అమ్మతో కలిసి బీడీలు చుట్టేందుకు వెళ్లింది. ఆపాటా ఈపాటా నేర్చుకున్నది. నాన్న ఒగ్గుకథ చెబుతుంటే వంత పాడతానని అనేది. తాత చూపిన తొవ్వలో నడుస్తూ పల్లె పాటలను బతికించేందుకు తపిస్తున్నది. జానపదమే చిరునామాగా ఇంతింతై ఎదగాలనుకుంటున్న దొందడి పూజ పాటల ముచ్చట..
మాది సిద్దిపేట జిల్లాలోని బంజరిపల్లి. అమ్మ చంద్రకళ. పొద్దంతా కష్టపడి బీడీలు చుడుతుంది. నాన్న పరశురాములు వ్యవసాయం చేస్తడు. రోజంతా కష్టపడినా కడుపునిండా తినలేని, కంటినిండా నిద్రపోలేని పరిస్థితి మాది. ఈ నేపథ్యంలో నాకు పాటలు పాడాలనే ఆలోచన పుట్టింది. అమ్మతో కలిసి బీడీలు చుట్టడానికి వెళ్తుండేదాన్ని. అక్కడ మా అమ్మలాంటి శ్రమజీవులు ఎంతోమంది ఉంటారు. కష్టాన్ని, కుటుంబ పరిస్థితిని మర్చిపోనీకె మంచిమంచి పాటలు పాడుతుంటరు. వినడానికి ఐదు, పది నిమిషాల పాటే కావచ్చు. కానీ ప్రతిదాంట్లో జీవం, జీవితం కనిపించేది. ఆ పాటలన్నీ ఓ చోట రాసుకునేదాన్ని. అవే నాకిప్పుడు అవసరం వస్తున్నయి. ప్రైవేటు స్కూళ్లలో చదివించే స్తోమత లేక నన్ను ఎన్సాన్పల్లి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్కు మార్చిండ్రు. అక్కడ సాంస్కృతిక కార్యక్రమాల్లో చురుకుగా ఉండేదాన్ని.
కళా వారసత్వం
జానపదాల సోపతి నాకు వారసత్వంగా వచ్చింది. మా తాత మల్లయ్య ఒగ్గు కళాకారుడు. తాత బాటలోనే నాన్న కూడా ఒగ్గు కథ నేర్చుకున్నడు. ‘శరణు శరణు మాయమ్మా రాణి శాంభవీ రాణీ’ అని నాన్న పాడుతుంటే ఆసక్తిగా వినేదాన్ని. చిన్నప్పటి నుంచీ జానపద పాటలు, కథలు వింటూ, చూస్తూ పెరిగిన. కాబట్టే నాకు పాట సులభంగా అబ్బింది. పాడటమే కాదు పాట రాయగలను. డ్యాన్స్ కూడా చేయగలను.
హాస్టలే తొలి గురువు
ఎన్సాన్పల్లి హాస్టల్కు వెళ్లినంక పాటలపై ఆసక్తి రెట్టింపుఅయ్యింది. అక్కడ అందరూ నన్ను ప్రోత్సహించేవాళ్లు. రోజూ నా పాట మార్మోగేది. ప్రతి న్యూ ఇయర్ వేడుకలో నేను తప్పకుండా ఒక పాట పాడేదాన్ని. అప్పుడు నేను పదో తరగతిలో ఉన్నాను. హాస్టల్లో అదే నా చివరి సంవత్సరం. చివరి అవకాశం కూడా. ‘డప్పుగొట్టు రాజన్నా.. దరువు దద్దరిల్లాలె’ అంటూ పాట కట్టిపాడిన. అప్పట్లో ఈ పాటొక సెన్సేషన్. కళ్యాణ్, రాజు అనే అన్నలు విన్నరంట. ‘ఒక పాట ఉంది పాడతవా’ అని అడిగితే ఓకే చెప్పిన. ‘జొన్నసేను గూడుకాడ.. మక్కసేను మంచెకాడ’ అంటూ సాగే ఆ పాట నాకంటూ ఒక గుర్తింపు తీసుకొచ్చింది. ఆ తర్వాత ‘బండెటువోతుంది బాల్నర్సూ.. నీ బండి బాగున్నాది బాల్నర్సూ’ పాట పాడిన. మధ్యలో చాలా గ్యాప్ వచ్చింది. ఇదే విషయం మా బాబాయ్ నాగరాజుకు చెప్పిన. బాబాయ్ ‘రేలారే రేలా’, ‘ధూమ్ ధామ్’ వంటి రియాలిటీ షోలలో సైడ్ డ్యాన్సర్గా చేస్తుండె. జానపద కళాకారులతో మంచి పరిచయాలుండేవి. ఒకసారి రేలారే ప్రసాదన్నతో నా గురించి చెప్పిండంట. ‘ఏదైనా పాడి, వీడియో పంపమను’ అన్నడంట ప్రసాదన్న. నేను రాసిపెట్టుకున్న ‘అల్లో నేరడల్లో అల్లో నేరడల్లో అల్లల్ల నేరాడి అల్లనేరాడి’ పాట పంపించిన. ప్రసాదన్న దానిని ఫేస్బుక్లో పెట్టిండు. బాగా వైరల్ అయ్యింది. ప్రశంసలే కాదు అవకాశాలు కూడా వచ్చినయి.
‘రాగాల కోయిలమ్మ.. బంగారు నాయినమ్మ.. బంతీపువ్వుల కొమ్మ’ అంటూ కనకవ్వతో కలిసి ఆడిపాడే అదృష్టమూ దక్కింది. నన్నొక ఫోక్ సింగర్గా నిలవెట్టిందైతే ‘అత్తున్న పోతున్న రామ సిలకా! జర మంచెకాడికొచ్చిపోయె ప్రేమ మొలకా!’ పాట. మెచ్యూర్డ్ సింగర్గా నాకు గుర్తింపు తెచ్చిన పాట ‘నెత్తిమీదా బుట్టున్నాదో సవ్వో సైదో నెలవంచె కొప్పున్నాదో సవ్వో సైదో’. వీటితో పాటు కొమురవెల్లి మల్లన్నపై ‘బాలా మల్లేశా బాలా మల్లేశా! మేలుకోవయ్యా పర్వతాలా మల్లేశా!’ పాట పాడిన. ఆ తర్వాత ‘ఎంత ముద్దుగున్నవురో ముద్దు ముత్యాలోడా’ పాడిన. నా లైఫ్ టర్నింగ్ తీసుకుంటున్న సమయానికే నాన్న ఆరోగ్యం దెబ్బతిన్నది. ఇప్పటికీ హాస్పిటల్లో ఉన్నడు. పరిస్థితి కొంత సీరియస్గనే ఉన్నది. అందరిలెక్క ఒక మంచి ఇల్లు ఉండాలని పని మొదలువెట్టినం. మధ్యలోనే ఆగిపోయింది. ఇప్పుడు నేను పాటనే కాదు, మా నాన్ననూ క్షేమంగా చూసుకోవాలె. అమ్మకు తోడుగా నిలబడి తమ్ముడు, చెల్లెకు అండగా ఉండాలె. దానికి పాటే వారధి అవుతుందని అనుకుంటున్న.
– దాయి శ్రీశైలం