ఒకప్పుడు, రేడియో అంటే అందరికీ అభిమానం ఉండేది. అర్థం కాకపోయినా సంస్కృతం వార్తలు సైతం చెవులు రిక్కించి వినేవాళ్లు. టీవీలొచ్చాక, అందులోనూ ప్రైవేట్ చానల్స్ చొరబడ్డాక రేడియో ప్రాభవం తగ్గుతూ వచ్చింది. సెల్ఫోన్ చేతికందాక.. రేడియోలు పూర్తిగా అటకెక్కాయి. చుట్టూ ప్రపంచం ఓటీటీలో ఆనందాన్ని వెతుక్కుంటున్నా.. ఈ పెద్దాయన మాత్రం తనకు రేడియోను మించిన ఎంటర్టైన్మెంట్ లేదంటున్నాడు. దాదాపు అరవై ఏండ్లుగా ఆకాశవాణితో సావాసం చేస్తూ రేడియో తాతయ్యగా పేరుపొందాడు మహబూబాబాద్ జిల్లా బయ్యారం మండలం కంబాలపల్లికి చెందిన ఆనందరావు.
కంబాలపల్లి గ్రామవాసి చిలకబత్తిని ఆనందరావుకు 75 ఏండ్లు. చిన్నప్పటి నుంచి రేడియో అతని నేస్తం. సుప్రభాతం మొదలు రాత్రి ఇంగ్లిష్ వార్తల వరకు ఏం ప్రసారమైనా వినేవాడు. పనిలో ఉన్నా, తింటున్నా, పడుకున్నా రేడియో పక్కన ఉండాల్సిందే! బాధల్లో ఉన్నా, సంతోషంతో ఉన్నా.. ఆకాశవాణి వినాల్సిందే. టీవీలు లేని కాలంలోనే కాదు, ఊళ్లోకి కలర్ టీవీ వచ్చాక కూడా దాన్ని కన్నెత్తి చూడలేదు ఆనందరావు. దుస్తులు చిరిగినా పట్టించుకోడు కానీ.. రేడియో పాడైతే మాత్రం నానా హైరానా పడిపోతాడు. బాగు చేయించడం కుదరకపోతే అప్పోసొప్పో చేసి కొత్త రేడియో కొనేస్తాడు. అలా ఇప్పటికి ఓ ఇరవై రేడియోలు కొన్నాడాయన. కర్ణుడి సహజ కవచంలా ఆ రేడియో ఎప్పుడూ ఆయనతోనే ఉంటుంది. అందుకే, ఊళ్లోవారంతా ఆనందరావును ‘రేడియో తాతయ్య’ అని పిలుస్తుంటారు.
అందరివాడు
ఆనందరావు ఇండ్లకు మంచినీళ్లు వదులుతూ జీవనం సాగిస్తున్నాడు. చాలా ఏండ్ల కిందటే అతడి భార్య కన్నుమూసింది. పిల్లల్లేరు. ఓ పాత భవనం వరండాలోనే తలదాచుకుంటున్నాడు. ప్రభుత్వం ఇచ్చే వృద్ధాప్య పింఛన్తో కాలం వెళ్లదీస్తున్నాడు. నీళ్లు వదులుతున్నందుకు ఊళ్లోవాళ్లు ఐదో, పదో చేతిలో పెడితే తీసుకుంటాడు. తన పని తాను చేసుకుపోతూ, రేడియోతో కాలక్షేపం చేసుకునే ఆనందరావు అంటే అందరికీ ఇష్టమే. రోజూ ఎవరో ఒకరు ఆయనకు అన్నం, కూర పంపిస్తుంటారు. పండుగ పూట ఇంటికి పిలిచి పిండి వంటలు ఇస్తారు. ‘చిన్నప్పటినుండి రేడియో అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. అందులో వచ్చే పాటలు, నాటకాలు, వార్తలు వింటూ కాలక్షేపం చేస్తుంటా. రేడియో లేకపోతే నాకు అస్సలు తోచదు. గ్రామస్తులు నన్ను సొంతవాడిలా చూసుకుంటారు’ అంటాడు ఆనందరావు.
… వేమిశెట్టి సతీశ్, బయ్యారం