కన్నారం తీగెల వంతెన గురించి గత రెండు మూడ్రోజులుగా సామాజిక మాధ్యమాల్లో విపరీతమైన చర్చ జరుగుతున్నది. ఆ వంతెన రేపో, మాపో ఇగి కూలిపోతుంది సూడుండ్రి అనే రేంజ్లో కొందరు నెటిజన్లు సోషల్ మీడియాలో పోస్టులు రాస్తూ, వీడియోలు షేర్ చేస్తూ తమ పైశాచికానందాన్ని పొందుతున్నారు. సోషల్ మీడియా రాతలను జూసి కొన్ని పత్రికలూ వార్తలను వండి వారుస్తుండటం విడ్డూరం. ఇంతకూ కన్నారం వంతెనపై జరిగిందేమిటని ఆరాదీస్తే…
సలికాలం గూడ ఎండకాలం లెక్క ఎండలు ఇర్గ కొడుతుండటంతో ఓ పది మీటర్ల మేర డాంబర్ మెత్తగై ముద్దగట్టింది. అంతే.. ఇక నక్కకు బొక్క దొరికినట్టు కేబుల్ వంతెనకు ఉయ్యాల గట్టుకొని మరీ కొందరు వ్యక్తులు ఆహా.. ఓహో అంటూ తెగ ఊగిపోతున్నారు. అయినా వారి సంబురాన్ని మనం ఎందుకు అడ్డుకోవాలి? వాళ్లట్లా ఊగుతూ ఉండగానే మనం ఓ సారి గతాన్ని నెమరేసుకుందాం…
2004, మే అనుకుంటా.. నేను ఓ పూట డిగ్రీ ఫస్టియర్ సదువుకుంటనే.. ఇంకో పూట శ్రీగాఫిక్స్ ప్రింటింగ్ ప్రెస్ల పన్జేస్తున్న రోజులు. నాతో పాటు అదే ప్రెస్లో పన్జేస్తడు మహమ్మద్ సర్వర్ పాషా భాయ్. ‘సతీషన్న మా అక్క పెండ్లి ఉందే, నువ్వూ, నీ దోస్తులందరు తప్పకుండా రావాల్నని’ పిలిస్తే… నేను, ఓ నలుగురైదుగురు సోపతిగాండ్లం గల్సి సర్వర్ వాళ్లక్క పెండ్లికి వోయినం. తురుకోళ్ల పెండ్లికి వోవుడంటే మాకు మస్తిష్టం. ఎందుకంటే చికెన్ బిర్యానీ, మటన్ కూర, కాళ్ల షోర్వా, ఖద్దూ కీర్, డబల్ కా మీఠా.. సిస్టమ్యాటిక్గా కూసుండవెట్టి తీరొక్క తీరు కూరలు వెడ్తరని మాకప్పటికే తెల్సు కావట్టి.
పెండ్లయిపోయింది. కడుపు నిండా అన్నం దినంక దోస్తులందరం ముచ్చట్లల్ల వడ్డం. ఆ ముచ్చట్లల్ల మాకు టైం ఏర్పల్లే. ‘పన్నెండైతంది, ఇగింటికి వోవుడద్దారా… ఇక్కన్నే పడుకుందామా శెప్పుర్రి మరి’ అని మా నత్తోడు కారడ్డమాడితే గానీ మేం గడియారం మొకాన సూల్లే. మేం కన్నారంలోని ఎన్.ఎన్.గార్డెన్ నుంచి మానకొండూరుకు పోవాలె. అద్దుమనాత్రి పన్నెండు గొడ్తున్నది. ఒక్క ఆటో కన్పిస్తలేదు. ఆటోల కోసం ఓ ముప్పావుగంటదాన్క సూసేసరికి దగ్గెర దగ్గెర టైం ఒక్కటి గావొస్తున్నది.
‘ఇగిట్లనే సూస్కుంటా ఉంటే ఇక్కన్నే తెల్లార్తది. మెల్లగ వాగు (అంటే… ఇప్పుడు కొత్తగైన కేబుల్ వంతెన కిందికెళ్లి లోయర్ మానేరు వాగు వోతది)లకెళ్లి నడ్సుకుంట వోదామారా’ అని మా గుంపులకెళ్లి నల్లోడు అడుగవట్టిండు. ఎన్.ఎన్.గార్డెన్ నుంచి హౌజింగ్ బోర్డు చౌరస్తా, వాగ్గడ్డ నుంచి సదాశివపల్లె రోడ్డెక్కెదాన్క శ్మశానవాటిక మొదలు దాదాపు ఐదారు కిలోమీటర్ల దాన్క తొవ్వపొంటి మొత్తం తుమ్మ శెట్లు, జపాన్ శెట్లే ఉంటయి. ఆ రోడ్డు మీన ఈనంగా ఒక్క ఆటోవోతే ఎదురుంగా ఏమొచ్చినా అది ఇటుమొకానొచ్చుడు బహుకట్టం. అందునా ఆ మట్టి రోడ్డు మొత్తం శిమ్మశీకటే ఉంటది.
‘ఛల్.. అవసరం ఉంటే ఇక్కన్నే పండుకుంట గనీ నేనైతే వాగులకెల్లి రానన్నా.. వాగు మొత్తం శిమ్మశీకటి ఉంటది. అక్కడన్ని దయ్యాలు తిరుగుతయటా..’ అని శిరంజీవిగాడు మొకమంతా శిన్నగా జేసుకున్నడు. వాని భయాన్ని పసిగట్టిన దోస్తుగాళ్లందరూ ‘ఛల్ ఇయ్యాళ్ల మనం వాగులకెళ్లి పోయినోళ్లమే గావాల్న’ని మంకుపట్టు వట్టిర్రు. పాపం శిరంజీవిగానికి నలుగురుతోని నారాయణా అనుడు తప్పలేదు.
మా తొవ్వ హౌజింగ్బోర్డు కరెంటు సబ్స్టేషన్ నుంచి వయా వాగ్గడ్డ.. మానకొండూరుకు సాగుతున్నది. సచ్చిపోయిన బర్లు, గొడ్లు, ఎడ్లు, కోళ్ల కాళ్లు, పేగుల కాన్నుంచి మొత్తం పారేసినట్టున్నరు. బైపాస్ (ఇప్పుడున్న కొత్త వంతెన వద్దకు)కు వోంగనే ముక్కుపుటాలు పలిగిపోయే వాసన గొడ్తున్నది. ఈ వాసనకు సర్వర్ భాయ్ వెట్టిన బిర్యానీ రుచి నాలిక మీంచే ఎప్పుడో వోయింది. మా గుంపులున్న డబ్బా గాడు వొయి ‘వ్యాక్.. వ్యాక్..’ అని పేగులన్ని బైటవడేటట్టు కక్కుతున్నడు. ఇగ చిరంజీవిగానికి సందు దొర్కింది. ‘ఇప్పటికైనా నా మాటినుర్రి. ఇట్లకెల్లి ఇటే వాపస్ పోదాం పార్రి’ అని మొత్తుకునుడు షురూ జేసిండు.
‘ఏ గీ సగం బడా అచ్చినంక మళ్లా వాపస్ పోదామారా బై.. ముక్కు మూసుకోర్రి మెల్లగ వాగు దాటితే ఐపాయె’ అని నేననుడుతోనే ‘ఔ.. ఔ నువ్వద్దెరా’ అని తతిమా దోస్తులన్నరు. అందరం ముక్కులకు దస్తీలు కట్టుకున్నం. ‘ఎన్.ఎన్.గార్డెన్ల శెయ్యి గడుక్కొని దస్తీలకు తుడ్సుకున్నం గదా బిర్యానీ వాసన ఒక్కసారి ముక్కులకు సొచ్చుకపోయింది’. ఎవ్వలి వాసనను వాళ్లే మళ్లోపారి ఆస్వాదిస్తున్నరు. వాగ్గడ్డకు ఇట్ల సొచ్చినమో లేదో.. ఓ రెండు నిమిషాలైనంక ఆకాశంల మంటలు మస్తుగా డ్యాన్సు జేస్తున్నయి. ఆ మంటలను జూసిన శిరంజీవిగాడు జెప్పన నా శెయ్యందుకున్నడు. ‘ఏం భయపడకురా’ అని నేనంటే కిందికెల్లి మీది దాన్క జూసుకుంటా ఏదో మాట్లాడుదామనుకుంటున్నడు వాడు, గనీ భయానికి వాని నోట్లెకెళ్లి గూతెల్తలేదు. వాగు రానే అచ్చె.. ఓ రెండు వందల మీటర్ల వెడల్పున వాగువోతంది గనీ అప్పుడు గిన్ని నీళ్లెక్కడియి? నీళ్లుంటే మేం వాగులకెళ్లి ఎందుకువోయేటోళ్లం? అరికాళ్లు మునిగి మొకాళ్ల కిందికి నానినయి కాళ్లు. వాగుల సగం బడా వోయినంక శిరంజీవిగాడు ఒక్కటేసారి ఎగిరి దున్కిండు. ‘ఏమైందిరా’ అనడిగితే వాడు ఏడ్సుడే తక్కువ. ఎవ్వలో సచ్చిన బర్రె వారేసినట్టున్నరు వాగుల. దాని తోక మావోనికి తాకింది. అటో.. ఇటో.. మెల్లగ అందరం వాగు దాటినం. ఇంకో రెండు కిలోమీటర్లు వోతే వరంగల్ హైవే రోడ్డెక్కుతం. గనీ, అప్పుడే మేమందరం శిమ్మశీకట్లకు వోతున్నం. రోడ్డు పొంటి అటూ ఇటూ జపాన్ శెట్లు, తుమ్మ శెట్లు గుడిసె కప్పినట్టున్నయి. ఎదురుంగా ఉన్నోని మొకమే కనవడ్తలేదు. కనీ, అంతదూరాన తెల్లగా ఏదో మెరుస్తున్నది. మెరవడమే కాదు గల గల సప్పుడు కూడా జేస్తున్నది. నడుస్తున్నా కొద్దీ దగ్గరికి పిల్సినట్టే ఇనవడ్తున్నది ఆ సప్పుడు. మా అందరికీ అది కనవడ్తున్నది గనీ, ఎవ్వలకెవ్వలం శెప్పుకుంటలేం. ఓ పదిహేను నిమిషాలు నడిస్తే కానీ రోడ్డు రాదు. రోడ్డెక్కితే గానీ మోటర్ల అలికిడి ఇనవడది. ఎట్లయినా ఇయ్యాళ్ల ఇల్లు చేరుతమనే భరోసానే మమ్మల్ని ముందుకు నడిపిస్తున్నది. ఆ రోజు మేం ఇంటికి వోయినమా, మా శిరంజీవి గానికి తెల్లారి ఏమైందో తర్వాత తెల్సుకుందాం…
ఎట్లుండె వాగు ఇప్పుడెట్లయిందో నాడు సూసినోళ్లు ఇప్పుడు జూస్తెనే అర్థమైతది. వాగు మీద తీగల వంతెన వడ్డది. వాగ్గడ్డకు సకల సదుపాయాలతో వైకుంఠధామం ఏర్పడ్డది. ఇరుకు రోడ్లున్న కన్నారంల ఇన్నర్ రోడ్లు ఎంత మంచిగైనయో నాటి దుస్థితిని, నేటి అభ్యున్నతిని స్వయంగా అనుభవించినోళ్లకే తెలుస్తది. ఎట్లుండె హౌజింగ్బోర్డు కాలనీ ఇప్పుడెట్లయింది? కన్నారంల ఎన్ని పార్కులుండె, ఇప్పుడెన్ని పార్కులైనయి. కన్నారంల తీగెల వంతెన ఏర్పాటైతదని అసలు ఊహించినమా?
అసొంటిది ఇయ్యాళ్ల కన్నారం తీగెల వంతెన మీన నాత్రంతా లైట్లు డ్యాన్స్ జేస్తున్నయి. కన్నా రం నుంచి మా మానకొండూరుకు నిమిషాలల్ల జేరుతున్నం. వాగులకెళ్లి ఉన్న మట్టి రోడ్డు, డాం బర్ రోడ్డయ్యింది. ఇక్కణ్నుంచి, అక్కడిదాన్క సెంటర్లైటింగ్ ఏర్పడ్డది. ఇదిట్లా ఉంటే ఒక్క కన్నారం తీగల వంతెన అనే కాదు, ప్రభుత్వం ఏ అభివృద్ధి పన్జేసినా తప్పులెన్కులాడేటోళ్లు ఉండనే ఉంటరు. వాళ్లు తెల్లకాయిదం మీద ఉన్న పెన్ను సుక్కనే సూత్తర్రు గనీ, తెల్ల కాయిదాన్ని సూడరు. తప్పు పెన్ను సుక్కదా, లేకుంటే వాళ్ల కండ్లదా? వాళ్లకు వాళ్లే ఓపారి ఇషారం జేస్కోవాలె?