‘నమస్తే తెలంగాణ, ముల్కనూరు ప్రజాగ్రంథాలయం’ సంయుక్తంగా నిర్వహించిన ‘కథల పోటీ-2022’లో రూ.3 వేల బహుమతి పొందిన కథ.
Sunday Story | సద్దికూడు దినే యాలైపోయాక.. “బరిగొడ్లను యిప్పండమ్మో!” అని దేవలం దగ్గిర గొడ్లుగాసే కొండన్న గెట్టిగా అరిసి.. జంగిటి దిక్కు సాగిపాయ. ముసిలి బర్రెను దప్ప, మిగిల్నోటిని ఇప్పి జంగిటికి తోలింది మాయమ్మ. జంగిటెనుములు సాగి మాఊరి వంకదాటి పొయినాక.. గొడ్లమ్మిడి పోలేని ముసిలెనుముకు సట్లో మిగిల్నె సద్దిబువ్వ కడుగునీళ్లలో బోసి ముందర బెట్టింది. అదిసద్దిబువ్వనూ, మాయమ్మనూ మార్సి మార్సి సూచ్చా.. పండ్లూడిపోయిన నోటితో నిదానంగా తింటాంది. ‘ముసిలి ముప్పున నాకింత బువ్వబెట్టే మాతల్లివమ్మా నువ్వు’.. అన్నెట్టుంటాయి ముసిలి బర్రె సూపులు. ‘నువ్వు జేసిన మేలు నేను బతికినన్నాళ్లు మర్శిపోతానా!?’ అన్నెట్టుంటాయి మాయమ్మ సూపులు. దాని వీపూ, మోరా నిమిరి మెడ తలుగు ఇప్పింది మాయమ్మ. అది సిన్నంగా వంకదిట్టు పోతాంది మేసిరాడానికి. దానికి ఊర్లో దూడలు పదికి పైనే జతవుతాయి. అప్పుడు ఆ దూళ్ల గుంపునకు ముసిలిబర్రె పెద్దదిక్కు మాదిరి కనబడతాది.. అచ్చం మా నారవ్వ మాదిరే!
ఇరుగు పొరుగు ఆడంగులు సేలల్లో పనికో, గెడ్డికో పోతా.. సిన్నపిల్లోళ్లను నారవ్వ దగ్గిర ఇడిసిపెడతారు. పిల్లోళ్లు బావులదిట్టు, వంకదిట్టు పోకుండా కనిపెట్టుకోమని బతిమాలి ఎలబారతారు. ఏడిసి అమ్మల ఎనకబడే పిల్లోళ్లను.. “నేనుండ్లే! మంచి కథలు సెప్తా రాండి” అని బుజ్జగిచ్చి.. “బెన్నే తిరుక్కోండిమ్మేయ్! పిల్లోళ్లు ఎగజూచ్చాంటరు” అని ఎనకనుండి అరిసి సెప్పుద్ది నారవ్వ.
వాళ్లొచ్చిన దనకా పిల్లోళ్లను కంటికి రెప్పలా కనిపెట్టుకోనుంటాదామె. అదేమాదిరి ఎనకమ్మటి ఉండే దూడలకు.. ‘మీరు పైరుచేలల్లోబడి తింటే రైతులు కొడతారు. వంక ఊబిలో దిగితే పానాలు పోతాయ్. వొంటిగా కోళ్లను దెంకపోయ్యే కుక్కలకు సిక్కొద్దు.. భద్రం’ అని ముసిలెనుము జాగర్తలు సెప్పుద్దనుకుంటా. మనకు తెలీకుంటే మటుకు వాటిమాటలు వాటికుంటాయి గదా!
* * *
యాడన్నా గొడ్డు సస్తే రాబందులకు ఈకెబెరికినట్టు.. ఎత్తుబడిన గొడ్లు, ముసిలి బర్రెల గురించి కటికెమనిషికి ఇట్నే పోబడి తెలిసిపోద్ది. మెడలో సత్తుకంటె, ముక్కుకు బులాకి, ఆముదం బూసి ఎనిక్కి దువ్విన తెలుపూనలుపూ కలగలిసిన జుట్టూ, లుంగీమీద జుబ్బా తొడిగి, ఎర్రగా వక్కాకు నవిలిన నోటితో.. టీవీయస్ బండిమీద తిరుగుతా ఆయప్ప మాఊర్లలో కటికగొడ్ల యాపారం జేస్తా ఉంటాడు. ఆరోజు ఆయప్ప మా ఇంటికొచ్చి.. “మీ ఇంట్లో ముసిలి బర్రె ఉందంట గదా! ఇచ్చారా!?” అని ముసిలెనుమును కోతకు అడిగిండు. మాయమ్మకు కోపమొచ్చింది. “మేము గొడ్డును కటెక్కు ఇచ్చామని యెవురన్నా మీకు సెప్పింది. పోయ్ రాపో!” అనింది కటువుగానే.“ఆఁ ఇంగ అ ది మీకు జేసే ఆదాయమేముంది?” అన్నేడు ఆయప్ప మామూలుగానే.
మా ముసిలెనుము కట్టుపాయపు పడ్డగా ఉన్నెప్పుడు.. మాయవ్వ కోడండ్లతో సతపోరి మాయమ్మకు తోలిపంపి, మట్టిలో కలిసిపోయింది. అందుకేనేమో.. అదంటే ఆమెకు పానం. నేను రంగంలోకి దిగి నాలుగు ముతక మాటలనేసరికి..
“ఎందుకులేబ్బా అంతకోపం” అంటా కటికె యాపారం మనిషి యలబారిపాయ. ఒకరోజు పొద్దు తిరుగుడు చేనికి మడవకట్టి ఇంటికొచ్చి, పెద్దపార కోళ్లగూటి బండమీద పెట్టబోతా ఉండగా.. “ఓ నాయినా! మూలీధికి బొయ్యి ఈర్రాఘవ మామను తొడకరాపో! ముసిలి బర్రెకు కాలిరిగింది, కట్టుగట్టియ్యాల” అని ఎనుముల కొట్టంలోనుండి మాయమ్మ గెట్టిగా కేకబేసింది. మాయమ్మ గొంతును బట్టి అర్థమయ్యింది.. అది పెద్దదెబ్బేనని. పొయ్యి సూజ్జును గదా! దెబ్బతగిలిన వూపున ఎట్నో ఇంటికొచ్చి పడిపోయింది. ముందరికాలు వట్టికాలిపైన మోకాలుదెగ్గిర విరిగిపోయి వేలాడుతా ఉంది. అది మాదిక్కు దీనంగా చూస్తా ఉంటే.. గుండెలమీద ఎవురో సమ్మెటతో మోదినట్టు బాధగా ఉంది. పరుగుపరుగున వీర్రాఘవ మామోళ్ల ఇంటికాడికి పోయినా. అప్పుడే ఆ మామ కాడి ఇప్పి ఎద్దులను గాటిమీద కట్టేస్తా ఉండాడు. ఆ మామకు పశువుల వైద్దెము తెలుసు. “మామా మామా! మా ముసలి ఎనుముకు కాలిరిగింది. కట్టు కట్టాల మామా” అని బతిమలాడినా.
ఆ పక్కనే ఉన్న మా అత్త వక్కాకు బొక్కలాడుతా.. “ఓయబ్బ! ఊరూ, మాలాడకు ఈ డాకటేరే దొరికిండబ్బా!” అని చెనికింది.
“మెట్టుతో నోటిమింద కొడ్తా.. అడ్డకూతలు కూచ్చే! అవతల మనిషి ఇబ్బంది పడి వాకిలిదొక్కి అడుగుతాంటే, ఇట్నేనా మాట్లాడేది?” అని మాయత్తను గదిరిచ్చి.. “నువ్వింటికి బొయ్యి కట్టుకు గుడ్డలు, రెండు కోడిగుడ్లు జూసిపెట్టు దొరా! నేను పసురాకు, ఎదురు దబ్బలూ దీసుకోనొచ్చా” అని వీర్రాఘవ మామ సెప్పగానే.. పానం నిమ్మలబడి, ఇంటికొచ్చి ఆయప్ప సెప్పినోటియి సిద్ధం జేసేలోపల ధర్మాత్ముడు, మద్దినాల సంగటిగూడా తినకుండా సెప్పినట్టే వచ్చిండు. మాయమ్మా నేనూ సాయం పట్టుకుంటే.. ఆ మామ బర్రెకాలుకు కట్టు కడ్తా.. “ఎట్టా జరిగిందిమ్మా!?” అనె. “ఏమోనన్నా! ఇది సుట్టుపక్కల దూడలను పెద్దదిక్కు మాదిరి ఎంటేసుకొని వంకలోకి మేతకు బోతది. వంక వతలి చేల మనుషులు ఎవురో కొట్నెట్టుండారన్నా!” అని అమ్మ బదులుసెప్పింది దిగులుగా. “సూచ్చా ఉంటే.. ఇది రాయితో కొట్టిన దెబ్బ మాదిరి ఉండాదమ్మా. అదిలిచ్చే అవతలికి బొయ్యే గొడ్డును కొట్టడానికి ముండనా కొడకలకు ఎట్ట సేతులొచ్చయో ఏందో!” అంటా కట్టుగట్టి లేసి నిలబడిండు మామ.
“అన్నా! ఇంతకూ దీని కాలు కట్టుకుంటాదా”.. మాయమ్మ గొంతులో ఆదుర్దా కనపడతానే ఉంది. “కట్టుకుంటాదిలేమ్మా!” అని ఇంటిదావ బట్టిండు మామ. ఆయన ఆ మాట మాయమ్మ సంతోషంకోసం అన్నెట్టుండాడు.. ఆయన గొంతును బట్టిసూచ్చే. ఇదేమో ముసిలిపాయపు గొడ్డయిపాయ. మనము ఎంతమంది మనుషుల గురించి వినలేదూ.. ముసిలిముప్పున దెబ్బలుతగిలి మంచాన బడి తిరుక్కోలాక సచ్చిపోయినారని. ఈ ఆలోచన రాగానే మరింత బాధయ్యింది నాకు.
అది మా ఇంటికొచ్చినాక ఎన్ని ఈతలు ఈనిందో గుర్తేలేదు. దాని పాలు తాగినకాడికి తాగి, మిగిలినోటియి అమ్ముకుంటిమి. దానికి పుట్టిన బిడ్డలను కొన్ని పాడికి ఉండిచ్చుకోని, కొన్ని అమ్ముకోని సొమ్ముజేసుకుంటిమి. సమయం తప్పి దాని బిడ్డ సచ్చిపోయి, సేపు కోసం పొదుగులో మూతిబెట్టే దూడ లేకపోయినా.. ఇంత వట్టిగెడ్డి దాని మొఖాన ఇదిలిచ్చి, పొదుగులో సెయ్యిబెడితే కదలకుండా పాలిచ్చే పెద్దబుద్ధి దానిది. వగిసిలో మా ఇంటికొచ్చి, మా ఇంట్లో భాగమయ్యి మాకింత సాయంజేసి ముసిల్దయిపోయి, కడాన ఈనాటికి కాలిరగ్గొట్టుకొని సెప్పుకోడానికి నోరులేనిపానం కళ్లమ్మటి నీళ్లు కారుచ్చా మాదిట్టు సూచ్చా ఉంటే.. మా ఇంటిల్లిపాదికీ పేగులు తెగుతావుండాయి.
“ఏందమ్మా! నువ్వు బర్రెకు దెబ్బ తగిల్తే ఇంతగా నొచ్చుకుంటా ఉండావే” అంటిని నేను. “అది మీకు గొడ్డు గావొచ్చు! నాకు మటుకు మాయమ్మ. మా పుట్టింట్లో అందరితో సెడ్డపడి దాన్ని నాకు తోలిచ్చి మాయమ్మ సచ్చిపాయా. అదీ, దాని కడుపున పుట్టిన బిడ్డలూ నాకు జేసిన సాయం మాయమ్మ బతికుంటే జేసునో లేదో! ఇది జేసినమేలు సిన్నదిగాదు నాయినా. ఈనాటికి ఇది కటికోని పాలైతదేమో!?” అనింది మాయమ్మ బాధగా. నిజమే! మానాయన జేసిన సేద్యంతోనే సంసారం సాగీలా మాయమ్మ. ఆడపిల్లోళ్లకు నలుగురిలో నామోసిగా ఉంటాదాని సెవుల్లోకి, ముక్కుల్లోకి పాడిమీద మిగిలిచ్చే కొనింది. సుట్టాలల్లో ఎవురి ఆడపిల్లోళ్లు మూలగూచ్చున్యా, ఎవురైనా నెలదప్పినా.. సారెలు, సీరెలు ఎత్తకపోయి సుట్టాలల్లో మా ఇంటి మర్యాద కాపాడింది మా నాయినిచ్చిన లెక్కతోగాదు. ఇది గెడ్డీ గేదం మేసి.. పాలగా మార్సి, మా ఇంట్లో పిండిన దాని నెత్తరతో.ఒక సారి మా సిన్న సెల్లెలు సీతామాలచ్చుమమ్మ సింతాకోళ్ల ఇంటికి సుట్టాలొచ్చింటే.. వాళ్ల పిల్లోన్ని రోజంతా ఎత్తుకోనునింది. ఆ పిల్లోని మెళ్లో గొలుసు పోయిందని మాయమ్మిమీద నింద బేసిండు పిల్లోని నాయన.
“నేను సచ్చిపోతానమ్మా!” అని మాయమ్మి ఏడుస్తా ఉంటే..
“నువ్వుండమ్మా! నా పెంపకం నాకు దెల్సులే!” అని అప్పటికప్పుడు మాయమ్మ దేవుడి పటాల ఎనక దాసి పెట్టిన పాలడబ్బులు దీసి, వాళ్లింటికి బోయి.. తీసుకోమని దేవుని పటంకాడ పెట్టింది. ఆ డబ్బులు ముసిలి గొడ్డు, దాని బిడ్డలమీద కూడబెట్టిందే.
అందరూ భయంభయంగా లెక్కదిట్టు సూచ్చే.. “గొలుసిచ్చే దొరికిపోతామని లెక్క దెచ్చి నాటకం ఆడతాండారు” అని లెక్క జోబీలో పెట్టుకున్నెడు వాళ్లల్లుడు. మల్ల దెలిసింది.. ఆ గొలుసు సీట్లాటలో వాడే పోగొట్టిండని. ఇయన్నీ గెవనానికొచ్చి.. ‘ముసిలెనుము జీవుడు పోతే మా ఇంట్లోనే పోవాల తప్ప.. కోసుకునేదానికి ఇచ్చేది లేదు!’ అని నా పానంగెట్టి జేసుకుంటి.
* * *
పోయిన కార్తీకమాసంలో మా ముసిలెనుము ఒకసారి సచ్చి బతికినట్టయ్యింది. ముసురుబట్టి కురుచ్చా ఉండిన వాన, జడివానగా మారి.. తుఫానుకు తిరుక్కున్నెది. వానలో ఎంతసేపని కట్టు గుంజలకు నిలగట్టి సంపుతామని, అట్ట తిరుక్కోనొచ్చాయిలే అని గొడ్లను వంకవతలి మిట్టకు తోలొచ్చినం. ఒక్కసారిగా వంకసాగడంతో అవతలిగొడ్లు అవతలనే నిలబడిపోయినాయి. వాటిల్లో మా ముసిలెనుము కూడా ఉంది. “నాయినా! అట్ట వంకదనకా పోయిరాపోరా! ఎనుములు అవతల నిలిసిపోయుండాయని అందరూ
పోతా ఉండారు” అని మాయమ్మ చెప్తే పోయినా. వంక మాంతంగా పారతా ఉంది. బలంగా ఉండే గొడ్లు ఒక్కొక్కటే దాటి ఇవతలికి వస్తా ఉండాయి. మాయిగూడా రెండు దాటొచ్చినయి. వాగు మట్టం అంతకంతకూ పెరుగుతాంది. ముసిల్ది మాత్రం దాటుకుంటానో లేదోనని భయపడి అవతలి పక్కనే ఉండాది. నేను పొయ్యి అదిలిచ్చే.. వంకదాటుకుంటాదేమోనని వంకలో దిగినా. “ఒరే! తెలివుందా లేదా? భద్రం గావాల. దాటుకోలేవ్” అని అందరూ అరుచ్చావుండారు. నేను లెక్కజెయ్యకుండా వంకలో దిగినా. నడమల్లోతు నీళ్లదూరం పోతానే.. నీళ్ల వరవడి నన్ను తొయ్యసాగింది. కుడికాలు ఎత్తి పెట్టేలోపు సిలపరి సెప్పు ఊడిపోయి నీళ్లమ్మిడి పోయింది. నా వొంట్లోకి భయమొచ్చింది. రెండో సెప్పుగూడా నీల్లపాలుజేసి యెనిక్కొచ్చినా.
‘దా.. ప్రివ్వి.. దా!” అని పిలిచ్చే.. నా గొంతు గుర్తుబట్టి అరిసింది. దానికి కొంచెం ధైర్యం వచ్చినట్టుండాది. అడుగుముందుకేసి వొంకలో దిగింది. నడిమధ్యకొచ్చింది. ‘ఇంగేముంది.. ఇవతలికి వచ్చిందిలే!’ అనుకున్నా. ఒక్కసారిగా నీళ్ల వరవడికి ముసిలి గొడ్డు నిలదొక్కోలాక పట్టుదప్పింది. గొడ్డు తిరగబడి దాని నాలుక్కాల్లూ పైకి లేసినయ్. నా గుండె ఝల్లుమనింది. కళ్లముందరే సుళ్లుదిరిగే నీళ్లమ్మిడి ముసిలి బర్రె కొట్టుకోనిపాయ. ఆడికీ కొంతదూరం వంకగడ్డన పరిగెత్తినా, కనపడక పాయ. “చాతలారా బర్రెను నీళ్లపాలు జేచ్చివి గదరా!” అన్నారు పక్కనున్నోళ్లు. అప్పటికే కంజీకటిబడి దీపాలుబెట్టే యాలయ్యింది. నేను పిల్చి దానిపానం నీళ్లపాలు జేచ్చినానని నాకూ దుఃఖం ముంచుకొచ్చింది. గొడ్డును గంగలో కలిపొచ్చిన సంగతి మాయమ్మకు జెప్పి..
“నువ్వుగాంగా కావాలని జేచ్చివా నాయనా! అంతా గంగమ్మ దయ!” అనింది మాయమ్మ. ఆరేత్రికి మిగిల్నోల్లము తలాపిడస అన్నం తిని సలికి ముడుక్కుంటే.. మాయమ్మ మటుకు మెతుకు ముట్టకుండా మాటిమాటికీ వాకిట్లోనుంచి ఈదిలోకి సూచ్చా ఉండాది. ఎప్పటికో నిద్దర బట్టబోతాండగా బర్రె అరుపు వినొచ్చింది. “నాయినా! కరెంటు బోయినట్టుంది.. బ్యాటర్ లైటు తీసకరా” అన్న మాయమ్మ పిలుపుతో, పూర్తిగా మెలుకువ వచ్చి బయటకొచ్చి సూచ్చే.. లైటు వెలుగులో ముసిలెనుము. ‘నేనొచ్చినా!’ అని మమ్మల్ని సూసి అరుచ్చా ఉంది సలికి వనుకుతా. గుంజకాడ ఇంత వట్టిగెడ్డి బేసి, దానికి తలుగు బెట్టి మాయమ్మ అప్పుడు బువ్వతినింది. నాకు.. ‘నావల్లనే!’ అనే బాధ తీరింది. ముసురు తగ్గినాక ఒక ఆదివారం నాడు కోడిపుంజును కోసి గంగమ్మకు పొంగల్లుబెట్టి మాయమ్మ మొక్కు దీర్చుకునింది.
* * *
కాలికి కట్టుతో కదల్లాకుండే ముసిలెనుముకు మేతా, నీళ్లు పెట్టడానికి కొట్టంలోకి పోయినప్పుడల్లా.. ఈ సంగతులన్నీ గెవనానికొచ్చి కడుపులో బాధైతాంది. వారం పదిరోజులై పాయ, దానికాలు కట్టుకున్నెట్టు కనబడ్డం లేదు. “బర్రె పరిచ్చితి ఏంది మామా” అని వీర్రాఘవ మామను ఎచ్చరిచ్చే, వచ్చి సూసి.. “రెండు వారాలకు మళ్లీ కట్టుగట్టి సూజ్జంలే దొరా” అంటా బీడీ తాగుతాఎలబారిపాయ. సేని దిట్టు పోదామని, సద్దికూడు తినే టయానికి కటిక మనిషి, దళారి పిచ్చిమామను తోడుకోని మళ్లీ మా ఇంటికొచ్చిండు. వాళ్లొచ్చింది కాలిరిగిన మా ముసిలిబర్రె కోసమేనని అర్థమయ్యింది. మా నాయనతో అప్పటికే మాటలు జరిగినట్టుండాయి. లేకుంటే వాళ్లకు నా ముందరికొచ్చే ధైర్యం లేదు. దానికి కాలు ఇరక్కముందే ఒకసారి కటెక్కు అడిగి నాసేత తిట్లు పొయ్యుండారు గదా!
నాకింగ సద్దిబువ్వ తినబుద్ధిగాక, సెయ్యికడుక్కొని బయటికొచ్చి.. “కూకోండి మామా!” అంట పిచ్చిమామ దిట్టు సూచ్చా. వక్కాకు తుపక్కన గోడపక్క ఊసి, పైగుడ్డ సర్దుకుంటా.. “ఏమబ్బా! బాగుండావా” అని పలకరిచ్చిండు యాపారం జేసే ఆ మనిషి. ఆ యప్ప మాములుగా అడిగినా.. అది నాకు యాన్నో తగిలింది. ‘ఇంతకుముందు అడిగితే కాదన్నావు గదా! దానికి కాలిరిగింది, కట్టుకునేది బరువు. పళ్లు ఊడిపోయిండాయి.. గెడ్డిగూడా సరిగా తినలేదు. పనుకుంటే లెయ్యలేదు.. నలుగురుబట్టి లేపాల. అది మీకేమైనా ఆదాయం జేసేదుండాదా? మేపు దండగ్గాకపోతే! ఆపొద్దు మామిందికి గయ్యమని లేసినోడివి.. ఈపొద్దు దాన్ని మాకు అమ్మకుండా ఎట్టా తప్పించుకుంటావో నేనూ జూస్తా!’ అన్నెట్టుగా ఉండాదా పలకరింపు. నేనేమీ బదులు పలకలా. మాయమ్మ తలొంచుకోని బియ్యంలో రాళ్లు యేరుకుంటాంది..
ఇదేం పట్టనట్టు నా బాసేలి మా సంటితల్లికి జల్లో పూలు పెడతా ఉంది. “నువ్వన్నా ఏమన్నాజెప్పు మామా!” అన్నేడు పిచ్చిమామ మా నాయనతో. “సెప్పేదేముంది మామా! నీకు తెల్దా? మా రాతో.. దాన్రాతో! పాయంలో దాన్ని అమ్ముకోలేక పోయినా. ఈనాటికి గాటిమీద గొడ్డు సెరుపయ్యిండాది. వచ్చే ఎంత, పోతే ఎంత. దాని బాధ సూడలేకుండాము. ఏదోకటి జేసి తోలకపోండి” అని తీరుమానం జేసిండు మా నాయన. నాకు పదురు బుట్టింది. ఇప్పటికి నేను మా నాయనకు ఎదురాడింది లేదు. అది మాకు జేసిన మేలుకు బర్రెను సూచ్చా సూచ్చా కోతకు ఇచ్చేదానికి పానం ఒప్పుకోడంలేదు. అటు నాయన, ఇటు పాశం. నా కండ్లలో నీళ్లు మాయమ్మ కనిపెట్టింది. మా నాయనకు ఎదురు సెప్పలేదు. పిచ్చిమామ సంచాకారం మా నాయన సేతిలో పెట్టబోతా ఉండాడు.. బేరం తెంచేదానికి. ఎట్నో కనాకష్టంగా.. “గొడ్డును ఇచ్చేది లేదు మామా!” అని అనగలిగాను.. తలొంచుకొని, పానమంతా ఉగ్గబట్టుకోని. మా నాయన మొకంలోకి సూడాలంటే భయమైతాంది. మా నాయనకు కోపం నసాలకి లేసింది. “దాన్ని వాన్నే కోసుకోని తినమని సెప్పు మామా! రైతుకు పనికిరాని గొడ్డును ఏమి జేసుకోవాల్నో ఆయన్నే సెప్పమనండి. వాటం తప్పొయ్యింది. ఎట్టబొయ్యేదాన్ని అట్ట పోనియ్యాల. ఎవురు తినేది వాడు తినాల. అన్నిటికీ మనం కర్తలమా! ఈనాటికి మా కొంపలో నా మాటకు విలువలేకుండా పొయ్యింది. ఇది వాని పునికెన పుట్టిన బుద్ధి గాదులే! వాళ్ల బుద్ధిబుట్టినట్టు జేసుకోనీ!” అంటా మాయమ్మ దిట్టు ఉరిమిచూసి, కండవ ఇదిలిచ్చి బుజానేసుకొని విసురుగా బయటికిపోయిండు మా నాయన. “అదిగాదురా! మీ నాయన సెప్పింది గూడా..” అంటా మాయమ్మ ఏదో సెప్పబోయింది.
“ఏది గాదమ్మా! యాలగాని యాల నాయన ఎమ్మార్వో, ఎండీవో, బ్యాంకీ సారూ ఎవురుబడితే వాళ్లను ఇంటికి తెస్తే, అప్పటికప్పుడు దాని పొదుగు బిండి కాపీ జేసి ఇస్తావుంటివే. దాని పానం గురించి గంగమ్మకు మొక్కున్నె దానివి.. ఈపొద్దు నువ్వు గూడా నాయన మాట ఇనమంటే ఎట్టా? అది నిలబడి పొయ్యిందనే గదా! రేపు మీరుగూడా పనిజెయ్యలేక నిలబడిపోతే.. తిండిదండగ అవుద్దని మీగ్గూడా పురుగులమందు పొయ్యెద్దా!?” అంటిని కోపంగా. కోపంలో అంతమాట అంటాననుకోలేదు. “పోరా పిచ్చినాకొడకా! పాలుదాగిన గొడ్డుమీద అంత పానం కొటకలాడే వాడివి.. నువ్వేనా మాకు మందు పోసేది!” అని, పిచ్చిమామ దిట్టు తిరిగి.. “అన్నా! వాడి మాట కాదని గొడ్డును ఇచ్చినా.. కుల్లుకుంటా ఉంటాడు. పోయిరాపోండి” అనింది. “మనగుండా ఈళ్ల ఇంట్లో గలభా ఎందుకు పోదాం పాప్పా!” అనుకుంటా వాళ్లు యలబారి పోయిరి.మాయమ్మ సూడకుండా నేను మా బాసేలి గడ్డం బట్టుకోని.. “మ్మేయ్! ముసిలి బర్రెకు మెత్తటి గెడ్డేసి మేపు. పిరికెడు ఎక్కువగా తవుడేసి నీళ్లు తాపు” అని బంగపడుకున్నా. దానికి మళ్లీ కట్టు కట్టించినా కూడా.. కాలు మోదుగా తయారయ్యింది తప్ప పూర్తిగా బాగుపడలేదు. ఇప్పుడు దానిపేరు.. కుంటెనుము.
* * *
ఉగాది రోజులు. పొద్దుతిరుగుడు పూలు కోపిచ్చి కళ్లానికి తోలి, మద్దినాల సంగటికి ఇంటికొచ్చినా. నా గిన్నెలో సంగటిబెట్టి కుంటెనుముకు నీళ్లుతాపి రావడానికి పోయిన నా భార్య.. “ఓబ్బా! ఎనుము అదోరకంగా ఉంది. సూజ్జువురా” అంటా పిలిసింది ఆదుర్దాగా. నేను పొయ్యేసరికి పానమిడిసిన ముసిలెనుము కండ్లు, నన్నే జూచ్చా.. ‘పొయ్యొచ్చా నాయనా!’ అన్నెట్టుండాయి. దాని మెడ తలుగు తప్పిచ్చినా.
గల్ఫ్ దేశమైన కువైట్లో.. భవన నిర్మాణ కార్మికుడిగా పనిచేస్తున్నారు గంటా వెంకటరెడ్డి. తల్లిదండ్రులు రామలక్ష్మమ్మ – సుబ్బారెడ్డి. స్వస్థలం కడప జిల్లా గోపవరం మండలంలోని పాయకట్టు ప్రాంతపు కుగ్రామం.. బేతాయపల్లె. బద్వేల్లోని బీవీఆర్ కళాశాలలో బీఎస్సీ చదివారు. బతుకుదెరువు కోసం గల్ఫ్ బాటపట్టారు. తెలుగు సాహిత్యంపై మక్కువ ఎక్కువ. బతుకు దెరువుకోసం ఎడారి దేశం వచ్చి.. నానా కష్టాలు పడుతున్న తోటి కార్మికుల వెతలను ‘ఎడారి సేద్యం’ పేరుతో అక్షరీకరించారు. ఆ కథను ఫేస్బుక్లో పోస్ట్ చేయగా.. పాఠకుల నుంచి మంచి స్పందన వచ్చింది. ఈ కథను చదివిన కొందరు సాహితీమిత్రులు.. కథలు రాయమని ప్రోత్సహించారు. అప్పుడే.. తన పాడిపశువుతో ఏర్పర్చుకున్న బంధాన్ని ‘మెడ తలుగు’ కథగా రాశారు. వీరి తొలి కథకే ‘నమస్తే తెలంగాణ – ముల్కనూరు ప్రజాగ్రంథాలయం’ అవార్డు దక్కింది. గల్ఫ్ జీవితంలోని పని ఒత్తిడి వల్ల ఎక్కువగా రాయలేకపోతున్నాననీ, భవిష్యత్తులో మరిన్ని కథలు రాస్తానని రచయిత చెబుతున్నారు.