ఎవరి గజ్జెల రవళివే నీవు మంజీర!
ఎవరి కజ్జల బాష్పధారవే: మంజీర!
నీవు పారిన దారిలో ఇక్షుదండాలు
నీవు జారిన జాడలో అమృత భాండాలు
నీవు దూకిన నేల మాకు విద్యున్మాల
నీవు ప్రాకిన పథము మాకు జైత్రరథమ్ము
ఎవరికొరకయి పరుగులెత్తి వచ్చితివి?
ఎవరి జూచి తటాకమై నిల్చిపోతివి?
ఆకలి తీర్చుకన్న ఘన
మైన మహాయజనమ్ము కాన మీ
లోకమునందు; నీ మనసులో
నొకనాడు తదీప్సితమ్ము చీ
కాకొనరింప వాకవయి,
కాలువవై, ఝరివై, తటాకమై
మాకొర కేగుదెంచితివి సుమా!
కమనీయ వయోభరమ్మునన్.
నిను కరగించి తెచ్చిన పునీతు
డెవం? డతనిన్ భగీరథుం
డనవలె; వాడు నా తెలుగు
టంగణమందలి ముండ్ల దుబ్బులన్
తునియలు కొట్టి ఈ చెరకు
తోటల గూర్చి హలమ్ము గ్రుమ్మి, భూ
మిని ప్రసవింపజేసి పసిమిన్
మిసిమిన్ పెకలించె దండిగ
ఒకట నదివయి, ఒకచోట ఒదిగి ఒదిగి
సాగరమవై చరింపక దాగియుంటి;
వెంత సౌమ్యస్వభావమోయీ! పరుంగు
లిడు మనస్సునుబంధింపదొడగినావు.
ఇందూరు మండలం బెందాక నీనీటి తడి తాకి తీయని తనమునొందు,
నా తెలంగాణమ్ము గీతనృత్తములతో,
నెందాక నిన్ను పూజించుచుండు,
నెందాక నిరుపేద లంది నీ జలధార
పండింత్రు కొల్లగా పైరు పంట,
నీ కవీశులు నీ మహా కావ్యత నెరింగి
తమ కలమ్ములకు సౌందర్య మిడుదు,
రంతదాక మహీమండలాంతరమున
నీ వెలుంగుకు రవ్వంత నీడ రాదు,
దివ్య గోదావరీ గృహాంతికమునందు
నీ విలాస మేనాటికి నిలిచిపోదు,
ఎవ్వరే యెదురొచ్చి ఏడుపాయలు చేసి
రవ్వల్ల వీణపై రాగమొత్తిరి నిన్ను?
ఏడుపాయల దుర్గ యేమన్నదే నిన్ను?
యేమన్నదే నిన్ను యేడుపాయల దుర్గ!
(మంజీరా మౌనభంగం)
ఏడుపాయల దుర్గ ఎదురుగా వచ్చింది
పాడుకొమ్మన్నాది పరుగులిడమన్నాది
స్వర మొక్క పాయగా సాగి పొమ్మన్నాది
బంగారు పండించి ప్రజలకిమ్మన్నాది.
(మంజీరకు విశ్రాంతి)
అదిగో హసంతికలు అదె సుమలలంతికలు
అదిగొ సేమంతికలు, అదిగొ వాసంతికలు
జయవాయకములు, సంశయ మాయకమ్ములు
ప్రియకరము లమృతపిచ్ఛిలము లజ్జలములు.
మిట్ట లెక్కియెక్కి గుట్టలు దిగజారి
త్రోవ గడచి వచ్చినావు నీవు,
మిగుల శ్రమలుగొన్న మిసిమింతురాలవు
సేదదీరు మీ ప్రసిద్ధ భూమి.