2022, డిసెంబర్ నెల. రాత్రి ఏడుగాక ముందే శిమ్మ శీకటైంది. మబ్బుల కుర్సిన మంచు ఇట్ల ఇంకిపోయిందో లేదో.. మళ్లా సలి షురువైంది. ‘పగటీలి వోయిండు, ఇంకా రాకపాయెనేమె పూజ మీ డాడీ’ అని నా పెద్దబిడ్డను అడుగుతనే ఉన్నా.. ఇంతల రానే అచ్చిండు రవి. రవి నా పెనిమిటి. పూజ నా పెద్ద బిడ్డ. ఆమె తర్వాత శ్రీజ రెండో బిడ్డ. శ్రీజ తర్వాత మూడో బిడ్డ తేజ. సలికి గజగజా వణుకుతున్నా.. దౌడలను బిగవట్టి ‘అగ్గొ డాడొచ్చిండు.. డాడొచ్చిండు’ అని ముగ్గురు ఒక్కటేమొకాన సంబురవడుకుంట జెప్పిర్రు.
‘ఇంకో వారం రోజులైతే కొత్త సమ్మత్సరమొస్తది. పోయిన రెండేండ్లు మక్కనే ఏసినం. ఈయేడు గూడ మక్కనే ఏద్దాం, లేకుంటే వరన్న ఏద్దామ’ని నేను. ‘వరేస్తే లాగోడీ తక్కువనే లాభం గూడ తక్కువనే, ఇగవోతే రెండేండ్లు మక్కనే ఏసినం గదా ఈసారి ఇత్తునం మారుద్దాం. భూమిగ్గూడ మంచిద’ని రవి. రోజురోజుకు ఆల్శమైతున్నదనే ఆత్రం నాకుంటే, ఓ రోజు ఈ పంటేద్దామంటడు, ఇంకోరోజు ఇంకో పంటేద్దామంటడు. మనిషికి ఆలోచనలు గడియారంల ఉండే సిన్న ముల్లు లెక్కనే తిరుగుతయి. వారం రోజులాయె ఇద్దరి మజ్జన ఇదే లొల్లి. నాకు వశపడక నాత్రికల్లా ఏదేద్దామో.. ఆ పంట పేరు జెప్పుమని పొద్దుగాల్ల లెవ్వంగనే కోపానికచ్చిన.
ఏదో ఒక్కటేస్తే పని ఒడుస్తదని
నా కోపమంతా పాపం ఆయన మీద దీసిన. ఆ కోపమ్మీదనే వోయిండంటే ఇప్పుడచ్చిండు. ‘ఔనుల్లా.. అప్పుడనంగ వోతివి ఇగరావాయె, అగరావాయె ఎటువోయినవు?’ అని బుదరకిచ్చి అడిగిన. ‘ఇత్తునాలు దేను కన్నారం వోయి న. ఇగవట్టుమని కరబుజ ఇత్తునాలు చేతిల వెట్టిండు. ఇత్తునాలు ఓరకువెట్టి అందరం గల్సి బంతిమీద గూసున్నం. అన్నందిన్నంక ఎక్కడోళ్లమక్కడ నడుమాల్శినం. పోరగాండ్లు పండుకున్నరు గని మాకే ఇంక కన్నంటుకోలే.
‘ఎమాయెనుల్లా అలిగినవా.. మొకమంతా సిన్నగ జేసుకున్నవ్? కోపమొచ్చి ఒక్కమాటన్నా.. నా తప్పే గని ఏమనుకోకు. అయినా నువ్వేమనుకోవు గని!’, ‘అంజలీ.. నన్నే అన్నవ్ గదా? అంటమాయె తియ్, అయినా నేనేమనుకుంటనే. నా గురించి నీకు తెల్వందేముంది? పెద్దది పెర్గవట్టె. ఇప్పటివరకు ఎన్కేసింది ఏంలేదాయె? కరబుజ ఇత్తునాలేస్తే ఎండకాలం వరకు కాత బాగొస్తది? అప్పటివరకు కాయ రేటు గూడ ఇర్గుంటది. నల్గు ర్ని తెల్సుకొనేస్తే మనకే మంచిది గదా అని ఇన్నొద్దులు ఆలోచన జేసిన.’ అన్నడు రవి. ‘సరేనయ్యా.. ఇగ వా రేపటిసంది ఇరువాలు దున్ని, ఇత్తునాలేసే దాన్క తోట్లనే ఉందాం’ అన్జెప్పిన. మాకున్నది మూడెకరాల భూమి. అన్ల మామిడితోట ఉంటది. మజ్జమజ్జన పసలుకో పంట దీత్తం. నేను, మా ఆయన, అత్త నర్సమ్మ, ముగ్గురాడివిల్లలు.. నపరో సార్గం జేస్కుంటం.
***
కరెక్టు కొత్త సమ్మత్సరం నాడే నాటినం కరబుజ ఇత్తునాలు. ఎనభై రోజుల పంట. డబ్బు ఏడు రోజులైంది. కాయ పెద్దగూరింది. ఊరిన కాయను జూత్తే మాగ్గూడ మస్తు సంబురమైంది. పంట మంచిగుందని తెలుసుకున్న కన్నారం సేటు శేనుకాడికి రానే అచ్చె. ‘డబ్బు కింటళ్లు ఎల్తదిగావొచ్చు కరబుజ’ అని అంచనా ఏసుకున్నడు. ‘ఎనభయ్యో రోజు అచ్చి లారీ వెడ్తం, ఇగవట్టు రవి’ అని ఆయన చేతుల పది వేలు బయాన వెట్టిండు.
2023, మార్చి 19, ఐతారం పొద్దూకంగ ఒగ ఉరుము గాదు, ఒగ వాన కాదు. వానే గదా ఏం గాద్ తియ్మని నిమ్మలంగున్నం. కొద్దిగైనంక షురువైంది రాళ్ల వాన. ఆ రాళ్ల వానల మేం బోతే మాకేమన్న కాజిక్క అని ఇంట్లనే ఉన్నం. కరబుజ శేను మా కండ్లముందే మెరుస్తున్నది. మా ఊరిపేరు గుండి, రామడుగు మండలం, కన్నారం జిల్లా. ఇంటికాన్నుంచి మా శేను కిలోమీటరు దూరంలున్న రామచంద్రాపురంల ఉంటది. సోమారం మబ్బుల ఆరుగొట్టంగనే బండి దీస్కొని శేనుకాడికి వోయిండు రవి. శేనుకాడికి వొయి మాకు ఫోన్జేత్తే ఇంటయిదుగురం శేనుకాడికుర్కి నం. తేటగున్న కరబుజ కాయలు బురద బురదై నయి. కత్తులతోని గదా పొడిస్తే నెత్తురెల్లినట్టే ఎర్రగైనయి కరబుజ కాయలు. వాటిని జూత్తే మా కండల్లకెళ్లి నెత్తురు కారినంత పనైంది. కంటికి రెప్పలా, కన్నబిడ్డలోలె కాపాడుకున్న కరబూజ కాయల్ని పొట్టన వెట్టుకున్న ఆ మొగులు దిక్కు సూస్కుంట ఇద్దరాలుమొగలం పిల్లల్ని అల్ముకొని ఏడ్శినం. అంతకన్నా జేసేదేముంది? ఆ దేవుడు మా అందు న లేడనుకొని దుక్కాన్ని దిగమింగుకున్నం.
***
తెల్లారే… ‘మనూరికి ముఖ్యమంత్రి కేసీఆర్ అత్తండు.. పంట నట్టవోయినోల్లకు పరిహారం ఇత్తడటనుల్లో..’ అని ఊరు శాటింపైంది. మా ఆయన సిన్నప్పుడు జరిగిన ఓ అనుభవం జెప్పిండు. అంటే.. ఓ ముప్పై ఐదేండ్ల కిందట గిట్లనే రాళ్లవాన గొడ్తే అప్పటి ముఖ్యమంత్రి మా ఊరికచ్చి నట్టపరిహారం కింద మనిషికో యూరియా బత్త ఇచ్చిండట. అదిగూడ పైరవీ జేస్కున్నోళ్లకే అచ్చిందట. ఇదిగూడ గసోంటిదే గావచ్చనుకున్నం. కనీ కాదు. గురువారం కేసీఆర్ మా ఊరికి అచ్చిండు. మా శేను దాటేవోయిండు. ఆయన అచ్చేదాన్క తెల్వది పంట నట్టపోయినోళ్లకు ఎకరానికి పది వేల ఆర్థిక సాయం ఇత్తండని. ‘ఎంతో కొంత సాల్ తియ్యే’ అని మా ఆయనన్నడు. నాగ్గూడ సార్ ఆలోచన మంచిగనిపిచ్చింది. మా సార్గానికి సార్ సాయం జేత్తండని తెల్సి మా మనసు కొంత అల్కగైంది.
– గడ్డం సతీష్
99590 59041