నిశ్శబ్దంగా ఉన్న గదిలో రెండు శబ్దాలు వినిపిస్తున్నాయి
ఒకటి క్షణాలని తడుముతున్న గుండె స్వరం
రెండు వాటిని తరుముతున్న గడియారం
గోడు మోసుకుంటూ సాగే హృదయం
ఎంత ఏడ్చినా తీరని ఊట కన్నీళ్లు
జీవిత కాలానికి సంచికలు అది బంధాల సూత్రం
గోడ మీద కదలకుండా ఉన్న గడియారం
ఎంత తిరిగినా అక్కడే ఉండే దాని ముళ్ళు
కాల ప్రవాహానికి సూచికలు అది సజీవ చిత్రం
గాలికి ఊపిరిగా
నీటికి దోసిలిగా
ఆకాశానికి ఆలంబనగా
నిప్పుకి ఆదరువుగా
నేలకి నీడగా
పంచభూతాల ప్రపంచానికి అది ఆరో ప్రాణం
జీవితం భారమైనప్పుడు
కాలమే దారి చూపుతుంది
అవును! నిరంతరం తాను
ఎన్ని వెతలను మోస్తుందో!
కాలాన్ని అందుకోవాలి గాని
వేగం.. ఆగమాగం కాదు.
దాటి వెళ్లాలని కొట్టుకునే గుండె
క్షణాల్ని ఓడిస్తుందేమో కానీ
మరణాన్ని మాత్రం కాదు!