ఏకాంతం ఎప్పుడూ ఒంటరి కాదు.
ఒక్కోసారి ఒంటరి ఆలోచనలన్నీ..
నన్ను నేను ప్రశ్నించుకునేలా చేస్తాయి.
కాలం విసురుతున్న ప్రశ్నలకు..
సమాధానం కోసం నన్ను నేనే వెతుక్కుంటాను.
మదిలో మొదలైన సందేహాల నివృత్తికి..
నేను… నా ఆలోచనలు మిత్రులమై సాగిపోతాం.
నాతో నేను ఒంటరిగా ప్రయాణిస్తాను.
రేపటి జీవితకాలాన్ని కలగంటూ…
శూన్యపు ప్రపంచంలో విహరించిన వాణ్ని.
ఒంటరి పక్షినై నింగి అంచులను ముద్దాడాలని
ప్రయత్నంలో ఓడిపోని సైనికుడినై…
సాగిపోయిన నిస్సహాయపు అమాయకపు జీవిని
రంగుల సీతాకోక చిలుక నాలాగే
ఒంటరిగా ఎగురుతుంది.
తన రంగులన్నీ నా దోసిట్లో పోసి..
తుమ్మెద మకరందాన్ని జుర్రుకొని ఒంటరిగా
నా దగ్గరకు వచ్చింది.
నోటిలో తీపితనపు చక్కెరలో నను తడుపుతూ…
నిత్యం నాతో నాకే పోరు.
ఎవరూ పట్టించుకోని సమాజంలో…
చల్లని గాలినై శ్వాసించుకుంటున్నాను…
నీటి చమురునై దాహాన్ని తీర్చుకుంటున్నాను…
రక్తపు చుక్కలను నేలరాల్చి…
బుక్కెడు బువ్వను పోగేసుకుంటున్నాను…
గుండెల నిండా దుఃఖాన్ని నింపుకొని…
రోదిస్తున్నపుడు.. కన్నీరు నాకు తోడుంటుంది…
నేలరాలిన అశ్రుధారలను అక్కున చేర్చుకొని
పుడమి నన్ను ఓదార్చుతుంది.
నాతో నేను పయనిస్తున్నాను…
నిత్యం కాలంతో యుద్ధం చేస్తూ…
నన్ను నేనే ప్రశ్నించుకుంటున్నాను…
ఓటమి నిత్యం తలుపు తట్టినపుడు…
నాతో నేను గమ్యాన్ని
వెతుక్కుంటూ సాగుతున్నాను…
విజయం దరిచేరేవరకు…
అశోక్ గోనె: 94413 17361