బడికి పోవాలనే ఆశ ఉండే,
సదువుమీదనే ధ్యాస ఉండే,
గాశారం మంచిగ లేక సదువు మానేశిన,
నిన్ను మాత్రం నా తీరుగా కానియ్య బిడ్డ,
నమ్ముకున్న పెనిమిటి నడిబజార్ల ఇడిశిపాయే,
బతుకాగమై దరిదొరకని నదిని ఈదవడ్తిమి,
రందివడకు బిడ్డా నీ తోడుగ నేనున్నా….
నా రెక్కల కష్టంతో నిన్ను సదివిపిస్తా,
నా హిమ్మతితో, నీ ఉన్నతికై పరితపిస్తా,
కలతవడకు బిడ్డా నీ అండగ నేనున్నా….
నడుస్తున్న బాటలో పల్లేరు ముళ్లున్నై,
రాళ్ళూ, రప్పలతో దారంతా నిండి ఉన్నది…
నీ పాదాలకింద నా చేతినుంచి నిన్ను నడిపిస్తా…
గుబులు వడకు బిడ్డా నీ ఎంబటి నేనున్నా
చేరాల్సిన దూరం కానొస్తలేదు,
బతుకుపోరు ఎందాకో సమజైతలేదు…
చింతవడకు బిడ్డా నీ చెంతనె నేనున్నా….
నువ్వు ఎదిగే క్రమంలో….
గుంటనక్కలు ఈలలేస్తూ ఎంటవడతై,
చిత్తకార్తె కుక్కలు చొంగ కార్చుతూ అదనుకై వేచి చూస్తై….
ఇగో ఎదురు తిరిగే స్ఫూర్తిని నూరి పోస్తున్నా,
ధైర్యమనే రాయిని నీ చేతికిస్తున్నా…
కాలం నీవైపు మొగ్గు చూపేదాంక
నిరీక్షించు….రక్షక భటురాలివై….
మగువలను భక్షించగ చూసిన
దుష్టులను శిక్షించు…
– ఎన్.లహరి
98855 35506