2007: -‘ఆయిళ్లటి నుంచి అంతెటో కుస్ర కుస్ర గొడ్తున్నవు, లోజరం గినా కొడ్తుందా ఏంది?, రామారావు డాక్టర్ దగ్గిరికి పొయ్యొద్దాం పా’ అని అమ్మ అంటె గూడ ‘ఎహే.. నాకేమైందే.. రెండు తాళ్లెక్కస్తే పనయిపోద్దాగు’మని జబ్బకు మోకేసుకొని సైకిల్ వట్టుకొని తాళ్లళ్లకు బైలెల్లిండు బాపు.
మాది రాజన్న సిరిసిల్ల జిల్లా, తంగళ్లపల్లి మండలం, నేరెళ్ల ఊరు. మాకు ఊళ్లెనే శాయ హోటలుండేది. అందుకే మా ఇంటిపేరు అతికం అయినా మా బాపును హోటల్ శంకరయ్య అనే పిలుస్తరు ఇప్పటిగ్గూడ. హోటల్ ఎప్పడో బందయ్యింది గని, బాపు పేరు మాత్రం అట్లనే ఉండిపోయింది. అటు తాళ్లెక్కుకుంటా ఇటు హోటల్ నడిపేటోడు గని, ఇప్పుడు ఒక్క తాళ్లెక్కుడే పనయ్యింది. ‘అరేయ్ బాలుగా బాపు అప్పుడనంగా వోయిండు, ఇంకా రాకపాయె.. ఒక్కడుగు ఎదురుంగనన్న వొయిరారా’ అని అమ్మంటే బండేస్కొని తాళ్ల బాట వట్టిన. ఎక్కడ గూడ బాపు ఎదురుంగ రాలేదు. తాళ్లు కనవడేంత దూరం బొయి నొసలుకు చేతిమట్ట అడ్డం బెట్టుకొని ఆకాశం దిక్కు సూత్తె బాపు కనవడ్తలేడు. దగ్గరికి వొయి సూద్దామని బండి రోడ్డు మీద స్టాండేసి తాడు దగ్గరికి వొయిన. బాపు నడుముకు మోకుంది, ముత్తాదుకు కత్తులున్నయి గని మనిషిది ఉల్కు, పల్కు లేదు. రెండు చెయ్యిలు గుండె మీద వెట్టుకొని అడ్డంబడి ఉన్నడు. జీవునముంది గని ‘బాపు.. ఓ బాపూ.. అని పిలిస్తే సప్పుడు లేదు. కన్నారం అపోలో దవాఖానకు పట్కవొయినంక తెలిసింది ఆయనకు అటోటాక్ అచ్చిందని. వారం తర్వాత బిల్లుగట్టి ఇంటికచ్చినం.
***
నా పేరు బాలాజీ. తాళ్లెక్కుడు మనతోనేడైతదని కన్నారంలనే హోటల్ బిజినెస్ వెట్టిన. కరోనా పాడుగాను మా జీవితాలను ఆగం జేసింది. ఎక్కడికక్కడ ఆమ్దానీ ఆగిపోయింది. చిట్టీలు, ఈఎంఐలు, కిరాయిలు అన్ని మీద వడ్డయి. అప్పు తెచ్చీ తెచ్చి కాయిదాల కుప్ప పెరుగుతున్నది గనీ ఏం బిజినెస్ వెట్టినా అప్పులు మాత్రం తగ్గుతలెవ్వు. కొడుకు తరుణ్ ఇప్పుడు పదో తరగతి. సర్కారు బల్లె సదువుతున్నడు. బిడ్డ వైష్ణవి పన్నెండైపోయింది. ఇగ నాతోని గాదు బిడ్డ అంటే సదువు
బంజేసి ఇంటికాన్నే ఉంటున్నది.
2022: ఈ నెల పదిహేనో తారీఖు.. పెద్ద బల్గం లేకపోయిన, పెద్ద బంగ్లాలు లేకపోయిన కట్టం జేస్కునేటందుకు రెక్కలున్నయనే బలం నాది. ఇప్పుడు గాకపోతే ఇంకొన్నొద్దులకన్నా మంచిరోజులు రాకపోతయా అనుకుంట నిద్రవోయిన. కొద్దిసేపటికి ఏమైందో ఏమో ఎడమపక్క నొప్పిలేసింది. మొసెల్తలేదు. నా పెండ్లాం కల్యాణికి చెప్తే, తమ్మున్ని తోల్కచ్చింది. ఇగ నాకు సోయి లేదు. తెల్లారి లేసిసూత్తే అంతా కొత్తగ్గనవడ్తున్నది. గూనెపెంకల ఇల్లు, నుల్క మంచంల ఉండే నేను మెత్తటి పరుపులు న్న. సుట్టూ నా అసొంటోళ్లు మస్తు మందే ఉన్నరు. ‘తమ్మీ ఎక్కడున్నంరా..’ అని సీనుగాన్నడిగితే అప్పుడు చెప్తున్నడు ‘నిమ్స్ దవాఖాన్ల, పట్నంల ఉన్నమ’ని. కాళ్ల కట్టుకు కల్యాణి రందితోని కూసున్నది. ‘నిమ్స్ డాక్టర్లు నీ గుండెకు స్టంట్లు ఏసిర్రని’ జెప్తే పానం ఎల్కపోయింది.
ఇదంతా ఒకెత్తయితే.. నిమ్స్ దవాఖాన నుంచి డిశ్చార్జవుడు ఒకెత్తు. ‘మిమ్మల్ని రేపు డిశ్చార్జి చేస్తం రూ.88,823 తయారు జేస్కోర్ర’ని సిస్టరమ్మ చెయ్యిల కాయిదం పెట్టివోయింది. ఉన్న ముగ్గురం ఒకలి మొగం ఒగలం సూస్కున్నం. ‘ఎన్నిరోజులుంటరో ఉంచుకోర్రి ఇక్కన్నే ఉంటం గని, బిల్లయితే గట్టమని’ నేనయితే ఆ సిస్టర్తోని లొల్లి వెట్టుకున్నంత పన్జేసిన. మా దగ్గర ఒక్క రూపాయి లేదు మరేం జెయ్యాలె.
‘మీ దగ్గర రూపాయి గూడ తీస్కోం, గంగాధర్ సార్ డిశ్చార్జి చేసి పంపుమన్నడని’ ఆ సిస్టరే అచ్చి తెల్లారి జెప్పింది. నిమ్స్ దవాఖాన్లకెళ్లి డిశ్చార్జయివోతున్నం. నాకో డౌటచ్చింది. ‘ఔరా ఈ గంగాధర్ సార్ ఎవ్వల్రా.. నా నోరుకే భయపడ్డడంటవా..?’ అనడిగిన. మావోడు నవ్వవట్టిండు. నువ్వు లోపల మంచిగ బెడ్డుమీద వడుకున్నవ్. మా కట్టం మేం బడ్డం. మన శాయ బం డి పక్కపొంటి ఉండేటోడు శ్రీకాంత్.. మా దోస్తు. ఆయనగ్గూడ ఏదో పనివడి నిమ్స్ దవాఖానకచ్చిండు. ఏమైందే సీనన్న గిటొచ్చినవనడిగితే.. మన కథంతా జెప్పిన. ‘మీరేం బాధవడకుర్రి మీకు మన ప్రభుత్వం ఉన్నది, మంత్రి కేటీఆర్ సారున్నడు, అన్ని సారే సూస్కంటడని’ మాకు ధైర్నం జెప్పిండు. శ్రీకాంత్ మన ముచ్చట కేటీఆర్ దగ్గర్కి తీస్కవోయిండట. కేటీఆర్ సార్ ఆఫీసుల కెళ్లి నాకు మహేష్, ప్రవీణ్ సార్లు ఫోన్జేసి భరోసా ఇచ్చి ర్రు. నిమ్స్ దవాఖాన్ల గంగాధర్ కొంచెం పెద్ద సారు. ‘ఫలానా అతికం బాలాజీ మావోడే.. ఆ బిల్లేమన్న ఉంటే మేం గడ్తం గని, ముందైతే ఆయనను ఇంటికి పంపుర్రుమని’ గంగాధర్ సారు గ్గూడ వాళ్లు ఫోన్జేసిర్రు. అందుకే సార్ మన దగ్గర రూపాయి తీస్కోకుండ ఇంటికి పంపుమన్నడ’ని తమ్ముడు పూసగుచ్చినట్టు చెప్పిండు. నాకెవ్వల్లేరనుకున్న.. నా బలగం పెద్దదని, ఆ బలగమే నాకు బలమైందని అప్పుడర్థమైంది. ఆటోలకెళ్లి ఎనుకకు చూసిన.. నిమ్స్ దవాఖాన పెద్దగ ధీమాగ కనిపిస్తున్నది.
– గడ్డం సతీష్, 99590 59041