నేను పాత తరం సినిమా ప్రేక్షకుడ్ని! ఆ తరంలో మా హీరో అక్కినేని నాగేశ్వర్రావే! ఆయన శత జయంతి సందర్భంగా ఆనాటి తరం ప్రేక్షకుడిగా నేను నాకు తోచిన రీతిలో అక్షరనివాళి అర్పించదల్చుకున్నాను.
నా హైస్కూలు రోజుల్లో ‘రోజులు మారాయి’ శతదినోత్సవానికి వరంగల్కు ఆ సినిమా బృందం రైలులో వెళ్తున్నప్పుడు ఆ వార్త విద్యార్థుల బృందాలకు వ్యాపించి, అందరూ ఖమ్మం రైల్వే స్టేషన్లో ఆ రైలు రాకకోసం ఎదురు చూడటం ఇప్పటికీ జ్ఞాపకమే. అలా ఎదురుచూస్తున్న వందల మందిలో నేనొకడ్ని. రెండు నిముషాలే రైలు ఆగింది. జనం చూడటానికి అక్కినేనితో సహా నటులందరూ కంపార్ట్మెంట్స్ డోర్ల దగ్గర నిల్చొని ఉన్నారు. ఆ రెండు నిముషాలలో ఎవర్ని చూడాల్నో తెలియక జనం అంతా మెడలు అటుయిటూ త్రిప్పటంతోనే సమయమైపోయింది. నేను మాత్రం దృష్టి అంతా అక్కినేని మీదనే కేంద్రీకరించాను. లాల్చీ పైజామాలో లేతగా వున్న అక్కినేనిని నాలాగే ఆ జనంలో చాలామంది కళ్ళార్పకుండా చూశారు. సినిమా నటుల్ని నిజ జీవితంలో చూడటం (నాతో సహా) చాలా మందికి మొదటిసారి. కొన్నాళ్ళు ఆ జ్ఞాపకం మధురమైన అనుభూతిగా వెంటాడింది.
అలాంటి అక్కినేనిని నేను దెందులూరులో ఏలూరు సబ్ డివిజనల్ పోలీసు ఆఫీసర్గా ఉన్నప్పుడు మళ్లీ చూశాను. అక్కినేనికి దగ్గర బంధువు కొడాలి వేంకటేశ్వరరావు, వారి అడ్వకేట్ నరసింహారావు ఒకరోజు ఏదో పనిమీద నన్ను కలిశారు. అంతా అయిన తర్వాత మాటల్లో నాగేశ్వర్రావు గారు దెందులూరు వచ్చిన సంగతి చెప్పారు. సరదాగా ఫ్యామిలీతో రండి. పరిచయం చేస్తాను అని కొడాలి చెప్పారు. ఆయన అడగకపోయినా నేను అక్కినేనిని చూడటానికి సిద్ధపడే ఉన్నాను. మేమంతా దెందులూరులో ఆయనను కలిసినప్పుడు మిగతా స్నేహితులతో వున్న అక్కినేని, మమ్మల్ని వేరే గదిలోనికి తీసుకొనిపోయి రెండు గంటలు అనర్గళంగా అనేక విషయాలు చెప్పారు.
ఆ మరుసటి రోజు ‘అందాల రాముడు’ సినిమా విడుదల. అందుకే ఆయన వచ్చారు. ‘సినిమా తీయటం చాలా కష్టం. ఎంతో డబ్బుపోసి తీస్తారు. సక్సెస్ ఎవరూ ఊహించలేరు’ అని నేను అన్నప్పుడు ఏ ప్రొఫెషన్ అయినా అంతే.. పోలీసులకు సక్సెస్ వృత్తిలో లభించటం ఎంత కష్టం? మీరే చెప్పండి అని నన్ను సూటిగా అడిగి వృత్తి పరమార్థాన్ని తేలిగ్గా నిర్వచించి నన్ను ఆశ్చర్యపరిచారు. సినిమాను సాధారణ ప్రేక్షకుడు వృత్తితో ముడివేయడు. కేవలం ’ఎంటర్టైయిన్ మెంట్’ యిచ్చే సాధనగానే చూడటానికి అలవాటుపడ్డ సగటు మనిషి లాంటి నాకు అన్ని వృత్తులకు పనికివచ్చే ఒకే నిర్వచనాన్ని అతి తేలిగ్గా చెప్పిన బుద్ధిశాలి. మాటల్లో ’అందాల రాముడు’ మంచి సినిమాయే కాని జనానికి ఎక్కటానికి సమయం పడుతుంది. అందుకే ప్రతి నిసిమా దైవాధీనం బస్సు సర్వీసు లాంటిదే అని విషయాన్ని నవ్వుతూ దాటేసారు. ’అందాల రాముడు’ మొదట్లోనే ఎదగటానికి తొందరపడలేదన్న సంగతి ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన పనిలేదు. కొన్ని రోజుల్లోనే నేను గుండె ఆపరేషన్కు అమెరికా వెళ్తున్నాను అని అరమరికలు లేకుండా మాకు చెప్పి కొలస్ట్రాల్ను గురించి డాక్టర్ల కంటే వివరంగా విశ్లేషించారు.
హైద్రాబాదులో నేను ఎ.సి.పిగా సిటీ పోలీసులో పనిచేస్తున్నప్పుడు రేడియో జర్నలిస్టు ఆంజనేయ శాస్త్రి సన్మాన కార్యక్రమంలో అక్కినేనితో కలిసి నేను పాల్గొన్నాను. నేను మాట్లాడినప్పుడు ఆయురారోగ్య ఐశ్వర్య దగ్గర నట్టు పడింది. ప్రేక్షకులు నవ్వారు. నేను వెంబడే ఒక జోకుతో పరిస్థితిని అనుకూలంగా మార్చుకున్నాను. చూడండీ! జర్నలిస్టు కాబట్టి ఐశ్వర్యం ఆయనకు రావాలని నేను ఎంతగా అనుకున్నా నట్టు పడుతున్నది అని నేను చెప్పేసరికి జనం చప్పట్లు కొట్టారు.
బ్రతుకు జీవుడా అనుకొని నేను కూర్చోగానే మంచి సమయస్ఫూర్తితో సిట్యుయేషన్ మార్చేసారే అని ఎ.ఎన్.ఆర్ నన్ను అభినందించారు. స్పాంటేనియస్గా ఇతరులను అభినందించటం అనే అరుదైన గుణాన్ని ఆయనలో తర్వాత నేను ఎన్నో సభల్లో సమావేశాల్లో చూశాను. మద్రాసు తెలుగు అకాడమీ వారు చెన్నైలో ఏటా టి.వి.కే శాస్త్రి గారి ఆధ్వర్యంలో తెలుగు వారు జ్ఞాపకం ఉంచుకొనే రీతిలో అనేక కార్యక్రమాలు జరిపేవారు. టి.వి.కే శాస్త్రి అరుదైన కార్యదీక్షా దక్షుడు. ఎవరి దగ్గర నుంచీ డొనేషన్లు తీసుకోకుండా భారత్ కల్చరల్ ఇంటిగ్రేషన్ కమిటీ ఆధ్వర్యంలో గూడా ’స్పిరిట్ ఆఫ్ యూనిటీ కన్సరట్స్ ఫర్ యూనివర్సల్ ఇంటిగ్రేషన్’ అజెండాతో అనేక సంగీత సమ్మేళన కార్యక్రమాలు వివిధ పట్టణాల్లో గూడా జరిపిన కార్యశీలి. అక్కినేని దాదాపు అన్ని సభల్లో శాస్త్రిగారు కనుమరుగయ్యేంత వరకూ పాల్గొన్నారు. నేను గూడా చాలా సభల్లో పాల్గొనే అవకాశం శాస్త్రిగారు కల్పించారు. అక్కినేని యీ సభలకు పెద్ద ఆకర్షణ. చెన్నైలో సినిమా నటుడిగా ఎదుగుతున్న సమయంలో ఆయన ఒడుదుడుకులూ, మద్రాసు వీధుల్లో తిరుగుతూ ఎన్ని కష్టాలు పడిందీ జనరంజకంగా చెప్పేవారు. నాకూ ఒకసారి చెప్పారు. ఉద్యోగంలోని కష్టాలు మరిచిపోవాల్నంటే కల్చరల్ ఏక్టివిటీస్ టానిక్ లాంటివి అని. అందుకే ఆయన విరివిగా ఎన్నో సభల్లో పాల్గొని రిలాక్స్ అయ్యేవారు.
ఎం.సి.ఆర్. హెచ్.ఆర్.డిలో నేను అడిషనల్ డైరక్టర్ జనరల్గా ఉన్నప్పుడు (చెన్నారెడ్డి ఇనిస్టిట్యూట్) ఒకటి రెండు సార్లు వచ్చి ట్రైనింగ్ పొందుతున్న అధికారులకు విలువైన ఎన్నో సందేశాలు తనదైన శైలిలో పంచుకున్నారు.
చివరిసారి నేను చాలాసేపు గడిపింది ఆయన ఇంట్లోనే! నేను రాసిన పుస్తకం యివ్వటానికి నేనూ మా అబ్బాయి రాజీవ్ వెళ్లినప్పుడు ఆరోగ్యం కాపాడుకొనే విధానాన్ని చెప్పి ఆ సూత్రాలను యిప్పటికీ మేము పాటించే రీతిలో మార్గదర్శకులయ్యారు. ఆయన మరణించిన రోజు నేను వెళ్ళాను. కానీ అక్కినేని తప్ప నాకు తెలిసినవారు చాలా కొద్ది మందే అక్కడ ఉన్నారు. అందుకే మౌనంగా నివాళులు అర్పించి వచ్చాను. మనల్ని ఎరిగిన మనిషి అదృశ్యమయితే అక్కడ అంతా శూన్యమే అన్న భావన ఆ క్షణంలో కలిగింది. జీవితంలో అన్నీ చవిచూసిన స్థితప్రజ్ఞుడు అక్కినేని. అందుకే ఆయన పరిపూర్ణ మానవుడు అవగలిగాడు. నాకేకాదు ఎందరికో యింకా అక్కినేని హీరోనే.
రావులపాటి సీతారాంరావు (8008002909)