనే ఉన్నం బిడ్డా.. అయితే కేసీఆర్ సార్ మల్లచ్చిండా?’, ‘ఆ, అవును చిన్నమ్మ కేసీఆర్ మల్లచ్చిండు’, ‘మొన్నటిదాన్క కేసీఆర్ పనైపోయింది.. ఇగ మల్ల రాడు’ అని పోరగాండ్లంటే పానమంతా ఎటో కావట్టింది బిడ్డా.. ఆయన మనకేం తక్క జేసిండని మల్ల రాడు. వీళ్లకు పిసగినా లేసిందా అనుకున్న. నేననుకున్నట్టు వాళ్లకు పిసనే లేసింది బిడ్డా’ ఫోన్ల భారతవ్వ మాటలిన్న నాకు ఒక్కసారి బాల్యం గుర్తుకొచ్చింది. భారతవ్వ వడ్డ బాధలు యాదికొచ్చినయి.
ఓ ఇరువై ఏండ్ల కిందటనుకుంటా.. ‘నా రాత పాడుగాను కొడుకులాల.. గిట్ల కాలవడ్డదీ కొడుకులాల… ఆ మంటల్లనే కాలిపోయినా అయిపోవు బిడ్డలాలా…’ ఇద్దరు పసివోరగాండ్లను ఒళ్లో కూసోవెట్టుకొని శోకం వెడ్తున్నది భారతవ్వ. ఆ శోకం విన్న అజ్జిరవ్వ పొయ్యి కాన్నుంచి లేసి ఉరుకవట్టిం ది. అజ్జిరవ్వ కొంగెంబటే నేన్ గూడ వోయిన.
నాలుగు మ్యాదరి తడకలతోని గూనె పెంకల ఇంట్ల మూలకు ఓ సిన్నర్ర. ఆ అర్రవుతల గూసొని భారతవ్వేడుస్తున్నది. ఏమైందోనని వొయి సూత్తె రూమంతా పొగసూరి ఉంది. ‘ఏమైందిరా వారి శిర్కాంతు నువ్వన్న జెప్పురా జరా’ అని అక్కడున్నోళ్లందరడిగితే శిర్కాంతు గాడు వాళ్లయ్య ఆదిరెడ్డి (ఎడ్డోడు)తోని రాత్రి కూరకాన్నో, బువ్వకాన్నో భారతవ్వకు లొల్లయ్యిందని చెప్పిండు. అది మన్సుల వెట్టుకొని గుడిసెకు నిప్పంటివెట్టిండట ఆదిరెడ్డి. ఏం జెయ్యాల్నో అర్థం గాక, ఆ పోరగాండ్లను వట్టుకొని ఏడికి పోవాల్నో తెల్వక.. నలుగురిట్ల నాది నాదాన్ బతుకు గావట్టెనని భారతవ్వ ఎత. ఆ ఎత ఏడ్పు రూపంలో ఇప్పుడినవడ్తున్నది.
ఆదిరెడ్డి పుట్టు ఎడ్డోడే. మన లెక్క క్యాలి ఉండది. ఏది జెప్తే అదే జేత్తడు. చెప్పని పని జోలికి అస్సల్కే వోడు. కోపమొస్తే కోణ్ని మింగినంత పన్జేత్తడు. అల్గితే మాత్రం కొండమీది గోపయ్య జెప్పి నా దిగడు. ఓ ఎడ్డోన్ని, ఇద్దరు మగపోరగాండ్లను వట్టుకొని భారతవ్వ ఏగిచ్చుకరావట్టి ఏండ్లు గడుస్తున్నది. ఆషాఢ మల్లయ్య హోటల్ల బజ్జీలు తినడానికి పది రూపాలియ్యిమంటే ఇయ్యలేదట భారతవ్వ. అంతే ఆదిరెడ్డికి కోపమొచ్చింది. శంకర్ బీడీ ముట్టిచ్చిన అగ్గిపుల్లతోనే గుడిసెకు గూడ నిప్పువెట్టిండు. పైసలుండి గాదు, లేకియ్యలేదు భారతవ్వ. అదే పది రూపాలు వెడ్తే ఉప్పో, పప్పో అస్తదని భారతవ్వ ఇగురం.
మచ్చుకొక్కటే.. ఇట్లా ఆ ఎడ్డోనితోని ఎన్నో తిప్పలవడ్డది భారతవ్వ. ఏండ్ల వట్టి ఈ ఎడ్డోనితోని ఏగిచ్చుకస్తున్నది. కోపమొచ్చినప్పుడు నచ్చజెప్పుకుంటా, అడిగిందల్లా కొనిచ్చుకుంటా.. ఆదిరెడ్డిని, ఇద్దరు కొడుకులతోని సమానంగా పసివోరని లెక్క జూసుకుంటొస్తున్నది. కొడుకులు పెద్దగవుతున్న కొద్ది భారతవ్వకు భరోసా వెర్గుతున్నది. వాళ్లను జూస్కుంటనే భారతవ్వ బతుకుతున్నది.
‘సరేగని భారతవ్వ చిన్నబాపేం జేత్తండు?’, ‘ఇంకేం జేత్తడు బిడ్డా.. కేసీఆర్ పైసల్ నెలనెలా మూడు వేలు వడ్తున్నయి. అన్లకెళ్లి ఇంట్లకు రెండు వేలిత్తండు. మిగితా వెయ్యి ఆయన దగ్గర్నే ఉంచుకుంటడు. ఇట్టమున్న బజ్జీలు కొనుక్కదింటడు. తతిమయి మాత్రం అడగొద్దు.. అడిగితే ఆ రోజు ఇల్లంతా గాయి గత్తరే.
ఇట్లా.. మా ఇద్దరి మధ్య ఓ పది నిమిషాల పాటు ఫోన్ ముచ్చట్లు సాగినయి. కన్నారం మార్కెట్ల కూరగాయలమ్ముకుంటది భారతవ్వ. హుజూల్గా దిరిగే పోరగాండ్లు కేసీఆర్ ఓడిపోతడని వారం పదిరోజుల సంది చెప్తున్నరట భారతవ్వకు. ఇన్నొద్దుల సంది కోపాన్ని ఆగవట్టుకుంటున్న భారతవ్వ మునుగోడుల కేసీఆర్ గెలిసిండని తెల్వంగనే ఆ పోరగాండ్లను బండుగడ్గింది.
‘భారతవ్వా… మొన్న మునుగోడుల కేసీఆర్ రాకుంటేమైతుండె? ఆయనే ఊకే రావాల్నా?’ అని పరాష్కమాడిన. ‘కేసీఆర్ ఏం తక్వ జేసిండని మల్ల రాడు బిడ్డా.. ఆయ నేం జేయకుంటే మునుగోడుల మల్లెందుకస్తుండె? అగ్గొ చిన్నవాపు విలుస్తున్నట్టున్నడు.’ అని ఫోన్ అజ్జిరవ్వకిచ్చి ఆవలవడ్డది.