నా వయసు ముప్పై ప్లస్. ఆఫీసులో బాధ్యతల కారణంగా బయటి ప్రపంచంతో దాదాపుగా సంబంధాలు తెగిపోయాయి. ఎవరి ఫంక్షన్స్కూ వెళ్లను. ఎలాంటి వేడుకలూ చేసుకోను. దీంతో ఎక్కడైనా తారసపడితే, పరాయిదానిలా చూస్తున్నారు. అమ్మానాన్నలు కూడా ఎక్కడో మరో రాష్ట్రంలో ఉంటారు. కొత్త సంవత్సరంలో అయినా, కొత్త జీవితం ప్రారంభించాలని నా ఆశ.
బాల్య, కౌమారాల్లో ప్రతి పరిచయాన్నీ స్నేహంగానే భావిస్తాం. చిన్నపాటి ఆత్మీయతకే కరిగిపోయి మన కథంతా వినిపిస్తాం. గుండె తేలికచేసుకుంటాం. ఎక్కడా ఎలాంటి వడపోతలూ ఉండవు. పట్టా చేతికొచ్చే సమయానికి మనలోని అచ్చమైన అమాయకత్వం మాయమైపోతుంది. ప్రతి మనిషిని శంకించడం ప్రారంభిస్తాం. ఎదుటి వ్యక్తి మాటలను భూతద్దంలోంచి గమనిస్తాం. ఆ పలకరింపులో స్వార్థం ఉందేమో అని అనుమానిస్తాం. ఆ ఆత్మీయతలో కుట్ర కోణాన్ని ఊహించుకుంటాం.
ఆ వడపోత మధ్య నిజమైన స్నేహాలు కూడా పక్కకు తొలగిపోతాయి. దీంతో ప్లాస్టిక్ నవ్వులు, కృతకమైన అనుబంధాల మధ్య బతుకుతున్నామనే భావన కలుగుతుంది. ప్రస్తుతం మీరు ఈ దశలో ఉన్నారు. ఎదుటి మనిషిపై అంచనాలు పెట్టుకోవద్దు. ఫలానా విధంగానే స్పందించాలనే ఆలోచన వద్దు. యథాతథంగా ఆమోదించండి. నిజాయతీలేని స్నేహాలు ఏదో ఓ దశలో కూలిపోతాయి. వాటిని బలవంతంగా నిలబెట్టే ప్రయత్నం వద్దు. అంతిమంగా ఒకరో ఇద్దరో మిగులుతారు. కాబట్టి, జడ్జిమెంట్ పక్కన పెట్టి జర్నీ ఎంజాయ్ చేయండి.