ఒకదానినొకటి చూస్తూ కూచున్న
కుర్చీ బల్లా ముందు
ఆలోచనలు నేలపైకి జారుతున్నాయి
ఒళ్లు తెలియక నృత్యంచేస్తున్న దుమ్ము కణాల ముందు
నలుదిక్కులూ తిరిగి ఎటూ పాలుపోక
సమయం ఆ కుర్చీలో కూలబడింది
కుర్చీ జ్ఞానపీఠమై దేహాన్ని మోస్తుంది
ఆలోచనలక్కడ స్థిర స్థావరం ఏర్పరచుకుంటుంటే
జ్ఞానం మెల్లిగా శ్వాస తీసుకుంటుంది
కుర్చీ చెక్కచేతులు ఆత్మను ఆత్మీయంగా
ఆలింగనం చేసుకుంటుంటే
అన్ని బంధనాల నుంచి విముక్తి పొందిన దానిలా
ఆత్మ సేద తీరుతుంది
బల్ల మీద ఎన్ని కథలు పురుడు పోసుకున్నాయో
అనుబంధాల ఎన్ని బంధనాలో
ఎన్ని ప్రేమలు ఆ గాలిలో బందీ అయ్యాయో
ఎన్ని విడుదల పొంది ఎగిరిపోయాయో
చూసే ధూళికే తెలుసు
తీక్షణంగా చూస్తున్న బల్ల కథల వేదిక,
అక్కడ కలలు స్వేచ్ఛగా విచ్చుకుంటాయి
దాని ఉపరితలం కలలదేహన్ని మోస్తుంటే
జీవితపు క్లిష్టమైన సందర్భాలు
అతుకులు అతుకులుగా బల్లమీద పోగుబడి
చిత్రమైన కాన్వాస్గా మారిపోతుంది
అడుగుజాడలను భద్రపరుచుకుంటూ
నేల దారులు ఆగిపోయిన చోట,
జ్ఞాపకాలు మరుగున పడకుండా
పాదాలను వెతుకుతూ కాన్వాస్ నిండా
కాలం పాద ముద్రలు
అందుకే ప్రయాణాలకు మద్దతు నిస్తూ
గమ్యం విశ్రాంతి తీసుకుంటుంది
నిశ్శబ్దంగా ఊగుతున్న అదృశ్య శకలాలు ఊహలు,
కుర్చీ నుండి టేబుల్ వరకు,
అక్కడ నుంచి నేలపైకీ
తాత్కాలిక గృహాల నుంచి
స్వంత ఇంటికోసం కథ అన్వేషణ
ఈ జీవన గదిలో
ఆలోచనలు చివరి మజిలీ చేరేవరకు
దుర్బలమైన మృత్యునీడ సారాంశం వెతికేందుకు
కుర్చీ బల్లా నేలా దుమ్ము చెప్పే కథలు
నిర్విరామంగా వింటూనే ఉన్నాయి
ఇలా.. దుమ్ము దేహకణాల సదృశ్యం.
– మెర్సీ మార్గరేట్ 90528 09952