కొందరు మాటిస్తారు కానీ ఇచ్చిన మాటను దాటేస్తారు. మరికొందరు మాటిస్తారు కానీ అరుదుగా పాటిస్తారు. కొందరే మాటిస్తే పాటిస్తారు, పాటిస్తేనే మాటిస్తారు. ఇచ్చిన మాటకోసం చావునైనా చిరునవ్వుతో స్వీకరిస్తారు. అటు ఇటుగా ఇరవై ఏండ్ల కిందట రక్తం చుక్క రాలకుండా ఆకు పచ్చ తెలంగాణ తెస్తానని మాటిచ్చిన ఓ యోధుడు పుష్కరకాలంలో జాతి జనులకు ఇచ్చిన మాటను నిలబెట్టుకున్నాడు. అతడు గొంతెత్తి చేసిన వాగ్దానం ఉత్తుత్త సమస్య కాదు. ఏండ్లకు ఏండ్లుగా రక్తం ఏరులై పారి, ఎంతోమంది పోరాడి పోరాడి అసువులు బాసినా సాధించలేని జటిల స్వరాష్ట్ర సాధన సమస్య. అతిరథ మహారథులే పోరాడి పోరాడి ఓడిపోయి అలిసి ఇక తమతో కాదులే అని చేతులెత్తేసిన సమస్య.
సమస్య సరే అతడు నడిచిన దారి పూల దారేమీ కాదు. కాలం అనుకూలమైనది అసలే కాదు. ఓ వైపు ఇక మనకు ఎదురెవరూ లేరని వలసవాద ఇనుప ముక్కు కాకులు అందినకాడికి కాజేసి దొంగ జపం చేస్తుంటే మరోవైపు ఇంటివాడే దొంగల్లో కలిసి పరాయివాడికి సద్దులు కడుతున్న కాలం. ఆక్రోశం ఆవేదనలను ఇనుప బూట్లతో తొక్కిపెడుతూ తెలంగాణ పేరెత్తితేనే కేసులు పెట్టేకాలం. నిషేధపు నీడలో ఖాకీల కాపలాలో కత్తుల వంతెన మీద నెత్తురోడుతూ గుడ్డుకు కుంచెడు దుఃఖంతో ఎవరు వస్తరా అని ఎదురుచూస్తూ జాతికి జాతి కడుపు మంటతో ముందుకుసాగుతున్న కాలం.
పెను ప్రళయాన్ని సృష్టించే ఒక తుపాను ఒకేఒక్క చినుకుతో మొదలైనట్లు, కొండల గుండెలను చీల్చుకొని ముందుకుసాగే నది చిన్న పాయతో మొదలైనట్టు, చరిత్రను తిరగరాసే అతడు ఒక్కడే పిడికెడు మందిని జమ కొట్టుకుని జాతి జనుల చిరకాల వాంఛను లక్ష్యంగా పెట్టుకొని బయల్దేరాడు. కొందరు నవ్వారు. కొందరు వెక్కిరించారు. కొందరు కాదన్నారు. కొందరు వెంట ఉన్నారు. కొందరు వెన్నుపోటు పొడిచారు. ఎవరేమన్నా, ఎవరేం చేసినా అతని ప్రయాణం ఆగలేదు. కలిసి వస్తే గొంగళి పురుగును కూడా కౌగిలించుకున్నాడు. కాలడ్డం పెడితే ప్రాణం మిత్రుడినైనా దూరం పెట్టాడు. బెదరకుండా, గుండె చెదరకుండా అడుగు ముందుకేసి అడ్డువచ్చిన అందరిని అడుగునేసి ఎత్తిన పిడికిలిని జెండాగా చేశాడు.
ఆ మహాప్రస్థానంలో గల్లీ గల్లీ తిరిగాడు. ఢిల్లీ దాకా వెళ్లాడు. జాతి ప్రజల గొంతును ఒక్కటి చేసి లొల్లి మొదలుపెట్టాడు. ఏకే కదా అనుకున్నోళ్లకు మేకులా మారాడు. పిల్లగాలిలే అనుకున్నవాళ్లకు హోరుగాలై ఉక్కిరిబిక్కిరి చేశాడు. ప్రలోభాలకు ఒగ్గ లేదు. కేసులకు తగ్గలేదు. అదిలిస్తే అదరలేదు. బెదిరిస్తే బెదరలేదు. అగ్గి రాజేశాడు. మాటలను తూటాలుగా చేసి ఆకాంక్షను రగిలించాడు. జిజ్ఞాసను కలిగించాడు. కొండంత ధైర్యంతో కొండను ఢీకొట్టాడు.
సమస్య ఒక్కటే అయినా దానితో వీరుడు యుద్ధం చేస్తాడు. యోధుడు పోరాటం చేస్తాడు. విజయం కోసం చేస్తే యుద్ధం. విముక్తి కోసం చేస్తే పోరాటం. గతమంతా ఈ సమస్య మీద యుద్ధమే జరిగింది. గెలుపోటములతో ముగిసే యుద్ధం ఓటమినే బహుమతిగా ఇచ్చింది. కానీ, ఇతడు ఎంచుకున్న పంథా వేరు. అక్కడే సమైక్య శత్రువుల అంచనాలను తలకిందులు చేస్తూ దాన్ని యుద్ధ స్థాయి నుంచి పోరాటస్థాయికి తీసుకెళ్లాడు. పోరాటంలో విముక్తి తప్ప గెలుపోటములుండవు. అది గెలిచేవరకు నిలిచి సాగుతుంది. అతడు తన పోరాటంలో తెలంగాణ నేలను యుద్ధ భూమిగా చేశాడు. ప్రతి మనిషిని సైనికుడిగా తీర్చిదిద్దాడు.
తను ఎంచుకున్న ప్రయాణంలో నయానా భయానా సామదాన భేద దండోపాయాలతో శత్రువు కుట్రలు పన్నిన ప్రతీసారి వాటిని బద్దలుకొట్టాడు. మంది మార్బలాన్ని దించి ఒంటరిని చేసిన ప్రతిసారి నేలకు విసిరిన బంతిలా రెట్టింపు బలంతో లేచాడు. మట్టుబెట్టాలనుకున్న ప్రతీసారి గట్టి పోటీ ఇచ్చి గట్టెక్కాడు. చివరికి తనకు తాను బలిపీఠమెక్కి ప్రాణం తృణప్రాయమని చావు నోట్లో తలపెట్టాడు. మెడమీద కత్తి పెట్టి ప్రాణం కావాలా, తెలంగాణ కావాలా అంటే నా ఒక్క ప్రాణం ఉంటేనేమి పోతేనేమి నాకు తెలంగాణనే ప్రాణమన్నాడు.
అప్పటికప్పుడు గెలిచినట్లు కనిపించిన అబద్ధం ఎప్పుడూ గెలువలేదు. ఆర్భాటంగా కనిపించిన అధర్మం ఎప్పుడూ ముందుకుసాగదు. ఎంత బలహీనుడైనా అన్యాయానికి గురవుతున్న వాడి గొంతు ఒక సైరన్ మోతే. ఎంత కప్పిపెట్టినా ఆక్రోశిస్తున్న వాడి హృదయం ఒక మండుతున్న అగ్నిగుండమే. చేస్తున్న పనిలో నిజాయితీ ఉంటే పోరాటం పదునెక్కుతుంది. రాస్తున్న రాతలో చిత్తశుద్ధి ఉంటే అక్షరమే ఆయుధం అవుతుంది.
జనపదాల నుంచి మొదలైన జనం ప్రభంజనంలా కదిలి టెన్ జనపథ్ను కదిలించి కదం తొక్కుతూ పదం పాడిందంటే అది అతను ఊదిన ఉద్యమస్ఫూర్తినే. నాలుగు కోట్ల గొంతుకలు ఒక్కటై పాడిందంటే ముందు అతడున్నాడన్న ధీమానే. ఆయన మాటనే ఒక మంత్రం.
ఆయన చూపే ఒక ఆయుధం. పార చూస్తే శత్రువు పారిపోజూసే ధీరత్వం. కంటిచూపునకే శత్రువును వణికించే స్థిరత్వం. అప్పుడైనా, ఇప్పుడైనా, ఎప్పుడైనా పదునెక్కిన బాణానికి పర్యాయపదమే కేసీఆర్. మాట తప్పలేదు. మడమ తిప్పలేదు. అంతిమ పోరాటంలో విజయాన్ని ముద్దాడి జాతి జనులకు విముక్తి కలిగించి ఆత్మగౌరవ కలలు సాకారం చేసిన అతనికి 100 పుట్టినరోజులు జరగాలి. యోధుడా నీకు జేజేలు. చల్లగా వర్ధిల్లు నిండు నూరేండ్లు.
– పెద్దింటి అశోక్కుమార్
94416 72428