మనిషి బయటికి పోవడమంటే
యుద్ధభూమిలోకి ప్రవేశించడమే
అసలే ప్రతిమనిషీ ఆత్మాహుతి చేసుకోగల
బాంబుకంటే ప్రమాదకర ‘స్మార్టుఫోన్ను ’ ధరించి
తలనిండా ఓటీటీలనుంచి డౌన్లోడ్ చేసుకున్న
లైవ్ పోర్నో సామగ్రిని శతకోటి శతఘ్నుల్లా మోస్తూ
రోడ్లకిరువైపులా వందల ఫీట్ల బరిబాత హీరోయిన్ల
రసిక రాక్షసత్వాన్ని తప్పించుకుంటూ,
ఏ రోడ్డుపైన ఎవని ‘షో ’ నో
ఏ వీధి మలుపుపై ఎవని ‘స్ట్రీట్ కార్నర్’ సభో
గాలినీ, నేలనూ, చెట్లనూ గాయపరుస్తూ
రాజకీయులు మైకులో ్లనుంచి
బూతులను తూటాల్లా పేలుస్తూంటే
పోలీసుల కవాతుల మధ్యనుంచి, అంబులెన్స్ల
నడుమనుంచి తప్పించుకుంటూ తప్పించుకుంటూ
ఏ రాత్రికో మనసు నిండా గాయాల్తో ఇంటికొస్తే
టీవీలో ఒకగుండు ప్రత్యక్షమై‘డబ్బులెవరికీ
ఊర్కేరావు’ అని ఆస్కార్ స్థాయి
భావప్రకటనల్తో, తుపాకీగుండ్ల వంటి దాడి
మరుక్షణమే ‘స్వర్గసీమశాండల్వుడ్’
ఫాంహౌజ్, ఆరార్ వెంచర్ల గజ్జిగోల
ఇక కొట్టుకు పోవాలె తుఫాన్లో
మున్సిపల్ బాక్స్డ్రైవ్లో మునికి పోతున్నట్టు
విలవిలలాడ్తుండగా సరిగ్గా అప్పుడే ‘పర్యావరణకాలుష్యం’ మీద రేడియోలో ‘ఆమె’ ప్రసంగం
మబ్బు పట్టిన శీతలాకాశం ఎప్పుడూ ఒక గిలిగింతే
అది మండే నెగళ్ళను ప్రతిష్టిస్తుంది గుండెల్లో
దేనికీ దేనితో సంబంధముండదు
అన్నీ కాంటాక్ట్ లెస్ రిలేషన్సే
పక్షికీ ఆకాశానికీ ఏమిటీ అనుబంధం.. అనిప్రశ్న
అన్నీ రియల్ అండ్ వర్చువల్ అప్లికేషన్సే
రెక్కలూ గాలీ..పరుగు దిశాదశా అర్థంకాదు-
నవ్వొకటి పొటమరిస్తుంది పెదవులపై
కానీ వికసిసే ్తగాని కనబడదది
పగటికల అనే అభాస కావాలంటే
ఒక ‘నిద్ర ’ నిన్ను కరుణించాలి
కలను నువ్వు నిర్మించగలవా..ఒట్టి ఆలాపనను తప్ప-
జన్మతః అవిభక్తంగా ఉండే మనిషి చీలిపోతూంటాడు
కొడుకుగా, భర్తగా, తండ్రిగా..ఒకపౌరునిగా
ఐతే అంతిమంగా మనిషి ముగిసిపోతున్నపుడుమాత్రం అంతా నిశ్శేషమే-
మనిషిని మనిషి పంచుకోవడం అర్థమౌతున్నప్పుడే
తను జీవిస్తున్న స్పృహ తెలుస్తుంటుంది
ఇక ఉనికినీ, చిరునామానూ వెదుక్కోవాలె
చివరికి నదీ నువ్వే..నావా నువ్వే
ఐతే..ప్రయాణం మాత్రం నాదే అదే ఎరుక
రామాచంద్రమౌళి: 93901 09993