Marriage | నేను డిగ్రీ వరకూ చదివాను. చదువైపోగానే పెండ్లి చేశారు. మా అమ్మ, అత్తమ్మ చిన్ననాటి స్నేహితులు. దీంతో పెళ్లి చూపులు కూడా ఏర్పాటు చేయలేదు. ‘అబ్బాయి బుద్ధిమంతుడు. డాక్టరేట్ ఉంది. రెండు పీజీలు చేశాడు. లక్షణమైన లెక్చరర్ ఉద్యోగం. ఆస్తిపాస్తులున్నాయి’ అని చెప్పి ఒప్పించారు. కానీ, పెండ్లయిన తర్వాత అర్థమైంది.. నేను అతనికి తగనని. మా వారు కవిత్వం రాస్తారు, బొమ్మలు గీస్తారు, పత్రికలకు వ్యాసాలు ఇస్తారు. ఆయనకు ఆసక్తి ఉన్న ఏ రంగం గురించీ నాకు తెలియదు. దీంతో నా పట్ల చులకన భావం వచ్చేసింది. పార్టీలకూ ఫంక్షన్లకూ తీసుకెళ్లరు. నాతోనూ పెద్దగా మాట్లాడరు. ఇలాంటి బంధం అవసరమా?
– ఓ సోదరి
పెద్దలు కుదిర్చిన వివాహాలలో ఇలాంటి పరిమితులు సాధారణమే. అబ్బాయి మంచివాడు, అమ్మాయి బావుంది.. అనిపించగానే మూడుముళ్లూ వేయించేస్తారు. ఇద్దరూ కలిసి జీవించగలరా? ఇద్దరి ఆలోచనలూ కలుస్తాయా? అనే కోణంలో కూడా ఆలోచించాలి. అందులోనూ ఈ తరానికి రాజీపడటం తెలియదు. పెండ్లికి ముందు ఒకటికి రెండుసార్లు కలుసుకోవడం, మాట్లాడుకోవడం ద్వారా.. కలిసి జీవించడం సాధ్యమా, కాదా అన్నది ఇద్దరికీ అర్థమైపోతుంది. భిన్నాభిప్రాయాలు, భిన్న ఆలోచనా ధోరణులు ఉన్న మనుషులు కలిసి బతకడం అసాధ్యమేం కాదు. ముందుగా మీలోని ఆత్మన్యూనతను పక్కన పెట్టండి. చొరవగా అతని ప్రపంచంలో ప్రవేశించే ప్రయత్నం చేయండి. అవసరమైతే.. కొత్త నైపుణ్యాలు పెంచుకోండి. స్నేహపూరితంగా వ్యవహరించండి.