మా పెరట్లో పిట్ట రెట్టే స్తే
రాళ్ల సందుల్లోంచి పురుడు పోసుకొని
నేలపై నిటారుగా నిలబడి
భానుడి లేత కిరణాలకు చంటిపిల్లలా
నవ్వుతుంది ఓ జామ మొలక
ఆశల హరివిల్లును ఆకాశం వైపు పేర్చుకుంటూ
శైశవం నుంచి కౌమారంలోకి కోమలంగా
ఈ మధ్యనే అడుగు పెట్టింది
కొమ్మ రెమ్మలతో అందాలన్నీ వలకబోస్తూ
పట్టు పరికిణిలో పడచమ్మాయిలా ఇప్పుడది
కంటికి కనువిందు చేస్తూ అపురూపంగా కనిపిస్తుంది
వెండి వెన్నెల రంగులతో తనువంతా విరబూసిన
మకరందపు కుసుమాలతో బహుదూరంలో ఉన్న
భ్రమరాలకు వయ్యారంగా గాలం వేస్తూ
కన్నెపిల్లలా తన చుట్టూ తిప్పుకుంటుంది
కొమ్మ రెమ్మల మాటున దాగిన పింద
బుడతలు నిండు చందమామలై
కొమ్మలను వంచి నేలను ముద్దాడుతున్నయ్
ఇప్పడది కడుపు నిండా కన్న ముత్తైదువై
చిరు గాలితో సన్నగా నవ్వుతుంది
ఎండిన పేగులను ఇప్పుడది
అమ్మలా అక్కున చేర్చుకుంటాంది
చిరాకు చేసే చిగురుటాకులకు
ఊయలై ఊపి నిద్ర బొంతను కప్పుతాంది
అమ్మలక్కలకు పనంతా తీరినంకా
ముచ్చట్ల మూటలను విప్పుకునే కూడలైతాంది
పండుటాకులకు మది పొరల్లో
పేరుకుపోయిన గతాలను పాతాల గరిగ
వేసి పైకి లాగే అపురూపమైన వేదికైతాంది
కాయల బరువుతో వంగిన కొమ్మలకు
నిట్టాడి కర్రలను నిలబెడుతూ
భానుడి తాపాన్ని నిలవరించడానికి
నీటి బొట్టును ఎరువు రొట్టెను వేసుకుంటూ
నేనిప్పుడు తోట మాలినైనాను .
దానికిప్పుడు నేను ఊత కర్రనైనా