నమస్తే. నేను ఓ ప్రైవేట్ స్కూల్లో ఇంగ్లిష్ టీచర్ను. ఇక్కడ చదువులకు ఎంత విలువ ఇస్తారో, క్రమశిక్షణకూ అంతే ప్రాధాన్యం ఇస్తారు. దారితప్పితే శిక్ష తప్పనిసరి. దీనివల్ల ఆ విద్యార్థి జీవితాన్ని బాగుచేయవచ్చు, భవిష్యత్తులో మరో విద్యార్థి తప్పు చేయకుండా అడ్డుకోవచ్చని యాజమాన్యం ఆలోచన. ఓ ఉపాధ్యాయురాలిగా నేను మేనేజ్మెంట్ వాదనకు మద్దతు పలుకుతున్నా. కానీ, ఇక్కడో సమస్య ఉంది. మా అబ్బాయి కూడా ఇదే స్కూల్లో చదువుతున్నాడు. ఇంట్లో నేను తనపట్ల చాలా ప్రేమగా ఉంటాను. గోము చేస్తాను.
ఒక్కసారి పాఠశాల ఆవరణలో అడుగుపెట్టగానే.. విధి నిర్వహణలో భాగంగా కఠినంగా వ్యవహరించాల్సి వస్తున్నది. నా చేతులతో బాబుకు బెత్తం దెబ్బలు వేస్తున్నాను. మోకాళ్ల మీద నిలబెడుతున్నాను. తిడుతున్నాను. దీంతో నాకూ, బాబుకూ మధ్య దూరం పెరిగింది. ‘ఇంట్లో ఎన్ని దెబ్బలైనా కొట్టు. స్కూల్లో మాత్రం నన్ను వదిలిపెట్టమ్మా! ఫ్రెండ్స్ చులకనగా చూస్తున్నారు’ అని కన్నీళ్లతో బతిమాలుతున్నాడు. తన భావాలను అర్థం చేసుకోగలను. అదే సమయంలో పక్షపాతం చూపించడమూ సరికాదు. ఈ పరిస్థితుల్లో అమ్మగా, టీచరమ్మగా నేనెలా స్పందించాలి, ఎలా వ్యవహరించాలి?
మీ అంతర్మథనాన్ని అర్థం చేసుకోగలం. అసలు, మీ బాబుకు పదేపదే శిక్షలు విధించాల్సిన అవసరం ఎందుకు కలుగుతున్నది? చదువులో వెనుకబడి పోతుంటే.. ఇంకాస్త శ్రద్ధపెట్టండి. ఇంట్లో కూడా చదివించండి. హోమ్వర్క్ విషయంలో రాజీపడకండి. అన్నీ అయిన తర్వాతే.. సెల్ఫోన్ అయినా, వీడియో గేమ్స్ అయినా.. అని కచ్చితంగా చెప్పండి. ఇక తోటి పిల్లలతో గొడవపడటం, అమ్మాయిల పట్ల అనుచితంగా ప్రవర్తించడం, ఆట మైదానంలో హింసాత్మకంగా వ్యవహరించడం.. తదితర కారణాలతో శిక్షలకు గురవుతూ ఉంటే.. తన స్వభావాన్ని మార్చే ప్రయత్నం చేయండి. మంచి మాటలతో దారికి తీసుకురండి. అవసరమైతే సైకాలజిస్టుల సాయం తీసుకోండి. తన భవిష్యత్తును దృష్టిలో ఉంచుకునే కాస్త కఠినంగా వ్యవహరించాల్సి వస్తున్నదని సుతిమెత్తగా చెప్పండి. మీ బాబు తప్పక అర్థం చేసుకుంటాడు.