అదిగో.. అవే చోట్లు నేను తచ్చాడినవి
కొన్ని మంచి భూములు మైదానాలు
ప్రతీ సాయంత్రాలు
సిల్హౌట్లల్లో నెమరువేసుకున్న
ఆ ఛాయా చిత్రాల్లాంటి అనుభూతులు…
ఒక్కో ఉదయం ఒక్కో వాసన
సుదూర ప్రాంతాలకు
మారుతున్న కాలాలకు
ఋతువుల్లో వ్యవధుల్లో
ఒక గదిలో వెచ్చగా ఓ మూలన
దుప్పటిలోంచి జీవితంపై ప్రశ్నలు
నిశ్శబ్దాల్లోంచి శబ్దాలు భలేగా
శబ్దాల్లోంచి నిశ్శబ్దాలు నిట్టూర్పులుగా
ఎప్పుడో అమ్మ వండిన వంటకాలు
ఆ వర్షాకాలపు మేఘాలై స్మృతుల్లో
లయబద్ధమైన పొగలా
చర్మంపై మార్పులు… ముఖంలో రంగులు…
అన్నీ ఈ నయా సాంకేతికతలో పారుతూ
మనిషిని మనిషి తేలికగా కొట్టిపారేయగల
లెక్కలేని తనంగా అహంభావులమై
పదార్థాన్ని ప్రకృతిని మార్చి మరిచి
అజ్ఞానపు పొరలల్లో
విలాసవంతమైన నివాసాలను
వెతుక్కునే.. విర్రవీగే.. స్థితికొచ్చినా
ఇప్పటికీ ఆ పచ్చికల్లోంచి
కొన్ని కళ్లు ఆశగా పిలుస్తుంటాయ్
కొన్ని దివిటీలు ఎదురుచూస్తుంటాయ్
సరీసృపాలు బృందగానమాలపిస్తుంటాయ్
నల్లని మబ్బొకటి గుట్టలపై
మనిషి కథ చెప్తుంటుంది కరిగేలోపు!
ఎన్నిచేసినా మానవుడి జీవితం ఒక
స్టిల్ లైఫ్ పెయింటింగ్లా
గోడకు తగిలించి దశలు వివరిస్తుంటాం
పక్షి రెక్క మాటు చరిత్ర మాత్రం
అది ఒక వైవిధ్యత ఉన్న గిజిగాళ్ళే
రాయగలరు అదృశ్య లిపిలో మరి!!
– రఘు వగ్గు
96032 45215