Kaziranga National Park | ఖజిరంగా నేషనల్ పార్క్.. ప్రపంచంలో ఒంటికొమ్ము ఖడ్గమృగాల్లో మూడింట రెండువంతులు ఇక్కడే ఉన్నాయి. బెంగాల్ బెబ్బులులకూ, గంభీరమైన గజేంద్రులకూ ప్రసిద్ధి. కానీ.. స్మగ్లర్లు, వేటగాళ్ల నుంచి వాటిని అనుక్షణం రక్షించేదెవరు? ఏ పులి ఎప్పుడు గాండ్రిస్తుందో? ఏ ఖడ్గమృగం ఎలా కళ్లుగప్పుతుందో? ఏ ఏనుగు ఎలా దాడిచేస్తుందో మనం ఊహించలేం? కానీ, ఆ మహిళా రేంజర్లు అంచనా వేయగలరు. అవసరమైతే వాటిని నిలువరించగలరు కూడా.
భుజాన తుపాకి.
కళ్లలో ఆత్మవిశ్వాసం.
గుండెల్లో ధైర్యం.
అర్ధరాత్రి వరకూ పహరా.
చిమ్మచీకటి. విషపుపురుగులు.
క్రూరమృగాలు. నక్కల అరుపులు.
..ఇవేవీ ఖజిరంగా నేషనల్ పార్క్ పరిధిలోని ఐదు రేంజ్లలో పనిచేస్తున్న మహిళా రేంజర్స్ను భయపెట్టడం లేదు. ప్రకృతి విపత్తుల సమయంలోనూ భుజాలపై తుపాకి పెట్టుకొని అడవంతా గస్తీ కాస్తుంటారు. వీరికి అదనంగా.. స్టేట్ రైనో ప్రొటెక్షన్ ఫోర్స్ (ఎస్ఆర్పీఎఫ్)లో పనిచేసే భద్రతా బృందం. అందులోనూ అంతా మహిళలే. ఒంటికొమ్ము ఖడ్గమృగాలను రక్షించడమే బాధ్యతగా వీళ్లంతా ఆరేండ్ల క్రితం రక్షణదళాల్లో చేరారు. అప్పటినుంచి ఒక కుటుంబంగా మారిపోయారు. అర్ధరాత్రి వరకూ డ్యూటీ ఉంటుంది. వేటగాళ్లు, స్మగ్లర్ల మెరుపు దాడులను తట్టుకోవాలి. శత్రువుల దగ్గర అత్యాధునిక ఆయుధాలు ఉంటాయి. రెప్పపాటు సమయంలోనే బుల్లెట్ల వర్షం కురిపిస్తారు. ఒకవైపు నీళ్లు, మరోవైపు చీకటి. ఇంకోవైపు ఖడ్గమృగాల రక్షణ. అయి తేనేం, పెట్రోలింగ్లో పురుష పోలీసుల కంటే ముందు వరుసలో నడుస్తూ సత్తా చాటుతారు.
మహిళా రేంజర్స్ అందరివీ పేద, దిగువ మధ్య తరగతి నేపథ్యాలే. ఒక్కొక్కరిది ఒక్కో కథ. భాగ్యవతిది ఆదివాసీ కుటుంబం. ఇంట్లో తనే చిన్నమ్మాయి. బాల్యం నుంచీ ఎదుర్కొన్న సమస్యలు తెగింపునిచ్చాయి. అందుకే రక్షణ దళంలో చేరాలని నిర్ణయించుకుంది. కుటుంబ సభ్యులు భయపడ్డారు. భయపెట్టించారు. ‘నువ్వున్నదే బక్కగా. ఇక ఆ జంతువులకేం రక్షణ ఇస్తావ్? ముందు నువ్వు వాటినుంచి ఎలా రక్షణ పొందాలన్నది ఆలోచించు. అయినా అక్కడ మగవాళ్లతో కలిసి ఎలా పనిచేస్తావ్?’ అంటూ రకరకాల ప్రశ్నలు సంధించారు. ఆ మాటలు భాగ్యవతికి కోపం తెప్పించాయి. రోజూ వ్యాయామం, పరుగు, ఈత.. కఠోర సాధన చేసింది. పట్టుబట్టి దళంలో చేరింది. ఆ విజయాన్ని చూసి కుటుంబమూ గర్వించింది. ‘మా ఊళ్లో నన్ను ఖజిరంగా ప్రొటెక్టర్ అని పిలుస్తారు. నేను గొప్పగా ఫీలవుతాను’ అని చెబుతున్నదామె.
మహిళా రేంజర్స్ ప్రతిభకు ఎన్నో ప్రశంసలు దక్కుతున్నాయి. పర్యాటకుల నుంచి అధికారుల వరకు.. అందరూ ప్రత్యేక గౌరవం ఇస్తున్నారు. ‘ఖజిరంగా నేషనల్ పార్క్లో హైవేలపై సమర్థంగా గస్తీ కాస్తున్న మహిళా రేంజర్లను చూశాను. ఎండ, వాన, చలి.. దేన్నీ పట్టించుకోరు. జింబాబ్వేలో అకాషింగాలు, ఆఫ్రికాలో బ్లాక్ మాంబాలతో సమానంగా పనిచేస్తున్నారు’ అని కితాబు ఇస్తారు వైల్డ్ లైఫ్ ఎన్ఫోర్స్మెంట్ ఆసియా డైరెక్టర్ రోహిత్. ఈ పొగడ్తల కంటే.. ఏ స్మగ్లర్ల నుంచో ఖడ్గమృగాలను కాపాడిన ప్రతిసారీ లభించే సంతృప్తే వాళ్లకు ఎక్కువ ఆనందాన్ని ఇస్తున్నది. అదే, మరింత తెగువతో పోరాడే ధైర్యాన్ని నూరిపోస్తున్నది.
అప్పట్లో, మహిళా గార్డుల కోసం ఎస్ఆర్పీఎఫ్ ఇచ్చిన నియామక ప్రకటనకు రెండు వేలమంది స్పందించారు. వారిలో అతికొద్దిమందే ఎంపికయ్యారు. అందులోనూ కొందరు మధ్యలోనే వెళ్లిపోయారు. శిక్షణ సైతం కఠినంగా ఉంటుంది. ఆ సవాళ్లను తట్టుకుని చివరివరకూ నిలబడినవారి సంఖ్య ఎనిమిది. ‘కఠినతరమైన డ్యూటీ చేస్తున్నామనే ఆలోచన
మాకెప్పుడూ రాదు. శిక్షణ కాలం నుంచీ కూడా ప్రతి రోజునూ ఒక సవాలుగానే భావిస్తున్నాం. సీనియర్ల సహకారం మరువలేనిది. ఒకవేళ ఏవైనా అవాంతరాలు ఎదురైతే పెట్రోలింగ్ మార్గాలను మార్చుకుంటాం. గస్తీ చేయడానికి కళ్లు ఒక్కటే సరిపోవు. మనసు కూడా కావాలి’ అని చెబుతున్నది జాంటీ సర్కార్ అనే గార్డు.
“CR Lejumol | 47 ఏనుగులకు ఈమె సంరక్షకురాలు.. ఎలా సాధ్యమైందంటే..”