ఎన్ని కలలు కన్నదో
ఎన్ని ఆశల్ని కళ్ళల్లో నింపుకుందో
నవమాసాలు మోసిన కన్న బిడ్డపై..!
కండ్ల ముందు నవ్వుతుంటే
మురిపాల మాటల్ని
అడుగుల్లో వినపడే గజ్జెల సవ్వడిని
సరిగా కొంగుతో మూటకట్టుకోలేదు
తనివి తీరని తరగని ఆప్యాయత సంపద మరి!
నవ్వులు పూసిన లేత కొమ్మ
పండుటాకులా రాలిపడుతుందని..
క్రూర మృగం చేతిలో చిక్కి శల్యమవుతుందని..
కన్నీటిని మిగిలిస్తుందని..
కన్న బిడ్డని మూట కట్టే రోజు
ఒకటి కండ్లముందు వస్తుందని
ఊహకందని రోజొకటి ఊపిరిని లాగేస్తుందని!
అర్ధాంతర ఆయుష్షుతో
చితిపై చేర్చిన ఎగిసే మంటల్లో
నీ నవ్వుల జ్ఞాపకాలు ఎగిసిపడుతున్నాయి..!
కొంగులో బంగారంలా దాచుకొని
కంటి రెప్పల్ని కాపుపెట్టి
ఈ వికృత సమాజంలో
ఏ తల్లి శోకంలో ఇలాంటి నీలి నీడల
ఛాయలు రానియ్యకుండా
గర్భ కుహరంలోనే నడకలు నేర్పించి
నీతి పాఠాలు చెప్పుకోవాలి..!
మృగాల దాడులను
ఎదిరించే విద్యలు నేర్పుకోవాలి..!!
స్వప్న మేకల