ఆమె మమ్మల్నందరిని
పిల్ల కాలువల్లా కలిపేసుకుంటూ
కుటుంబ ప్రవాహాన్ని
ఉరకలెత్తించే మా పెన్నిధి
ఆ శిఖరం
గగనపుటంచులను తాకే ఖ్యాతితో
కుటుంబ ఔన్నత్యాన్ని పెంచే
ఒక మేరు పర్వతం
ఆ అంబరానికి
అంతుచిక్కని రహస్యాలెన్నో
మదిని తొలుస్తున్నా
మనసులో నక్షత్రాల్లా
మమ్మల్ని పొదువుకునే అంతరిక్షం
ఆ సాగరం
అల్లకల్లోలితమైన అలలతో
చెదిరీ చెదరని కలలతో
గుండెల్లో పరివారపు ఆశలతో
మా ప్రతిరూపాలను నిత్యం మోసే
మా ఇంటి కడలి
పొద్దున్నే సూర్యుడిని
చీపురుతో నిద్రలేపుతుంది
గడియారంతో పరిగెడుతూ
పరివారం కోసం
పరితపిస్తుంటుంది
ఆమె నవ్వితే
మా ఇంట్లో పూలతోటలు విరబూస్తాయి
అలిగితే ఇల్లంతా అంధకార బంధురమే!
అమ్మ, అమ్మమ్మ, నానమ్మ,
చిన్నమ్మ, పెద్దమ్మ, అత్తమ్మ,
ఇలా నాకు అమ్మలెందరున్నా
ఆమె మాత్రం
ఎప్పటికీ
మమతల్ని పంచే
మా ’ఇంటి దేవతే..!’
-ఎన్. లహరి
98855 35506