అలా తోటలోకి వెళ్తానా
ఆకులన్నీ చిరునవ్వుతో పలకరిస్తాయి
కొమ్మలన్నీ వంగి వంగి సలాము చేస్తాయి
పువ్వులేమో విరిసి విచ్చుకుని
స్వాగతం చెబుతాయి
వెనక్కి తిరిగి రోడ్డెక్కుతానా
ఎవరో తరుముతున్నట్టు
అందరూ తమ ముఖాల్ని
జేబుల్లో వేసుకుని
ఒకటే పరుగు
నే తిరిగి తోటలోకెల్దామంటే
నాకూ ముఖం లేదు
కాలుష్యం రద్దీలో
ఎక్కడో పారేసుకున్నా….
————
బీటలు వారిన నేల మీద కూర్చుని
ఆకాశం కేసి చూస్తున్నారంతా
ఆశగా దీనంగా
నేను
రాత్రంతా
మబ్బుల్ని తవ్వుతూనేవున్నా
ఒక్క చినుకూ రాలలేదు
కానీ
ఎదురుచూస్తున్న కళ్ళలోంచి
కన్నీటి చుక్కలు
టప టపా రాలాయి
-వారాల ఆనంద్