“తెలంగాణ సాంస్కృతిక సారథి కళాకారులంటే ఆటగాళ్లు, పాటగాళ్లని అందరికీ ఎర్కనే. మా కడుపాకలి ఎరిగినోళ్లు కొద్దిమందే. ఆడిపాడితే ‘మస్త్ పాడినవ్, మస్త్ ఆడినవ్ తమ్మీ’ అంటరు. కానీ, ‘ఏడుంటున్నవ్? ఏడ తింటున్నవ్’ అని ఎవలూ అడగరు. పాడూ, ఆడని పాడించుకున్నోళ్లే కానీ, మమ్మల్ని బతికించుకుందం అనుకున్నోళ్లు లేరు. మీటింగులల్ల పంచే పులిహోర పొట్లాలు దొరికితే తిని, దొరక్కపోతే నీళ్లు తాగి బతికినం. సదువు ఆగమై, బతుకు భారమైపోయిన నా కత ఇప్పటికి మారింది” అంటున్నడు డప్పు కళాకారుడు భూపతి సిద్దులు.
‘మా అమ్మ నా చిన్నప్పుడే సచ్చిపోయింది. హాస్టల్లో పెరిగిన. సెలవులకు మా ఊరు పారుపల్లి (రాజాపేట మండలం, యాదాద్రి భువనగిరి జిల్లా) పోతే.. నాన్నతోపాటే డప్పు కొట్టనీకి పోయేది. నాన్న పాటగాడు. నేను డప్పు కొట్టేది. సావుకు, సంబురానికి ఎటు పిలిస్తే అటు పోయిన. అయిదేళ్లప్పటి సంది డప్పు కొడతానే ఉన్న. తెలంగాణ లొల్లి షురువైంది. మీటింగుల మీద మీటింగులు. డప్పు కొట్టనీకి రమ్మని ఎవలు పిలిస్తే వాళ్లెమ్మటి పోయిన.
చినిగిన అంగి.. ఆకలి డొక్క
తెలంగాణ ఉద్యమంలో.. సకల జనుల సమ్మె, సడక్ బంద్ అన్నిట్ల ఉన్న. సాయిచంద్, బిక్షానాయక్, వరంగల్ శ్రీను, మద్దెల సందీప్, మానుకోట ప్రసాద్ లాంటి ఎంతోమంది కళాకారులతో కలిసి తిరిగిన. సాయిచంద్ టీమ్లో పది జిల్లాలు తిరిగిన. 2001 నుంచి పద్నాలుగేళ్లు తెలంగాణ కోసం డప్పు కొట్టిన. మీటింగులకు డప్పు కొడితే యాబై ఇచ్చినా, వంద ఇచ్చినా తీసుకున్న. ఒక్కోసారి డబ్బులు ఇయ్యకపోయేది. తీస్కపోయినోళ్లకు నిర్వాహకులు ఇవ్వకపోతే ఉత్త చేతులతోనే తిరిగొచ్చేది. పులిహోర పొట్లాలతో కడుపు నింపుకొనేది. ఒక్కోపాలి అది కూడా దొరకలే. నీళ్లు తాగి కడుపు నింపుకొన్న. 2006- 07ల సాయన్న చేతిలో పడ్డ. అప్పటిసంది కాలికి చెప్పులు, ఒంటికి మంచి బట్టలు ఏసుకున్న.
పిలిచి పిల్లనిచ్చిండ్రు
పుట్టుకతో కాళ్లు కొద్దిగ వంకర. మాట్లాడితే మూతి వంకరపోతుండె. అయిదేళ్ల వయసప్పుడు ఆపరేషన్ చేయించుకున్న. పెండ్లి కాలేదు. పనిలేనోనికి ఎవలు పిల్లనిస్తరని ఎగతాళి చేసిండ్రు. ఏదన్నా పని చూసుకుందమని కంపెనీల ఆరు వేల జీతానికి చేరిన. డప్పు కొట్టడం ఇష్టం. ప్రోగ్రామ్ ఎప్పుడొస్తదని ఎదురు చూసుకుంట ఉండేది. ఇష్టమైన పని కోసం ఉద్యోగం వదిలేసి డప్పు పట్టిన. తెలంగాణ వచ్చినంక తెలంగాణ సాంస్కృతిక సారథిల కొలువిచ్చిన్రు. నన్ను ఎవరైతే ఛీ అన్నరో వాళ్లు దగ్గరకొచ్చిన్రు. వాళ్లను చేరదీయడానికి నాకు మనసొప్పలే. పిల్లనిస్తమని అయిదారు సంబంధాలొచ్చినయ్. పెండ్లి చేసుకున్న. నలుగుట్ల మంచిగ బతుకుతున్న, ఒకప్పుడు గూన పెంకుల ఇల్లు ఉండె. అది కూలిపోయింది. రెండు గదులతో చిన్న ఇల్లు కట్టుకున్న. సాంస్కృతిక సారథి లేకుంటే బతికేటోన్నే కాదేమో! ఇదిలేని మరుక్షణం మరణమే. ఇది కన్నతల్లి లాంటిది. బుక్కెడు బువ్వ పెడుతున్నది. సంతోషంగ బతుకుతున్నం.
ఉద్యమానికి పరీక్ష
నా ఒక్కని ఆకలి తీరాలని కాదు, అందరి ఆకలి పోవాలని పాడినం. ఆడినం. తెలంగాణ వస్తెనే అందరి ఆకలి తీరుతది. అన్ని బాధలు పోతయన్నరు. ఏడ మీటింగు ఉంటే ఆడికి పోయిన. పాడుతుంటే ఆడిన. డప్పు కొట్టిన. ఇంటర్మీడియెట్ పరీక్షలు .. ఢిల్లీల ధర్నా కోసం పోతున్నరు. సదువు పోతే పోయిందని ఢిల్లీ రైలెక్కిన. జంతర్మంతర్ దగ్గర డప్పు కొట్టిన. తిననీకి చేతిల పైసల్లేవు. నాలుగు రోజులకు సరిపోయే బట్టల్లేవు. ఒంటి మీద ఒక అంగి ఉంటె, దండెం మీద ఆరేసిన అంగి ఉండేది. అయ్యీ పెద్దమ్మ కొడుకులు ఇచ్చినయే. ఢిల్లీల గురుద్వారల అన్నం తిని ఉన్న. రెండు రోజుల తర్వాత రైలెక్కి ఇంటికి వచ్చిన. డప్పుని నమ్ముకుని అప్పటిసంది తెలంగాణ ధూం ధాంలల్ల ఆడిపాడతనే ఉన్న.