ఘట్టమనేని మంజులా స్వరూప్ దృష్టిలో పుట్టిల్లు దేవాలయం లాంటిది. అందుకేనేమో, ప్రతి ఉదయం ఓ ఫోన్కాల్ పుట్టింటికి వెళ్తుంది. ప్రతి సాయంత్రం ఆమె కారు పుట్టింటి వైపు పరుగులు తీస్తుంది. ఇక, ప్రతి బుధవారం పుట్టింటి విందుకు సకుటుంబంగా హాజరు కావాల్సిందే. ‘కొన్ని బంధాలంతే! పెండ్లి తర్వాత మరింత బలపడతాయి’ అంటూ జ్ఞాపకాల్ని నెమరేసుకున్నారు మంజుల.
అత్తింట్లో అడుగు పెట్టినంత మాత్రాన పుట్టింటితో ఆడపిల్ల అనుబంధం తెగిపోదు. ఎక్కడున్నా, ఏం చేసినా ఆమె పునాదులు పుట్టింట్లోనే ఉంటాయి. పుట్టింటిని చూసి మనం జీవితాంతం గర్వపడాలి. మనం చేసే పనులతో మన కన్నవాళ్లూ గర్వపడాలి. నా విషయానికొస్తే, పుట్టిల్లు నా దేవాలయం. ఒక వ్యక్తికి భార్యనైనా, ఒక బిడ్డకు తల్లినైనా నా పుట్టింటికి నేను పసిపిల్లనే. అమ్మలోని ఓర్పు, నాన్నలోని మంచితనమే నన్నీ స్థాయికి తీసుకొచ్చాయి.
ఇల్లంతా సందడి
చిన్నప్పుడు, అమ్మానాన్నల కంటే ఎక్కువగా అమ్మమ్మ దుర్గమ్మే మమ్మల్ని సాకింది. అమ్మమ్మకు అమ్మ ఇందిరాదేవి ఒక్కతే కూతురు. దీంతో అమ్మ పెండ్లయినప్పటి నుంచీ అమ్మమ్మ ఇక్కడే ఉండేది. మా ఐదుగురినీ కండ్లలో పెట్టుకుని చూసుకునేది. అన్నయ్య రమేశ్బాబు మాకు లీడర్. తమ్ముడు మహేశ్బాబు, చెల్లి ప్రియదర్శిని చిన్నవాళ్లు కాబట్టి, పెద్దగా గొడవ
పడేదాన్ని కాదు. కానీ, అక్కయ్య పద్మావతితో మాత్రం బాగా దెబ్బలాడేదాన్ని. ఇద్దరం జుట్లు పట్టుకొని కొట్లాడేవాళ్లం. రోజంతా ఎవరికివాళ్లం బిజీగా ఉన్నా సాయంత్రం ఆరు అయిందంటే ఇంటికి చేరేవాళ్లం. స్నానాలు చేసి భోజనానికి రెడీ అయ్యేవాళ్లం. ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటూ ఒకే రూమ్లో నిద్ర పోయేవాళ్లం. నా అదృష్టం ఏమిటంటే తోబుట్టువుల్లో నాకు అన్న, అక్క, చెల్లి, తమ్ముడు అందరూ ఉన్నారు. అన్నదమ్ములతో కరాటే క్లాసులకు, జాగింగ్కు వెళ్తూ టామ్బాయ్లా ఉండేదాన్ని.
ఐదారేండ్లకు బడిబాట
ఎల్కేజీ టైమ్లో నేను ఏడాదంతా స్కూల్కి వెళ్లలేదు. ఒకవేళ తీసుకెళ్లినా ఏడ్చేదాన్ని. అమ్మమ్మ స్కూల్ బయట ఎదురుచూస్తూ కూర్చునేది. నేను ఏడ్చేసరికి ఇంటికి తీసుకొచ్చేది. అలా ఏడాది మొత్తం డుమ్మా కొట్టినా, అమ్మానాన్నలు నన్ను బలవంతంగా బడికి పంపాలని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు. తర్వాత ఏడాది మెల్లగా అలవాటైంది. డైరెక్ట్గా యూకేజీలో చేర్పించారు. మేం చదువులో బాగానే రాణించాం. క్లాస్ టాపర్స్ కాదుకానీ, అన్నింట్లో 60 శాతం తెచ్చుకునేవాళ్లం. నేను సోషియాలజీతో డిగ్రీ చేశాను. అదేంటో మేము రోజంతా కూర్చుని చదివినా అవే మార్కులు వచ్చేవి. మహేశ్ ఎక్కువగా చదవకపోయినా మాకొచ్చినన్ని మార్కులు తెచ్చుకునేవాడు. షూటింగ్స్లో పేజీలకు పేజీల డైలాగ్స్ని కంఠస్థం చేయగల నాన్న జ్ఞాపకశక్తే మహేశ్కి వచ్చిందని అనుకునేవాళ్లం.
బంధం బలపడింది..
చిన్నప్పుడు మేం ఎంత కొట్టుకున్నా వెంటనే కలిసిపోయేవాళ్లం. అదే అనుకుంటా రక్తసంబంధం అంటే. పెండ్లి తర్వాత మా అందరి మధ్యా బంధం మరింత బలపడింది. ‘ఫలానా విషయం చెప్పాలా, వద్దా?’ అనే సందిగ్ధత మాలో ఎవరికీ ఎప్పుడూ రాలేదు. పైగా నా మూడ్నుబట్టి వాళ్లు పరిస్థితిని అర్థం చేసుకుంటారు. నాకు ఎప్పుడు ఏం అవసరమో అడగకుండానే తెలుసుకుంటారు. ఎలాంటి దాపరికాలూ ఉండవు. నాకు, మహేశ్కు స్పిరిచ్యువల్ బుక్స్ ఇష్టం. వాటి గురించి తరచూ మాట్లాడుకుంటాం.
అక్క పెండ్లితో వెలితి
మా ఇంట్లో మొదటి పెండ్లి పద్మక్కది. ఎవరూ చేయనంత ఘనంగా చేశారు నాన్న. అక్క విషయంలో నాన్నెప్పుడూ గొప్పగానే ఆలోచించేవారు. ‘పద్మాలయ స్టూడియోస్’కు అక్క పేరే పెట్టారు. మా ఇంటికి పెద్ద ఎత్తున చుట్టాలు రావడం అక్క పెండ్లిలోనే చూశాను. సుమారు యాభైవేల మంది హాజరయ్యారు. అతిథి మర్యాదలన్నీ అప్పుడే నేర్చుకున్నాం. నాకు, అక్కకు వయసు రీత్యా పెద్ద తేడా లేకపోవడం వల్ల కావచ్చు, చాలా క్లోజ్గా ఉండేవాళ్లం. పెండ్లయ్యాక అక్క ఇల్లు వదిలి వెళ్లేసరికి తట్టుకోలేకపోయాను. నాన్న కూడా చాలా ఎమోషనల్ అయ్యారు. అమ్మ, అమ్మమ్మ బాగా ఏడ్చారు.
నాన్న సింప్లిసిటీ
చిన్నప్పటి నుంచీ నాన్నను చూస్తే ఆశ్చర్యమేస్తుంది. ఇంత సక్సెస్ఫుల్ లైఫ్ లీడ్ చేస్తున్నా, ఆయనలో కొంచెం కూడా అహం ఉండదు. ఆయన నోట ‘నాది’ అనే మాట ఇప్పటివరకూ వినలేదు. ఆయనో రుషి లాంటి వారు. ఇదంతా కూతురుగా చెప్పట్లేదు. నాన్నలా ఉండటానికి ప్రయత్నిస్తున్న సామాన్యురాలిగా చెప్తున్నా. నాన్న పూర్తిగా ఫ్యామిలీమ్యాన్. ప్రతీ బుధవారం మధ్యాహ్న భోజనానికి అందరం కలుస్తాం. మనవళ్లు, మనవరాళ్లతో గడపడం నాన్నకు చాలా ఇష్టం. ముఖ్యంగా చెల్లి చిన్న కొడుకు దర్శన్తో ఆయనకు అటాచ్మెంట్ ఎక్కువ. నేను నాన్నని కలవని రోజంటూ ఉండదు. ఉదయం పదకొండు గంటలకు ఫోన్లో మాట్లాడతాను, మళ్లీ సాయంత్రం ఆరింటికి కచ్చితంగా ఇంటికెళ్తాను. పుట్టిల్లు నా లైఫ్లో ఎంత ముఖ్యమో ఇంతకన్నా ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కర్లేదు.
సినిమాలంటే చాలా ఇష్టం
మేము పుట్టి పెరిగింది సినిమా వాతావరణంలోనే అయినా, మాది సంప్రదాయానికి విలువ ఇచ్చే కుటుంబం. దాంతో యాక్టింగ్పై ఆసక్తి ఉన్నాఎవరికీ చెప్పలేదు. నాకు సినిమాటోగ్రఫీ, డైరెక్షన్ అంటే ఆసక్తి. నాన్న ‘మీనా’ సినిమాకు అసోసియేట్ డైరెక్టర్గా పనిచేసిన వరప్రసాద్రావుగారి దగ్గర ఏడాదిపాటు డైరెక్షన్లో ట్రైనింగ్ తీసుకున్నా. నాన్నకు ఆ విషయం తెలిసి సంతోషించారు. నటించాలన్న కోరికను మాత్రం ‘షో’ సినిమా ద్వారా తీర్చుకున్నా. ఇంట్లో ఎవరికీ తెలియకుండా, నా పాకెట్ మనీతో తీశాను. ‘నేషనల్ అవార్డ్’ వచ్చాకే నాన్నకు చెప్పాను. ఆయన చాలా గర్వపడ్డారు. మరుసటి రోజే ప్రెస్మీట్ పెట్టి నా గురించి మాట్లాడారు.
మామ మెచ్చిన అల్లుడు..
నేను సంజయ్ని ప్రేమించిన విషయం ఇంట్లో చెప్పినప్పుడు వద్దనే అన్నారు. అయినా మేం వెనక్కి తగ్గకుండా ఒప్పించే ప్రయత్నాలు చేశాం. ఏడేండ్ల తర్వాత అమ్మ మా ప్రేమను అర్థం చేసుకుంది. నాన్ననూ ఒప్పించింది. నాన్నెప్పుడూ అమ్మ మాట కాదనేవారు కాదు. పెండ్లయ్యాక మా రెండు ఫ్యామిలీలూ బాగా దగ్గరయ్యాయి. మా అత్తమ్మ ఆశ, అమ్మ మంచి స్నేహితులయ్యారు. అలాగే సంజయ్, రమేశ్ అన్న చాలా క్లోజ్ అయ్యారు. నాన్న కూడా ‘నీకు సంజయ్ స్వరూపే కరెక్ట్ పర్సన్’ అని సంతోషంగా అంటుంటారు. నా కూతురు జాన్వీ అమ్మమ్మ, తాతయ్యల దగ్గర ఎంజాయ్ చేస్తుంది. అలాగే బావ జయదేవ్గారు, మరిది సుధీర్బాబు మా ఫ్యామిలీలో కలిసిపోయారు. మహేశ్ భార్య నమ్రత గురించి చెప్పాల్సిన పన్లేదు. వదినామరదళ్లుగా కాకుండా బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్లా ఉంటాం. చాలా కబుర్లు చెప్పుకొంటాం. మా ఆలోచనలూ, అభిరుచులూ కూడా కలుస్తాయి.
-నిఖిత నెల్లుట్ల