కియారా అడ్వాణి.. ఏ శాపవశాత్తో భూమ్మీద పుట్టిన దేవకన్యలా అనిపిస్తుంది. ఇంత సుకుమారంగా ఉంది, అన్నం తింటుందా అమృతంతో కడుపు నింపుకొంటుందా? అన్న అనుమానం కలుగుతుంది. ఆ తీపి పలుకులు వింటుంటే.. మంచినీళ్లకు బదులు మంచిగంధం పుచ్చుకోదుకదా అనే సందేహమూ వెంటాడుతుంది. ఒక్కసారి ‘హలో’ చెప్పగానే, ఆ భ్రమలన్నీ పటాపంచలు! తనకు భేషజాల్లేవు. హిపోక్రసీ తెలియదు. గ్లామర్ ప్రపంచపు చెడు ప్రభావాలేవీ ఆమె మీద పడలేదు. ఈ ముప్పై నాలుగేండ్ల అమ్మాయి.. అచ్చంగా ఇరవై నాలుగు క్యారెట్ల బంగారమే!
సినీ పరిశ్రమ అంటేనే ఒత్తిడి. షూటింగ్, డబ్బింగ్, ప్రమోషన్.. కాలంతో పోటీపడి పరుగుతీస్తున్నట్టే ఉంటుంది. నేను మాత్రం రేపటి గురించీ, ఎల్లుండి గురించీ, వచ్చేవారం గురించీ, వచ్చేనెల గురించీ ఆలోచించి బుర్ర పాడుచేసుకోను. ‘నీ చేతిలో ఉన్న ఇరవై నాలుగు గంటల గురించే ఆలోచించు. రేపటి గొడవ నీకెందుకు? ఎప్పుడూ నీ మొహం మీద చిరునవ్వు చెదిరిపోకూడదు’ అని చెబుతూ ఉంటుంది అమ్మ. ఆ సూత్రాన్నే నేను పాటిస్తాను.
మా అమ్మానాన్న నన్ను చాలా స్వచ్ఛంగా పెంచారు. కులమతాల ప్రస్తావనే రాదు మా ఇంట్లో. నాన్న సింధీ. హిందూ ఫిలాసఫీని నమ్ముతారు. అమ్మ ముస్లిం-యురోపియన్. క్రైస్తవ, ముస్లిం నేపథ్యం. నా నమ్మకాలను నేను ఎంచుకొనే స్వేచ్ఛ ఇచ్చారు. బౌద్ధంలోని జెన్ శాఖ నాకు నచ్చుతుంది. ఎరుకతో జీవించ మంటాడు బుద్ధుడు. దేవుడితో అనుసంధానం కావడానికి నాదైన మార్గాన్ని ఎంచుకొన్నాను. షూటింగ్కు ముందు కాసేపు ప్రార్థన చేసుకుంటా.
నాకు చాలామంది ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు. అందులో బాల్య స్నేహితులే ఎక్కువ. మా బ్యాచ్లో ఎవరూ హిందీ సినిమాలు చూడరు. దీంతో, నన్నో సెలబ్రిటీలా చూసే అవకాశమే లేదు. అప్పట్లో తరచూ పార్టీలు చేసుకునేవాళ్లం. కరోనా ఆ ఆనందాన్ని కట్ చేసింది. ఎవరో ఒకరి ఇంట్లో కలుసుకుంటాం, కబుర్లు చెప్పుకొంటాం. స్నేహితులనే కాదు, ఎవరితోనూ నాకు అభిప్రాయ భేదాలు రావు. వచ్చినా, ఆ పూటే పరిష్కరించుకొంటాను. లేకపోతే నిద్రపట్టదు.
మన ఆలోచనలు ఓపెన్గా ఉండాలి. కొత్త స్నేహాల కోసం మనసు ద్వారాలను తెరిచే ఉంచాలి. ప్రతి పరిచయం అమూల్యమైందే. ధోనీ సతీమణి సాక్షీసింగ్ తొలి పరిచయంలోనే నా ఆత్మీయురాలి జాబితాలో చేరిపోయారు. ‘ఎమ్.ఎస్.ధోనీ- ఎన్ అన్టోల్డ్ స్టోరీ’లో నేను సాక్షి పాత్ర పోషించాను. తన హావభావాలను అధ్యయనం చేయడానికి మొదటిసారి కలిశాను. ధోనీతో వివాహ ఘట్టం షూటింగ్లో.. పెండ్లి కూతురి పాత్రలో నేను సాక్షీసింగ్ పెండ్లి చీరనే కట్టుకున్నాను. తనే సంతోషంగా ఇచ్చింది. ఏ బయోపిక్లో నటిస్తున్నప్పుడు అయినా చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటాను. ఆ పాత్ర తాలూకు వ్యక్తి తెర మీద సినిమా చూస్తున్నప్పుడు.. తనతో తాను ప్రేమలో పడాలి! అప్పుడే, నా నటనకు సార్థకత.
ఖాళీ దొరికితే, విదేశాల్లోని లగ్జరీ రిసార్ట్స్లో రిలాక్స్ అవుతాను. మహారాణిలా బతకాలని ఎవరికి మాత్రం ఉండదు చెప్పండి. షూటింగ్ అయిపోగానే, కార్లోనే మేకప్ తీసేసుకుంటాను. ఇంటికెళ్లగానే ఫ్రెష్గా స్నానం చేసి, కడుపునిండా తినేసి పడుకోవడమే! మరుసటి రోజు ఏ ఆదివారమో అయితే, మధ్యాహ్నానికి కానీ ‘గుడ్ మార్నింగ్’ చెప్పను.
ఫెయిల్యూర్స్ను నేను పెద్దగా పట్టించుకోను. ఆమాటకొస్తే.. నా తొలిచిత్రం విజయం సాధించలేదు. మరో అవకాశం వస్తుందో లేదో కూడా చెప్పలేని పరిస్థితి. రెండో సినిమా అంతంతమాత్రంగానే ఆడింది. మూడోదీ అంతే! అందుకే, వైఫల్యాలు నన్ను బాధించవు. విజయాలకూ పొంగిపోను.
సమయం దొరికితే ఇంట్లో బ్రేక్ఫాస్ట్ చేయడమే నాకిష్టం. కొన్నిసార్లు షూటింగ్ స్పాట్కు నాన్నే తీసుకెళ్తారు. అలాంటప్పుడు, నా స్కూల్ డేస్ గుర్తుకొస్తాయి.
బడికెళ్తున్న అనుభూతి కలుగుతుంది.
ముంబయిలో ఓ మంచి ఇల్లు కట్టుకోవాలన్నది నా కోరిక. ఆ ఇంటికి విశాలమైన టెర్రస్ ఉండాలి. అందమైన బాల్కనీ కూడా ఉండాలి. మా పేరెంట్స్ ఇంట్లోని బాల్కనీ అంటే నాకు ఇష్టం. అక్కడ కూర్చునే స్క్రిప్ట్స్ చదువుతాను. మ్యూజిక్ వింటాను. కాఫీ తాగుతాను. నాకంటూ ఓ ఇల్లు సమకూర్చగల స్థోమత పేరెంట్స్కు ఉంది. కానీ, నా ఇల్లు నేనే కట్టుకోవాలన్నది నా పంతం. దాన్నో అచీవ్మెంట్గా భావిస్తాను. ‘నా ఇల్లు’ అన్న భావనే అద్భుతం!