‘సీకటి సిక్కగైతున్నది.. సూర్యుడు నడీ నెత్తినుండంగా వోయిన మనిషి ఇంక రాకపాయేనెమురా నరిగా.. కొంచెం ఎదురుంగనన్న పోరా.. జర నీ దయ?’ అని నరిగానికి పన్జెప్పుడు పాపం.. ‘నాయిన అక్కడేమన్న ఆడుకుంటుండనుకుంటున్నవానే..? ఇరువై తాళ్లు.. ఎక్కాలె, దిగాలె, కల్లు ఇడ్సుడు, గోలలు గీసుడు, కుండలు గట్టుడు.. ఉత్తగనే అస్తదా కల్లు..? మా అస్తడు తీయ్, తెల్లారి పరీచ్చలున్నయంటే ఊకే లేప్తవ్’ అని చెయిలున్న వయ్యిలు బల్ల మొకానిసిరిగొట్టిండు నరిగాడు.
నరిగాడు ఐదో తరగతి సదువుతుండనుకుంటా..‘వాడికదార్లచ్చే టైమయితున్నది. ఈ మనిషి ఎప్పుడన్నా రానియి, నా పని నేన్జేసుకుంటా’ అనుకుంటా ఇంటెన్కకు వొయ్యి కుండలు కడుగుతున్న. సిన్నప్పుడు జరిగిన ఓ ముచ్చట యాదికొచ్చింది.
మా సుట్టం. వరుసకు సిన్నాయినయితడు. అసలే వానకాలం. జోరు గాలి వెడుతున్నది. వానలిసిరిసిరి సంపుతున్నయి. రెం డ్రోజులాయె తాళ్లెక్కక. ‘వద్దయ్యా.. వాడికదార్లు ఇయ్యాళ్ల తాళ్లెక్కలే అంటే ఏమన్న జుర్మానేస్తరా..’ అని మా సిన్నాయి మొత్తుకోంగ గూడ ‘రెండ్రోజులాయె వాడికదార్లకు కల్లువొయ్యక, ఎహే.. ఏమైతది మెల్లగ వొయి తాళ్లెక్కొస్త తీయ్’ అనుకుంటా మోకు, ముత్తాదు వట్టుకొని తాళ్లల్లకు వోయిండు. అవే ఆఖరి మాటలు.. ఆయ్న వోంగ గెరువిచ్చిన వాన, గంటాగినంక మళ్లా షురువైంది. ‘ఈ మనిషి ఎట్లొస్తడో ఏమో..’ అనుకుంటా నొసలుకు చేతిమట్ట అడ్డంబెట్టి ఎదిరుసూత్తున్నది సిన్నాయి గల్మకాడ. ఓ మనిషి ఆత్రంగా ఉరికొచ్చి సిన్నాయిన తాడిచెట్టు మీంచి వడి జరిగిపోయిండని చెప్పిండు. వాళ్లకు పిల్లల్లేరు. కత్తివడ్తనే కడుపు నిం డేది. కత్తి వట్టేటాయిన్నే కాటికి జేరిండు. ఒంటరైన సిన్నాయికి కూడు కరువైంది. ‘గౌండ్లాయిన చెట్టుమీంచి పడి సచ్చిపోతే గవర్నమెంటోళ్లు పైసలిత్తరవ్వా’ అని ఎవ్వలో సెప్తే.. ఎక్సైజ్ ఆఫీసు, ఆ ఆఫీసు, ఈ ఆఫీసులనుకుంటా ఏండ్లకేండ్లు తిరిగింది. ఆఖిరికి సిన్నాయి కూడా సిన్నాయిన గూటి కే చేరింది గనీ ఆమెకు చిల్లిగవ్వ గూడ చెందలె.
ఒక్కసారి మా ఊరి సిన్నాయిన గుర్తుకొచ్చేసరికి పాణమంతా అగులుబుగులైంది. చెయిలున్న కుండ పుష్కిపొయ్యి కిందవడ్డది గనీ ఇచ్కపోలే. కుండకు ఆయిస్సు బాగనే ఉందని మనుసులకుంటుండంగనే అరుగు మీదినుంచి ముచ్చట్లినవడ్తున్నయి. ఎవరా అని ఆత్రంగొచ్చి సూత్తే ముక్కాముల రాయమల్లన్న. రాయమల్లన్న మా దగ్గర కల్లు తాగవట్టి ఏండ్లాయె. అంటే మా దగ్గర వాడికదారు. ఆయన్నడిగన. ‘రాయమల్లన్నా.. మా సత్తయ్య కనవడ్డడా’ అని. ఆ మూలమీద కనవడ్డడు, వాన్ని సూసే అస్తున్నా అని చెప్పంగనే పాణం నిమ్మలమైంది. ఇంతల రానే అచ్చే మా సత్త య్య. ఊరు సగంబడా సత్తయ్యనే కల్లువోత్తడు. సైకిల్కు తలిగేసిన కల్లు కుండల్ని దించుకుంటా.. ‘ఇంతసేపటేవోతె కల్లెప్పుడొడుస్తదని సిన్నగన్న అంతే.. మనిషికి నాలికమీన్నే ఉంటయి మాటలు.. ‘ఆ.. ఇప్పటిదాన్క ఆడ గోలీలాటాడుకున్న..’ అనుకుంటా కోపానికచ్చిండు. రాయమల్లన్న, ఎల్లన్న, పోషన్న, రాజన్నలకు వాడుకం కల్లు పోసేసరికి రాత్రయింది. వాళ్లు ఎక్కడోళ్లక్కడ వోయినంక బుక్కెడంత బువ్వ తిని అడ్డమొరిగినం.
నా పేరు కన్నా సుగుణవ్వ. మాది యాదాద్రి భువనగిరి జిల్లా అడ్డగూడూరు మండలం డి.రేపాక ఊరు. ఉన్నొక్క బిడ్డను ఓ అయ్య చేతిల వెట్టినం. ఇగ సత్తయ్య, నరిగాడే నా జీవితం. నరిగానికి పెండ్లిజేత్తే కోడలొచ్చింది, ఏడాదిన్నరకు మన్వరాలు వుట్టింది. ఏ రందీ రంపట్కం లేదు. సంబురంగున్నం. కొడుకు, కోడలు కొసెల్ల సద్విండ్లు. కోడలు ఇంటిపట్టునుంటే, కొడుకు ఊరుపక్కనే ప్రైవేటు కొల్వు జేస్తడు. కొద్దో గొప్పో సంపాయిస్తడు. ‘చేసిన కట్టం సాలయ్య.. ఇగ నువ్వు తాళ్లెక్కుడు బంజేయి. ఇప్పటికే యాభై దాటినవ్. ఉన్న మూడెకరాల భూమిని సేతనైనన్ని రోజులు చేసుకుందాం’ అని ఎన్నోమాట్ల చెప్పిన.
2021 ఫిబ్రవరి 22: పొద్దుగాళ్లటి కల్లు ఇంటికాడ దింపి, ‘పొలం కాడికి వొయ్యి ఆనంగలటే తాళ్లెక్కి అస్తా…’ అనుకుంటా వోయిండు మా సత్తయ్య. రోజు పన్నెండు కల్లా అమ్ముడువోయే కల్లు గల్మముందు అట్లనే ఉంది. ఏడు కావస్తున్నది, అయినా ఆయాళ్ల అమ్ముడువోలె. సలికి మెత్తవడ్డదో ఏమో కల్లుకుండ.. ఇంట్ల వెడ్దామని చెయ్యి వట్టిన అంతే ఎట్లుందో అట్లనే ఇచ్కవోయింది. ‘అయ్యో.. ఇయ్యాళ్ల కల్లు బాకీ లేనట్టుంద’ని ఇచ్కపోయిన కల్లుకుండ మన్వరాలు కాళ్లకు కుచ్కపోగల్ల అని ఏరేస్తున్నా.. ‘కన్నా సత్తయ్య’ తాడిచెట్టు మీంచి కిందవడి కాలంజేసిండుల్లా అనే వార్త ఊరంతా వాకిన తర్వాత నాకినవడ్డది. అంతే సోయి తప్పి ఉన్నకాన్నే కూలిపోయిన.
2021, జూలై 2: మీ అమ్మను తీస్కొని ఈ 9 తారీఖున రవీంద్రభారతికి రావాలంటూ మా నరిగానికి ఫోనొచ్చింది. వాళ్లు చెప్పినట్టే 9 తారీఖు వోయినం. తాడిచెట్టు మీంచెల్లి పడి కాలంజేసిన గౌండ్లోళ్ల కుటుంబాలొచ్చినయి. స్టేజీ మీద కేసీఆర్ బొమ్మ పెద్దగ్గనవడ్తున్నది. ఒక్కరిద్దరికి శ్రీనివాస్గౌడ్, బూర నర్సయ్యగౌడ్, వివేకానంద సార్లు ఐదు లచ్చల రూపాల చెక్కులు చేతులవెట్టిర్రు. మీటింగైపోయి మేం ఇంటికన్న చేరలే మా అక్కౌం ట్ల గూడ ఐదు లచ్చల రూపాలు జమైనట్టు సెల్లుల మెస్సేజీ రానే అచ్చె.
2021, ఆగస్టు 13: ఈ నెల రైతుబీమా పైసల్ వడ్తయి సూసుకోర్రని అగ్రికల్చర్ సార్ మా నరిగానితో అన్నడట. ‘అమ్మా.. అకౌంట్ల రైతు బీమా పైసలు మళ్లో ఐదు లచ్చలు జమైనయే..’ అన్జెప్పిం డు. పోయిన మనిషి ఎట్లాగూ రాడు.. కనీసం ఆ కుటుంబాన్నయినా ఆదుకోవాలన్న సోయి నాటి గవర్నమెంటోళ్లకుంటే మా సిన్నాయి గ్గూడ న్యాయం జరుగుతుండె. మా బాధను అర్థం చేస్కొని మాకు న్యాయం జేసిన గవర్నమెం టోళ్లకు శనార్థులు. ‘నిజంగ దేవుడున్నడురా నరిగా’ అనుకుంటా సూర్యుని దిక్కు రెండు చేతులెత్తి మొక్కిన.
గడ్డం సతీష్,
99590 59041